KEIRA

Chapter 15: Deal

Hello guys! Pasensya ngayon lang ulit nakapag update.. Eto na ang Chapter 15, salamat sa mga nagbabasa :D

-Channy

--------------------------------------

Third Person's POV

Magulo ang isip at hindi parin makapaniwala si Take sa kanyang nalaman na mismong ang kanyang Daddy ang nagsabi. Ayaw niyang paniwalan ang lahat. He can't accept the fact that the Zephy she liked and loved since they we're kids was dead, 7years ago.. He's a bit pained, as if his heart was ripped a hundred times...

Out of frustration he kicked the table beside him. Natumba ito at nalaglag lahat ng gamit na nakapatong, nagkalat ito sa sahig. Then an old opened box caught his attention. Tumayo siya at kinuha ito. It was his treasure box, well noong bata pa siya. Inside are those pictures taken years ago.. A picture of him and Zephy's twin sister....

On the other hand, medyo nababahala nman ang Daddy ni Take. Alam niyang mahihirapan ang anak niyang tanggapin ang katotohanan. Bata pa lang ito ay napapansin na niya na may gusto ito sa kakambal ni Zephy. But behind those truths is an untold story. Kung alam lang ni Take kung ano talaga ang papel ni Zephy sa buhay niya at ang naging parte neto nuong kabataan niya. Pero para sa Daddy ni Take, may tamang panahon ang lahat ng katotohanan at ang mga bagay na dapat malaman.

----

Ruth's POV

"Yes, i understand... Don't worry and don't tell him, soon he'll know" ani ko sa kausap ko sa phone. I bid goodbye ng matapos ang aming pag uusap. It was Take's Father. Nasabi na pala niya na may kakambal ako

Zephyrine Rose Ferrante

Magkahiwalay kaming lumaki. Nalaman ko lang na may kakambal ako ng may pumunta na medyo may edad na lalaki at hinahanap si Mama, at iyon ay si Dad. I was 6 years old back then.

Kinuha kami ni Dad at dinala dito sa Pilipinas. Then i met Rose, my twin sister.. She's kind, bright and lively. Pero kalaunan, nalaman ko na may sakit siya. I sighed. Enough with this throwback, I need to see Take.

Tumayo na ako at nag bihis. I get my mask, just in case something came up. Paalis na ako sa condo ko ng may biglang nag door bell. I wonder who is it, very unusual.

Binuksan ko ang pinto at bumungad ang mukha ng taong hindi ko alam kung anong kailan. I stare at him with blank expression on my face.

"I didn't expect to have visitor at this hour" i said in a bored tone

"Ruth... I--I need your help" sabi niya sa malumanay na boses

Yeah.. A bit shock it is, hindi ko inaasahan na pupunta siya dito at hihingi ng tulong. But I am a Ferrante, I am Keira. Hindi ako ang taong tumutulog ng basta-basta lang, hindi ako yung taong naawawa sa mga taong nagigipit. Well, unless may kapalit

"What made you think na tutulungan kita?" ako at tinignan sya ng matiim. He just bow his head at huminga ng malalim

"Inaasahan ko nman talaga na hindi mo ako tutulungan pero wala nmang mawawala kung lalapit ako sa iyo diba?" bigla nman siya nag angat ng ulo at tinitigan ako sa mata. His eyes are begging

"Please.....please help me Ruth... I'll do anything-- anything.. Basta help me this one, i don't know what to do. I know how to fight but i don't think this is the fight where i can win" He is begging, for real. Of all people hindi ko inaasahan na magmamakaawa siya para tulungan

"Anything?" pag uulit ko

"Yes.. Anything" he said without a second thoughts

"Alright..." pag sang-ayon ko. Pinapasok ko na siya sa aking condo at pinaupo. "So, how may I help you?"

"I'm in trouble.. Hindi ko alam kung ano paano ko ito lulusutan. Natatakot ako sa maaring mangyari sa akin, sa kapatid ko at sa--"

"The main problem is?" putol ko sa kanya, ayaw ko ng paligoy ligoy. Direct to the point.

He clear his throat bago mag salita ulit.

"Someone wants me dead.. Please protect me" aniya

"Sa tingin mo ba ma pro-protektahan kita?" tanong ko sa kanya

"Yes... I believe so. You are in Mafia" aniya at nag iwas ng tingin "Makapangyarihan ang pamilya nyo, k-kaya naniniwala akong ikaw lang makakatulong sa akin"

I was just listening to him when he said something surprising..

"Beside...I know that you're...

You're KEIRA"

-------

Someone's POV

She's sitting in front of me and as usual wala akong makikitang emosyon sa kanyang mukha. Natatakot ako sa maating kapalit niya pero mas gugutohin ko na eto kaysa mamatay. Someone want's me dead and they are stronger than me, fearless and powerful. Si Ruth nlang ang pag.asa ko. Ni sa panaginip hindi ko inasahan sa kanya ako lalapit at hihingi ng tulong.

"Beside... I know that you're... That you're Keira" dagdag ko ng hindi tumitingin sa kanya

"No wonder may nagtatangka sa buhay mo" she said in a cold voice "You know too much, that why they need to shut your mouth"

I gulped. Her voice somehow send shivers in my body.

"Too much information is deadly. Do you know that? You're digging your own grave" then she look directly in my eyes. It has no soul, as if no life.

Walang salitang lumalabas sa bibig ko dahil sa sinabi niya. Alam ko na nman at aware ako sa sinabi niya.

"Anyways, nakapayag na ako. Call me when you think you're in trouble" aniya at may ibinigay na isang relo? I know this, damn! I know this is not the right time to amaze pero ito yung relo na gusto gusto ko pero di ko alam saan ko makukuha

"Kung wala ka ng sasabihin pwede ka ng umalis, may lakad pa ako." pagtataboy niya

"Wait.. Ano yung hihingin mong kapalit?" aniya ko

"I'll tell you when the right time comes"

Umalis na ako at isinuot ang binigay niyang gadget. Alam kong mas delikadong tao ang nilapitan ko pero i believe she can save my life

**********

Sino kaya si someone? Isa kay siya mga kaibigan Take?

Abangan! Haha

Thanks for reading guys :)

-Channy