My Beautiful Disaster

MBD 032

  Napatingin ako sa relong binigay ni Casey sa akin hindi dahil nakakamangha ito sa ganda kundi dahil sa tagal nyang dumating. Napatingin ako sa mga bisita namin na nakaupo sa mga assigned seats nila na halatang naiinip na.

Her parents are here already and our son, sitting beside them na kandong ang unan na may singsing at halatang naiinitan na sa suot nya. 

 Acceptable naman kung 10mins late sya pero mag-a-alas tres na at dapat magsisimula ang kasal 2:30p.m. Everything's ready. Siya nalang ang kulang. 

 Napalingon ako kina mommy't daddy na katabi ang kambal at si Chaos na may kausap sa telepono. Mom and dad looked at me with a question in their faces. I shrug, clueless of what's happening. I comb my hair with my hand in frustration. Akala ko ba sisiputin nya ako? Nag bago ba ang isip nya kaya hindi nya nirereplyan ang mga texts ko kagabi? I close my eyes and pray for her presence. Babe, please marry me now. 

 Napalingon kaming lahat sa pagbukas nang pintuan nang simbahan, wishing it was her but it was Hannah na mabilis pang tumatakbo at namumula pa ang mata. Is she crying? I walked towards her. Hingal na hingal itong huminto sa harap ko. I felt my body shook as I heard her bad news at mabilis pang napatakbo palabas ng simbahan at tumungo sa sasakyan ko. Nanginginig man but I manage to drive all the way to the hospital. Hindi ko mapapatawad ang bumangga sa kanya pag may mangyayaring masama kay Casey. 

 Napatakbo agad ako sa nurse station. "I'm looking for Casey Fernandez." I said while on the midst of catching my breath. "yung bride." narinig kong sabi ng isang nurse sa nurse na pinagtatanungan ko. "Oh, nasa emergency room pa po at bawal pa po kayong pumasok, doon na lamang po kayo umupo sir." she said at itinuro ang mga green na upuan na nakadikit sa dingding nga ospital. I tried to keep myself calm at umupo doon. I breath heavily. Please babe, maging okay kayo ng baby natin. Napasabunot ako sa buhok ko sa kaba. I untie my necktie, hinubad ang suit jacket ko and rolled up my polo sleeves. 

Mahinang tumakbo ang oras, I kept on looking at it. Anong nangyari sa kanya? sa kanila? 

 "Charm.." napatingin ako sa babaeng umiiyak pa na papalapit sa akin. Agad akong tumayo at niyakap ito. "tita, bakit ngayon pa" napapikit ako nang maramdaman ang pagtulo ng luha ko. Humagulgol pa ang mommy ni Casey. "si Rafael ang bumangga sa kanya Charm." I heard my mom's voice from tito's back. Natuod ako sa narinig ko. "and Casey's driver died." she said, her voice was said. Napaupo kaming lahat at naghintay kung kailan lalabas ang doctor. Bakit ba ang bagal ng oras?

 "si Eugene po?" I asked my mom because tita was holding her rosary, praying for her daughter na umiiyak pa. Ang bigat sa pakiramdam na gusto mong pasukin sa loob pero hindi mo magawa, na gusto mong yakapin nalang sya. Nang marinig kong nabangga siya at bumaligtad ang bridal car parang nabuhusan ang ng malamig na tubig. I don't know what to do if I'll lose her again plus may anak pa kaming isa. 

 "si Hannah nalang daw magbabantay." napatango ako sa sagot nito. Hindi ko pa alam kung anong magiging reaksyon ni Eugene sa nangyari, I can't even manage Eugene throwing tantrums, paano pa kayang malaman na naaksidente ang nanay at kapatid nya? I sighed and we waited still. 

 Sabay kaming napatayo sa kinauupuan namin nang bumukas ang pinto at niluwa ang doctor. "Ms. Fernandez's parents?" tanong nito as he took off his glasses. "Kami po." sabay na sagot nina tita't tito. "and I'm the husband." I proclaimed. Napatango ang doctor "Okay na po ang pasyente except for the baby, I'm so sorry to tell you but the baby didn't survive the accident.." I pressed my lips as I felt my eyes warm and watery. Parang sumikip ang dibdib ko bigla, 

this feeling is familiar. I sighed as I remember my sister's death, it was an expected death yet still unexpected. Nasa ibang bansa ako nang mabalitaan ko iyon and for the first time in my life, I feel like my world shattered. "we have to get the baby out bago pa ma poison ang pasyente. For now, you have to make her rest first bago nyo po sya kausapin." he continued then left. 

Napalingon ako sa likod ko nang maramdaman ang kamay sa balikat ko. It's Lucho. Napayakap agad ako sa kanya. "our baby died." I weep. As I entered her room ay biglang nanlamig ang mga kamay ko. Umupo agad ako sa tabi niya, hinawakan ang mga kamay nito at hinalikan. May bandage ito sa kanang sentido nya, pasa sa gilid ng kaliwang mata, bandage din sa left elbow nya, sugat sa collar bone nya at pasa din sa right corner ng mga labi nya. I bent down and kissed it. 

"Babe gising na." I said out of nowhere. Naramdaman ko ang kamay ni tito na katabi si tita't mommy sa likod ko na tila dinadamayan ako. "How will I tell her?" I asked for help. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya na wala na ang anak namin. 

 Di kalaunan ay umalis muna sina mommy't daddy at tito para kumuha ng mga gamit at pagkain. I let tita to sleep on the couch to get some rest. Nakaupo lang ako sa gilid nya habang hawak pa din ang mga kamay nito as I rest my head on her hospital bed 

 "Ch-Charm.." 

 napatingala ako nang marinig ang boses nya agad akong napatayo at niyakap ito. "Babe, thank God you're awake." nakangiti kong sabi rito. 

 "Our wedding what happened?" she asked then paused for a minute, then I felt my heart beat fast. "M-My b-baby?" nagulat ito sa mga nangyari, she looked at the bandage on her elbow, napahawak din sa bandage sa sentido nya at napahawak sa tiyan nito. Natuod ako bigla at nanlamig.

 Naluluha ang mga mata nito. "babe, naaksidente kayo.." sagot ko at narinig ang pagbasag ng boses ko. "O-Our baby died." I watch her tears streaming down her face. 

 "H-Hindi pwede!" sigaw nito, she cried. "Hindi pwedeng wala na yung baby ko!" she was sobbing so hard, ang yakapin ito ang tanging makakaya kong gawin. Iyak ito nang iyak na tila kakalas pa sa mga yakap ko. I hug her so tight, making her feel that I am here, na kahit anong mangyari hinding hindi ko sya iiwan. 

 Napatulo muli ang mga luha ko. Deja vu? this happened years ago. With Chanty again. I watched her cry so hard nang malaman nyang nawala din ang anak nila ni Lucho. "anak, stop crying.." tita hug her from behind na tumutulo din ang luha. 

 "yung anak ko.." she grieve. "Charm, yung baby ko.." hagulgol pa nito, I kissed her hair at marahan itong hinaplos. Magbabayad si Rafael sa ginawa niya. I know it wasn't an accident, pero bakit? anong rason? akala ko ba gusto nya si Casey?