Payb Takes

7 Minutes in Heaven

April 29, almost midnight, M's condo:

R arrives at M's condo.

M: *runs to meet him at the door and hugs him* Hi Love! Akala ko di ka na tutuloy. Di ka ba pagod?

R: *sighs, quietly hugs M tight* Sandali lang ako, Love. One hour lang siguro. Dumaan lang bago umuwi ng Laguna. Maaga pa tayo bukas.

M: Okay. Glad you're here though okay lang din naman kung FaceTime na lang tayo at umuwi ka na. Mukhang pagod ka na. Ang tamlay mo.

R: *sits down, pulls M to sit on his lap, rests his chin on her shoulder*

M: *curious, turns to R, touches his cheek* May problema ba tayo? Ang tahimik mo masyado.

R: *hugs M tighter, kisses her shoulder, sighs* Wala naman. Ako lang siguro.

M: *holds his face up to look at her* Ano nga kasi yun?

R: Nahihirapan na ako. Nahihirapan na ako na ganito, na nagtatago tayo. Nahihirapan na ako na hindi ko pwedeng gawin ang mga bagay na pwedeng gawin ng isang normal na boyfriend. Naiinis ako na hindi kita masamahan sa mga lugar na gusto kitang samahan. Kagaya kanina sa baranggay sobrang daming tao. Natakot ako para sa iyo. Alam kong may security. Alam kong di ka nila pababayaan pero ang hirap na ang pwede ko lang gawin ay manood at paalalahanan ka. Kung nandoon lang ako, hindi na ako mag-aalala dahil ma-aalagaan at ma-poprotektahan kita. Masisigurado ko na di ka masasaktan o mababastos. Ayoko na magtago lang, Love. Gusto ko nang ipagsigawan na ako ang boyfriend mo at gusto kong samahan ka sa kung saan mang lugar.

M: *touches her forehead on his, sighs* Kung pwede lang, Love. Kung pwede lang pero maraming bagay na kailangang i-consider. It's not up to us. Atleast not yet. *sits up straight and looks down on R's face still held between her palms* Declaring through actions, ganoon na lang muna tayo. I think we've shown enough para maintindihan ng lahat kung sino ka talaga sa buhay ko. At kung sino pa ang di makakita noon, kailangan pa ba natin silang intindihin? Di ba ang mahalaga yung Ikaw at Ako? Hindi natin kailangan laging magkasama. Ang mahalaga ay yung tiwala natin sa isa't isa sa kahit anong sitwasyon at ang tiwala natin kay God na pakikinggan nya ang mga dasal natin to be kept safe and secured and healthy at siyempre and prayer natin para sa forever kaya kahit nasaan ako feeling safe ako, secured ako at special ako. I know you always have me in your heart, mind and prayers kahit wala ka sa tabi ko.

R: *sighs, closes his eyes, nods his head* Tama ka, Love. For now, yun muna. Declaring through actions at kung may hindi pa rin maka-gets lakasan natin ang declaration through actions. *kilay language, takes M's hands and kisses them* I have faith in us and I have a lot of faith in God. Hindi nya tayo pababayaan. *smiles meekly*

M: Ayan. Nag-smile na kaso bitin, walang dimple. Patingin ng dimple ng gwapo. *smiles widely*

R: *kilig, smiles flashing his dimple, bites his lip and grins*

M: Ayun. Ang gwapo talaga. *giggles, bites her lip*

R: *smiles* Ang swerte ko talaga sa'yo, Love. Maganda, sweet, matalino, maalaga, mapagmahal, maalalahanin, natural, walang arte, honest, and you always know the right words to say and the right things to do to make me feel better. Wife material talaga. I love you so much.

M: I love you so much more, Love. *kisses R's lips gently*

R: Haaaay... ang sarap. Isa pang kith please..

M: *giggles* Isa na lang?

R: Siyempre hindi. Payb Takes ang standard eh. *grins*

M: Halaaaah... Okay. Close your eyes.