Payb Takes

Get There

Initial Ending
March 8, 2:30pm, Broadway:

R: *panicked, phone in hand, hurriedly said his goodbye to the other hosts and staff*

Bossing: Sige na. Wag ka na magpaalam. Larga na, bata. *pats R's back*

JDL: Kaya ni Meng yun. Lipad na. *hugs R*

R: *runs off to his car, MT and others following*

When they got to his van:

R: Ako na magda-drive.

Driver: Sir, wag po. Ako na po. Bilin po ni Maam Meng na wag muna po kayo magmaneho pagkatapos ng aksidente nyo. Lalo na po siguro ngayon.

R: Okay. *hands the keys and gets in* Biñan tayo, Kuya pakibilis.

Driver: Sige, Sir.

R: *distressed, dials M's number, no answer* Ano ba sumagot kayo please..

Mama Ten: Tisoy, konting kalma. Di pababayaan si Meng madaming mag-aalaga sa kanya.

R: Alam ko, Ma pero kahit ganoon di ko maiwaasan mag-alala. *still dialing, call is picked up* Hello, Dad...

DB: Oo, alam ko na, nak. Pina-check ko na saang hospital. Papunta na din ako.

R: Okay. Thank you, Dad.

DB: Wag ka na mag-alala, nak. Magiging okay si Meng.

R: Okay, Dad. Papunta na din ako dun.

DB: Yung flight mo? 5:30 yun di ba? Kami na bahala kay Meng. Papunta na din sina Pare nyan.

R: Dad, di ko kayang di makita si Meng kahit saglit. Habol na lang sa flight o kaya sa susunod na flight na ako.

DB: Sige. Ikaw bahala ,anak. Ingat kayo. Bye.

R: Thank you, Dad. Bye. *hangs up, dials M's number again, call picked up, DP answers*

DP: Hello, Tisoy.

R: Ate Patch! Jusko! Salamat at may sumagot din. Si Meng po?

DP: Eto, okay lang sya. Natignan na. Muscle pain lang daw at over fatigue. Medyo dehydrated din dahil sa init.

R: *deep sigh* Pwede na po ba makausap?

DP: Pwedeng pwede na. Pasa ko lang.

R: Sandali, Ate Patch. Ibaba ko muna. FaceTime ko sya. *hangs up, calls M on FaceTime*

M: *answers FaceTime call* Hello, Love.

R: Love! Thank God! *sigh of relief, tears started automatically streaming from his eyes* Kumusta ka na?

M: Ay sus! Ang iyakin kong, bebe oh. Okay lang ako. Wala naman yun. Natamaan lang ng konti. Medyo pagod at sobrang init kanina kaya konting sakit parang di ko kinaya. Don't worry, Love.

R: Eh kasi naman... Yung ginawa mo sa sugod... Nagkatampuhan pa tayo sa telepono dahil dun.. Tapos makikita ko bigla sa KS na nasasaktan ka at sinakay sa ambulansya.. Ano sa palagay mo ang mararamdaman ko? *wiping away his tears

M: Sorry na nga dun di ba? Di ko naisip na magiging affected ka ng ganun. Natakot din kaya ako pero inisip ko na kailangan kong malabanan yung takot ko din. Okay na ako. Wag kang mag-alala.

R: Okay. Sige. Hintayin mo ako. Papunta na ako diyan.

M: What?? Anong papunta? Hoy, Tisoy, 3pm na, 5:30 ang flight mo. Sa airport ka na dumiretso.

R: No. Gusto kitang puntahan diyan. I'll take ths next flight kung di man mahabol tong 5:30. *"Wag ako" voice*

M: RJ, nakakahiya sa mga producers at sa mga taong nage-expect sa'yo dun. No. You have to go to the airport now.