Chapter 24

56 12 4
                                    

POV KATE

"Kateee" wordt er geroepen. "Jaaa" roep ik terug. Ik heb eigenlijk geen idee wie me roept. Zoe of Es. Waarom lijken hun stemmen toch ook zo veel op me kaar? Es komt de keuken binnen lopen waar ik was om een stroopwafel te eten, like usual. "Riep jij mij?" vraag ik met volle mond aan Es. "Ja en eet niet met volle mond" zegt ze. Ik eet m'n mond leeg en verontschuldig me. "Waarom riep je me?" vraag ik als ze niks meer zegt maar gewoon wat om zich heen kijkt. Vast te dagdromen. "Ohja sorry was even aan het dagdromen....." zie dacht ik al. ".....wil jij zoe even helpen?" "Waarmee dan?" vraag ik onbegrijpelijk. "Ze heeft zo een date met Nash" zegt ze met wiebelende wenkbrauwen. "En ze heeft hulp nodig met haar make-up, haar en nagels. En aangezien jij daar het beste in bent dacht ik misschien wil jij haar wel helpen want zoals gewoonlijk ging ze weer te laat haar bed uit." zegt ze en bij de laatste zin begint ze een beetje te grinniken. "Tuurlijk ik zal m'n spullen even pakken en dan zal ik naar haar toe gaan. Is ze op haar kamer?" "Ja ze is gaan douchen, maar volgens mij is ze al klaar." "Oke ik ga er heen. See you laterzz" zeg ik met een lang aanhoudende z. "Byeee" hoor ik Es nog zeggen. Ik loop naar mijn kamer om wat make-up spullen te pakken. Ook pak ik wat nagellak en tools voor haar nagels en als laatste wat spullen voor haar haar. Ik klop op de deur en hoor Zoe roepen dat ze al klaar is en dat ik dus al binnen mag komen.

Dit kennen jullie al dus skip ik dit even

Volgens mij was Zoe er wel blij mee. Ze zag er in ieder geval vrolijk uit. Toch handig dat ik Lou altijd help met de boys. Toen Zayn er nog bij One Direction zat heb ik ook wel eens met Lou de make-up en haren gedaan van Little Mix dat was ook heel cool. Ik heb er vooral veel van geleerd. Ik loop weer naar beneden waar ik net de voordeur dicht zie gaan. Of Zoe en Nash zijn weg of Maddy en Ash zijn weer thuis. Ik loop verder naar de keuken om weer eens een stroopwafel te pakken. Ja alweer, ik hou er gewoon veel van. Ik loop met m'n stroopwafel in mijn hand naar de woonkamer waar ik Michael aan tref op de bank. "Heei Mikey" zeg ik vrolijk. "Heeyy gurll" zegt Michael vrolijk terug. Ik denk niet eerlijk gezegd dat ik zo snel vrienden kon worden met iemand maar met Michael had ik toch wel als eerst een klik van de 5sos-boyz. Ik plof naast Michael neer op de bank en zie dat hij Pokemon aan het kijken was op TV. "Oeeeehhh Pokemon" roep ik. Ik zie dat Michael me raar aankijkt, waarschijnlijk omdat ik zo enthousiast klonk over Pokemon. "Wat?" vraag ik alsof er niks aan de hand is. "Vind je Pokemon leuk?" vraagt Michael verbaasd. "Jaah duuh. Wie nou niet? Ik hou van Pokemon bijna net zo veel als van sport, mensen helpen en stroopwafels en daar hou ik heel veel van!" schreeuw ik bijna. Ik stuiter bijna op de bank omdat ik eindelijk een maatje heb om Pokemon mee te kijken. "Cool" roept Michael waardoor Calum de woonkamer binnenkomt. "Wat is er cool?" vraagt Calum. "Hij vindt het cool dat ik Pokemon leuk vindt." zeg ik normaal. "Oh okay" zegt Calum en loopt weer weg. "Nou dat was raar" zeg ik als ik zeker weet dat Calum weg is. "Ja inderdaad" zegt Michael. "Maar zei je nou dat je graag mensen helpt?" vraagt Michael. "Ja dat klopt." zeg ik terwijl ik mijn stroopwafel op eet. "Hoe moet ik me dat precies voor me zien?" vraagt hij oprecht geïnteresseerd. "Mijn droom is om later een 'foundation' op te zetten voor langdurig zieke kinderen zodat ze hun idolen kunnen ontmoeten. Die kinderen hebben het heel erg zwaar en ik vind dat zo erg! Ik wil ze graag tussen al die moeilijk, zware, maar vooral lange dagen een hele leuke dag geven. Het lijkt me zo leuk om al die blije gezichten te zien." zeg ik enthousiast, maar met tranen in m'n ogen. "Hey niet huilen. Ik vind het echt een heel mooi en goed idee. Dan moet je niet gaan huilen. En als je misschien wilt, wil je ik je heel graag helpen om samen die 'foundation' op te richten" zegt hij terwijl hij me in een knuffel trekt. Ik merk dat zijn shirt onder mij een beetje nat wordt door mijn tranen. "Mikey je shirt wordt nat..." zeg ik. "Dat maakt niet uit, maar zou je het leuk vinden als ik je help?" vraagt hij. Ik zucht opgelucht als hij zegt dat het niet uitmaakt dat zijn shirt nat is. Ik trek me terug uit de knuffel en kijk Michael aan. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Zijn mooie groene ogen waar ik helemaal in verdwaal. "Ja Michael dat zou ik geweldig vinden" zeg ik als weer een beetje ben gestopt met dromen. Ik geef Michael nog een hele dikke knuffel en bedank hem heel erg vaak omdat hij zo lief voor me was. Daar heb ik echt een zwak voor. Maar goed we kijken nu weer gezellig met z'n tweetjes Pokemon. Mijn dag kan niet meer stuk.

@Skate:

Finally found my Pokemon mate @michaelclifford .

Finally found my Pokemon mate @michaelclifford

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.


Ik tweet hem en hoor Michael's telefoon afgaan. Hij kijkt op z'n telefoon en kijkt naar mijn tweet. Hij kijkt me aan waardoor ik moet lachen en niet veel later hij ook.


DITWAS MIJN HOOFDSTUKJE WEER! SORRRYYY DEZE WAS HEEL SLECHT, MAAR IK HAD NIET ECHT VEEL INSPIRATIE MAAR GOED DEAL ER MAAR MEE! BYEEEE xX

The SupriseWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu