The Suprise

Chapter 18

POV KATE

Als we terug naar huis lopen, loop ik naast Tess. Na een tijdje gekletst te hebben met z'n allen. Kijk ik Tess aan en beginnen we spontaan te lachen. Iedereen stopt met lopen en kijkt mij en Tess aan. Ik val, zoals wel vaker, op de grond van het lachen. "Sh*t daar gaat m'n onesie" zeg ik. Nu begint iedereen te lachen, maar lopen ondertussen weer verder voor zover dat dat mogelijk is. Na 10 minuten lopen komen we weer thuis aan, op de heenweg deden we er maar 5 minuten op. Als ik de deur open doe wordt ik direct aangevallen door Harry, die niet echt bepaald rustiger is geworden. Ook zie ik dat Louis een beetje overstuur is. "En? Heb je haar gevonden? Waar is ze? Is ze niet mee? Je hebt haar niet gevonden he?" zegt Harry. "Harry relax" zegt Isis. "We hebben haar gevonden" zegt Es. "Ze is bij Nash, ze had hem ontmoet in de supermarkt en had hem thuis gebracht. Ze hebben samen een film gekeken." zeg ik. "Nou volgens mij was die film niet zo leuk" zegt Maddy droog. "Huh?" vraagt Niall die er ook bij is komen staan. "Ze zijn in slaap gevallen en is toen vergeten Harry te appen" zeg ik terwijl ik naar Louis loop. "Hey Lou, don't worry. Ik weet wat ik doe. Je kent me toch?" fluister ik in z'n oor als ik hem een knuffel geef. "Ja je hebt gelijk, maar Harry was zo overstuur dat ik me ook zorgen begon te maken" zegt Louis. "Ik ben blij dat je er weer bent" zegt Louis uiteindelijk. Ik geef hem als antwoord een kus op z'n wang waardoor hij weer een glimlach op z'n gezicht krijgt. Ik hoor dat Isis en Esmee Harry het hele verhaal aan het uitleggen zijn. Zoe is er nu nog niet want ze had beloofd aan Nash om nog even samen met hem op Skylynn te passen, z'n kleine zusje.

Iedereen is weer rustig en Zoe is weer terug. We zitten met z'n alle op de bank een film te kijken en ik zit tussen Louis en Michael in. Nou ja ik lig eigenlijk op hun benen. Ze vonden het niet erg dus ja dan grijp ik m'n kans. Ik ben blij dat iedereen er is en we met z'n alle gewoon 1 grote familie zijn. Ik zit alleen al een tijdje met een ding, eigenlijk 2. Ik snij mezelf en niemand weet dat, maar ik weet niet of ik dat iemand wel wil vertellen. Ik weet zeker dat ze me zullen steunen, maar ze zullen zich te veel zorgen gaan maken om mij en dat wil ik niet. En dat andere vertel ik niet(jullie komen er toch wel achter), ook niet aan al die lezers die dit lezen. Ja ik, Kate, weet het. Ik weet dat er een boek over ons wordt gemaakt en eigenlijk vind ik het wel vet.

Ik lig dus op de benen van Michael en Louis en we kijken een horrorfilm, iets waar ik dus echt niet tegen kan. Mijn hoofd liggen op de benen van Louis en mijn benen op die van Michael en elke keer als ik schrik wrijft Michael gerust stellend over m'n benen en ik word er best rustig van. Louis heeft m'n handen vast en knijpt erin als er een schrik momentje komt. "AAAUUWW" roep ik. Iedereen kijkt me in 1 keer aan. "Wat is er?" vraagt Liam. "Lou kneep heel hard in m'n hand." Nu kijkt iedereen Louis aan en Louis wordt langzaam rood. "Sorry little" zegt Louis. Little is de bijnaam van Louis voor mij. "Het geeft niet Lou, ik schrok alleen een beetje" zeg ik. Iedereen begint te lachen behalve Louis en ik, maar als Maddy zegt "Kusje erop?" beginnen ik en Louis ook te lachen.

De film is afgelopen. "Ik ga slapen guys." zeg ik. "Ik ga ook naar bed" zeggen Louis, Esmee en Michael. "Kayy, trustenn" zegt Niall. "Goodnightt" zeggen we in koor. Ik loop naar m'n kamer om m'n pyjama aan te doen, maar als ik net m'n onesie uit wil doen, want die had ik de hele tijd nog aan, wordt er op de deur geklopt en aangezien ik me niet zo snel schaam want ik denk dat het Es of Louis is. "Kom binnen" zeg ik. De deur gaat open en ik ga gewoon door met m'n pyjama broek aan doen kijk ik niet wie nou eigenlijk binnen is gekomen. "H-ha-hallo" hoor ik volgens mij Michael zeggen. Shit. Dat zag ik niet aankomen. Ik draai me om. "Hoi Michael wazzup?" vraag ik zo normaal mogelijk terwijl ik eigenlijk gewoon in m'n pyjama broek sta en m'n bh. "Eeehm, ik wou even wat vragen." "Okay vraag maar raak." zeg ik nog vol zelfvertrouwen. "Beloof je eerlijk antwoord te geven?" "ja?" zeg ik toch wat zenuwachtiger. "Kate, snij jij jezelf?" "Eeeeeehm. LOUISSS" "huh waarom roep je Louis?" "Ik wil hem iets zeggen met jou erbij." "Oh oke." "Little wat is er? Oh hey Michael" zegt Louis als hij binnenkomt. "Hoi" zegt Michael. "Oke je moest komen Lou omdat ik wat wou zeggen en Michael dit is dan ook het antwoord op je vraag" "oke" "oke" "Lou even voor jou, Michael vroeg of ik me snee. En ja, ja ik snij mezelf. Lou je moet weten dat het niet jou schuld is. Ik zei niks omdat jij altijd zo vrolijk bent en dat maakte mij vrolijk en ik wou niet dat dat stopte. Alsjeblieft wees niet boos en vertel het tegen niemand." Louis en Michael bedenken zich geen moment en geven me direct een knuffel. Als ik loslaat zie ik dat er tranen op Louis' gezicht lopen waardoor ik moet huilen. Ook Michael heeft tranen over z'n wangen lopen. "Zijn jullie boos?" vraag ik. "Nee" zeggen ze beide. "Sorry Kate dat ik je hier mee overviel." zegt Michael. "Maakt niet uit Mikey, ik moest het toch een keer vertellen." "Okay ik ben blij dat je niet boos bent, we praten morgen wel verder want ik ga nu echt slapen. Trusten." "trusten Mikey" zeggen ik en Louis. "Louis mag ik bij jou komen slapen als ik m'n pyjama shirt aan heb?" Ja ik stond de hele tijd in m'n bh. Ach boeiee. "Ja tuurlijk little, kom je dan zo naar m'n kamer toe?" "Ja tot zo." Ik trek m'n pyjama shirt aan en loop naar de kamer van Louis. We poetsen onze tanden in de badkamer van Louis, m'n make-up had ik er al afgehaald voor de film dus dat hoefde niet meer. We gaan in bed liggen en Louis slaat z'n armen om me heen. "Trusten Little" "Weltrusten Big Brother" zeg ik en geef hem een kus op z'n arm. Louis geeft me een kus op m'n haar en daarna vallen we in slaap.

Heeiii , OMFG zoals je waarschijnlijk al gezien hebt hebben we de 1K bereikt en daarom ben ik meteen begonnen aan dit hoofdstuk en eerlijk ik ben er best trots op. Ik hoop dat jullie het ook een leuk hoofdstuk vonden.