Poorten [Netties2016]

『11』 Een Bomenbom?

『11』 Een Bomenbom?

'Lily' hoorde ik ergens vaag in de verte. Ik draaide me om en sliep verder. 'Lily' hoorde ik weer maar nu duidelijker en dichter bij. 'Lily' ik kreunde want het zag er naar uit dat ik niet verder kon slapen totdat die irritante stem op hield met het zeggen van mijn naam.

'Wat' zei ik geërgerd. Nou is het zaterdag, hoef ik niet te trainen, kan ik als nog niet uitslapen. 'Ik moest je wakker maken van mam'. 'Waarom, ze weet dat ik wil uitslapen en het was weer een vermoeiende week dus laat me' mompelde ik. 'Je hebt uitgeslapen doos, het is half twee'.

Mijn ogen vlogen open en ik draaide me om en zag Dorien in mijn kamer staan. 'Half twee?' en ik rekte me uit. Hmm... toch langer geslapen dan ik dacht en dat terwijl ik er al om tien uur in lag. Ik kwam langzaam overeind en bleef even zitten om wakker te worden.

'Er is trouwens een nieuwsbericht geweest over een enorm gevecht of iets dergelijks in Rusland'. Ik keek haar gelijk aan. 'Er zijn een hoop doden gevallen' voegde ze er ernstig aan toe. 'En het zijn meer doden aan onze kant dan die van hun'.

Ik sloeg m'n dekens weg en ging m'n bed uit. 'Het zal wel vaker op het nieuws komen of niet?' ze knikte. 'Meer zal komen over twee uur' zei ze. 'Oké, dank je. Zeg maar tegen mam dat ik wakker ben'. Ze knikte weer en liep vervolgens m'n kamer uit.

Het moet echt tijd worden dat die wezens hier weg gaan. Ik liep richting de badkamer en het eerste wat ik deed was naar mijn buik kijken. Misschien dat die lijnen in de nacht weer terug waren gekomen.

Maar ik zag niks, gewoon een platte, licht gebruinde buik werd weerspiegeld. Nadat ik me had gewassen trok ik mijn kleren aan. Zodra ik krom stond voelde ik de spierpijn opkomen. Terwijl ik mezelf waste had ik m'n armen en heup ook bekeken. Allemaal blauwe plekken maar die op m'n heup was het grootst.

Ik liep naar beneden en groette mam die boodschappen aan het uitpakken was. 'Goed geslapen?' vroeg ze terwijl ze mij de spullen aangaf voor de koelkast aangezien ik ervoor stond. 'Ja heerlijk, had ik even nodig'. Ik smeerde daarna wat brood en liep naar de woonkamer om vervolgens neer te ploffen op de bank voor de tv.

Dorien kwam erbij zitten en we keken naar verschillende zenders totdat het tijd was voor het nieuws. Uiteindelijk zocht ik de zender op waar het nieuws kwam en wachtte af totdat het begon. 'Mam het nieuws begint!' riep Dorien hard. 'Jezus Do moest dat' zei ik geërgerd.

'Jezus is er niet en nee dat was niet nodig' zei mam die de woonkamer in kwam. 'Er zullen wel een hoop doden gevallen zijn' zei mam nog. 'Hoe kunnen er zoveel doden gevallen zijn dan' vroeg ik. 'Dat was nog niet bekend' zei ze snel voordat de nieuwslezer begon te praten.

"Nederlandse lokale tijd is er vannacht een massa aanval geweest in Rusland. Elk soort van de wezens zijn daar in enorme hoeveelheden gespot. Nou was er al extra beveiliging omdat in het nabijgelegen dorp van de week ook een aanval was dus zijn er meerdere slachtoffers voorkomen. Jammer genoeg heeft het toch nog voor een heleboel onschuldige levens gekost. Het blijkt dat ze een soort van bom hebben laten ontploffen en hebben daarmee bijna een compleet dorp weg gevaagd. De volgende beelden kunnen als schokkend ervaren worden."

Vervolgens zagen we amateuristische beelden die waarschijnlijk door een mobiel waren opgenomen. Mensen renden in paniek alle kanten op. Heel veel anderen die gewond waren en door medestanders geholpen werden of door politie of brandweermannen. Het was verschrikkelijk om te zien.

"Onze verslaggever Johan Bergsma is daar momenteel. Johan, wat is er daar nou precies gebeurd."

"Nou, zoals je al zei is er hier een bom af gegaan. Een bom die wij in deze wereld niet kennen. De beelden die hiervoor waren lieten zien wat voor een chaos de bom veroorzaakte. Maar eigenlijk kunnen we het alleen niet echt een bom noemen. Het schijnt een soort luchtdruk geweest te zijn die alles wegvaagde. Datgene wat binnen twee kilometer stond is zo goed als weg. Gebouwen zijn bijna met de grond gelijk gemaakt. Aangezien niemand hiervan wist hebben we nooit rekening gehouden met dat wij niet veilig zijn in gebouwen, huizen of noem maar op. Daardoor zijn er dus een hoop slachtoffers gevallen en vele worden nog als vermist aangeduid".