My Beautiful Disaster

MBD 035

Nanlamig ang buong katawan ko nang makita ang walang buhay na katawan ni Ruel sa sahig. The next thing I knew tinutok ko kay Rafael ang baril. "Where's my wife, Rafael?" tiim bagang kong tanong sa kanya.
"Easy on that Charm. Didn't you realize na pagpinutok mo yan at namatay ako ay di mo malalaman kung saan ang mag ina mo." he replied and even manage to mischievously smile at me. His gaze went to his brother's dead body at napailing ito sa dismaya. "Favorite brother. Sana kasi hindi niya na lang ako trinaydor eh." 

"Tama lang ang ginawa ni Ruel. Bakit hindi mo siya gayahin?" 

Bumalik ang tingin nito sa akin at napailing. "It's your fault Charm. My love for you turned me into a demon." "Sinabi ko sa sarili ko Charm na kung hindi ka magiging akin, walang pwedeng makakapag may-ari sa iyo." 
Napakunot ang noo ko at hindi makapaniwala sa narinig. Hibang na talaga ang baklang 'to. "There are things in the world that you can not control Charm, you know that right? and one of that is feelings." "and jealousy." he even added. 

"Pwede pa naman siguro nating ayusin 'to, tatanggapin kita Raf. Bilang kaibigan tatanggapin kita. Just give me back my family." I told him, in the sincerest tone I could ever say.

"Bilang kaibigan." he scoff. Umiling ito. "I want to wake up everyday seeing you beside me. I want to wake up everyday and share morning coffee with you. I want us to watch football games together" Raf, I don't even want to watch football games. I wanna interrupt him but I didn't. "I want to grow old with you Charm. I want you. I need you."

Sa bawat katagang lumalabas sa bibig ni Rafael ay parang sumasabog lahat ng cells sa brain cells ko. He is unbelievable. This is unbelievable.
I heave a sigh. "Hindi mo naman siguro gusto di ba na mahalin kita ng napipilitan lang? Hindi mo naman siguro gusto diba na ako yung nasa tabi mo pero yung puso ko nasa ibang tao. Hindi mo naman siguro gusto iyon Raf diba?"

Natahimik ito na tila nag-iisip pa. Ilang segundo ang lumipas ay tinignan ako nito sa mata. "Napagtanto ko din iyan noon Charm." he sincerely smile at me and so I felt relieved. Papakawalan na ba niya ang mag ina ko? Sasabihin na ba niya kung saan sila?

Nilabas nito ang cellphone niya at nagdial. "Papayag ako Charm." bigla akong nalito. "Papayag akong nasa tabi kita at ang puso mo ay nasa ibang tao. If that girl is dead." Nilagay nito ang telepono niya sa tenga niya sabay bitiw sa mga katagang "Kill the boy. Take Chanty's oxygen, bury her alive."

"GAGO KA RAFAEL!" babarilin ko na sana ito ngunit mas nauna itong kumasa sa baril at binaril ang balikat ko. Natumba ako sa sakit at hapdi ng balikat ko. Napalingon ako sa gilid at nagulat "Chaos no!" I exclaimed but it was too late ng marinig ko ang putok ng baril ni Chaos sabay bulagta ni Rafael na duguan pa ang ulo sa tabi ko. Now I don't know where to find my family.

___________________________________________________________________________

Nagising na lang ako sa init at dilim. Babangon na sana ako ng mapagtanto kong sobrang liit ng espasyo. Nanlamig ang buong katawan ko ng mapagtantong nasa kabaong ako. Hindi ako makagalaw ng maayos. Sigurado akong mawawalan ako ng hininga nito pero nasaan na si Eugene? Ano na kayang nangyari kay Ruel na nabugbog ng mga tauhan ni Rafael dahil sa muntik niya na kaming itakas ni Eugene? Nasaan na ang anak ko? Mangiyak ngiyak ako.

"Diyos ko, please save my son." I prayed. "Please keep him safe and if I lose my consciousness today, please guide and keep Charm safe." Ito na ba yung part ng storya ng buhay ko na tatanggapin ko nalang ang nakatadhanang mangyari sa akin?