『20』 Ze zijn Er.
'Ik heb geen zin meer' zei ik zuchtend. Jessica's wekker was net afgegaan. 'Wat doe je dan hier' hoorde ik haar mompelend zeggen. Ik keek droog opzij en zag dat ze zich uitrekte. Ze zag mij kijken en ging op haar zij liggen.
'Sorry, zo bedoelde ik het niet' zei ze. 'Geeft niet' en ik begon te gapen. 'Het is meer het trainen waar ik geen zin in heb. De spierpijn en de blauwe plekken die daarop volgen. En het feit dat Maeron ons dat allemaal leert. Was het iemand anders geweest had ik die trainingen niet zo erg gevonden'. Ik hoorde haar zachtjes lachen.
'Gaat het ondertussen al wat beter tussen jullie twee?' vroeg ze. Ik had gisteravond veel verteld maar had geen woord gezegd over Maeron. Ik wist ook niet of ik haar wel wilde vertellen dat we elkaars Fëawen zijn. Ik draaide mijn gezicht mijn kussen in en gaf een zacht kreetje uit frustratie. Het is ook zo'n gedoe. Ik hoorde Jessica weer lachen maar deze keer iets harder en keek haar weer aan.
'Is het zo erg?' vroeg ze met een glimlach. 'Je moest eens weten' mompelde ik. 'Mag ik je iets vragen?' en ik ging ook op mijn zij liggen. 'Natuurlijk'. 'Heb je er wel eens aan gedacht dat Arandur al iemand heeft?'.
'Waar komt die vraag ineens vandaan?' zei ze niet begrijpend. 'Ergens, dat word zo wel duidelijk' legde ik uit. 'Ja, maar hij heeft nooit laten merken dat hij een vriendin heeft' zei ze. 'Heeft hij jou laten merken dat hij je leuk vind?' vroeg ik haar. En toen ik dat zei dacht ik even terug aan dat wij hadden gezoend en dat hij mij een kus op mijn voorhoofd had gegeven.
'Ehh...' en ze keek bedenkelijk. 'Wat wil je hiermee zeggen Lily' en ze keek mij moeilijk aan. 'Oh, niks, ik ben al bezet' zei ik zachtjes. Ik beschouwde haar als een vriendin en vriendinnen delen toch alles met elkaar? Zolang ze haar mond er maar over hield als ik het haar had verteld.
'Jij bent al bezet?' vroeg ze en ik zag dat ze er niet veel van snapte. 'Weet jij wat een Fëawen is?' vroeg ik haar maar. 'Ik heb het geloof ik wel eens gehoord maar ik weet niet wat het is' zei ze rustig. 'Fëawen is een levenspartner, echtgenoot, wederhelft, of hoe je het ook noemen wilt. Het komt in ieder geval op één ding uit: dat het iemand is die bij je hoort en die je aanvult. Heb jij enig idee of Arandur zijn Fëawen al gevonden heeft?'.
'Dan zou hij dat toch wel gezegd hebben?' gaf ze aan. 'Ja daar zit wat in' zei ik zachtjes. 'Hoe komt het dat jij het zo goed weet' vroeg ze vervolgens. 'Nou' begon ik twijfelend. 'Wat ik vertel houd je voor je begrepen?' en ik keek haar strak aan. 'Ik wil niet dat je dit vertelt aan anderen. Laralytha weet het dus als je erover wilt roddelen doe je het maar met haar maar verder niemand ja?'.
'Is het zo erg dan?' vroeg ze en ze keek er ernstig bij. 'Voor mij wel ja' zei ik en ik keek moeilijk. 'Om je Fëawen te vinden moet er eerst iets gebeuren' legde ik uit. 'Je moet contact gehad hebben met hem of haar. En dan dus via speeksel, bloed of sperma. Althans dat is wat ik denk, want met een simpele aanraking zal het niet gebeuren denk ik' voegde ik er aarzelend aan toe.
'Weet je nog de avond dat we feest hadden omdat ze ergens wat goed hadden gedaan? En dat jij mij meetrok naar dat spel waar jij hoopte te scoren op een kus van Arandur?'. Ze knikte toen ik dat zei. 'Dan weet je dus ook nog dat ik Maeron een kus gaf op de mond in plaats van op zijn wang?' haar ogen werden groter. Ik geloof dat ze begon door te krijgen waar ik heen wilde gaan.
'Wil je zeggen dat jij en.. dat jullie.. dat hij jou Fëawen is?'. 'Ja' zei ik knorrig. 'Echt waar?' vroeg ze ongelovig. Ik trok een wenkbrauw op en keek haar droog aan. 'Denk je nou echt dat ik dit anders zou verzinnen?' vroeg ik haar. Ik zag dat ze wou lachen maar ze hield zich in.
'Waag het om te lachen want dan stuur ik je gelijk weer terug het ziekenhuis in' dreigde ik. 'Wauw, dat is gewoon.... wauw' zei ze weer. Ik zag dat ze serieus met haar mond vol tanden stond. 'Nogal hè' gaf ik aan. 'Ik kwam thuis en nadat ik me had gedoucht zag ik zilverkleurige lijnen op mijn buik staan. Daarom weet Laralytha het want ik wilde weten of ik niet een enge ziekte had opgelopen ofzo. Daarna vertelde ze mij dus wat ik zonet aan jou had verteld'.
JE LEEST
Poorten [Netties2016]
Fantasy'Mensen zijn zo zwak' hoorde ik hem daarna zeggen. Ik liet mijn mond open vallen, wat een eikel! 'Dat je het even weet meneer egocentrisch' hoorde ik mijn oud klasgenoot zeggen. 'Ik tel hier tot tien om kalm te blijven, deed ik dat niet dan had ik m...