SİYAH RUJ(TAMAMLANDI)

⚫️25.Bölüm/Final

Donup kalmıştım.Yere düştüğü andan itibaren kaldırımda durmuş kanlanan yüzüne bakıyordum.Arabalar durmuş,yoldan geçen insanlar çevresine toplanarak onu görmemi engellemişti.Birisi ambulansı ararken biriside ilk yardım yapmaya çalışıyordu.Oraya doğru adım atmak istedim ama yapamadım.Üzerimdeki suçluluk duygusu bunu engelliyordu.Evet suçluydum çünkü ona bu kadar kızmasaydım peşimden gelmeyecekti ve o araba ona çarpmayacaktı.Eğer bu caddeye gelmek yerine arabama binseydim belki direksiyon hakimiyetini kaybedip ben trafik kazası geçirirdim ama yine de ona bir şey olmazdı.

Caddede ambulansın sesi yankılanırken ayaklarım geri geri gidiyordu.Sırtımı bir binaya yasladım.Ayakta durmakta zorlanıyordum. Saniyeler içinde Beren'i sedyeyle ambulansa aldılar ve gittiler.Birkaç dakika içinde cadde eski rutin haline dönmüştü.

Elimle cebimi yokladım ama telefonumu almayı unuttuğumu fark ettim.Ellerimle yüzümü ovalayıp kendimi gelmeye çalıştım.Azda olsa toparlandığımda okula doğru koştum.

Çiğdem'den

Suratına bir tokat attığımda afallamıştı.Gözyaşlarımı engelleyemiyordum.Az önce benden ayrılma sebebini öğrenmiştim.Beren'e aşık olmuştu.Bu yüzden beni terk etmişti.

"Çiğdem,ben...."diye başladı ama sözlerini kesip "Sakın konuşma Buğra!"diye bağırdım.Başım dönüyordu.Aldatılmışım gibi hissediyordum.Sinem koluma girip beni banka oturttu.Buğra,bir iki saniye bana bakıp gitti.O sırada Bora koşarak bahçeye girdi.Ayağa kalkıp ona doğru koştum.

"Bora,bekle!"diye bağırdım.Bir an döndü ve bana baktı.Yüzü sararmıştı.Kızarmış gözlerinden ağladığı belliydi.

"Ne oldu?"diye sordum.

"Beren'e araba çarptı.Ambulans geldi,aldı onu götürdüler,ben ben.....ben orada durup izledim,hiçbir şey ya-yapamadım."

O sırada Sinem ve Selen'de yanıma gelmişti.Hepiniz aynı anda "Ne!"diye bağırdık.Bora,daha fazla yanımızda kalmadan koşarak okula girdi.

Bora'dan ( 2 Yıl Sonra)

Deniz kokusunu iyice içime çektim.Beren'in kaza geçirmesinin üzerinden iki yıl geçmişti.İki yıl.Bu zaman kimine göre uzun kimine göre kısa olabilirdi ama benim için gerçekten uzun bir zamandı.

Hastaneye vardığımda doktor durumunun çok ağır olduğunu ve sabaha çıkamayacağını söylemişti.Bunun üzerine bende annesini arayıp hastaneye çağırmıştım.Annesi gözleri kırmızı bir şekilde hastaneye geldiğinde onu aramamın üzerinden on dakika geçtiğini fark etmiştim.

Beren'i ağar topar ameliyata almışlardı ve ameliyat dört saat sürmüştü.Doktor ameliyattan sonra kurtulma ihtimalinin yüzde elli olduğunu söylemişti.

Bir ay komadan sonra Beren uyanmış ve beni gördüğünde ilk söylediği cümle "Senden nefret ediyorum!" olmuştu.Hemen sonrasındaysa ona sarılmıştım.

"Bende,dediğimde suratıma vurmuş ve yarım saat gülmemize beden olmuştu.

Bundan sonraysa Beren hızla iyileşmişti.

"Bora,yine ne düşünüyorsun?"

Beren'in meraklı suratına baktım ve gülümsedim.

"Seni."

O da gülümsedi ve bana sarıldı.