Obudziłam się tak nagle. Można było to porównać do tego kiedy śpicie i nagle słyszycie znienawidzony dźwięk alarmu. Byłam słaba. Nie miałam nawet sił by przetrzeć oczy. Leżałam nieruchomo na plecach i patrzyłam się w sufit. Z trudem spuściłam wzrok, jednak nic mnie nie zaskoczyło. Biało,wszędzie ten sam kolor ścian i wszystkiego co się w tym pomieszczeniu znajdowało. Ziewnęłam i z trudem podniosłam rękę, która lekko pobolewała kiedy za mocno nią ruszyłam. Powoli zginałam palce i obserwowałam jak powoli opadają i podnoszą się. Mimo wszystko zastanawiałam się gdzie ja jestem. Kiedy chciałam nacisnąć mały czerwony przycisk do pokoju weszła niskiego wzrostu kobieta ubrana w zielony strój. Stanęła jak wryta kiedy nasze spojrzenia się spotkały. Zasłoniła ręką usta i wybiegła przez przed chwilą otwarte drzwi. Leżałam spokojnie i czekałam na przebieg dalszych zdarzeń. Chwilę później usłyszałam głosy.
- Ja weszłam i no ona patrzyła się na mnie. - Mówiła szybko pielęgniarka. Do pokoju weszła owa kobieta i mężczyzna w podeszłym wieku. Natychmiast podszedł do aparatury obok mnie i spojrzał na ekrany urządzeń.
- Witamy z powrotem. - Zaśmiał się i złożył ręce. - Jak się czujesz? - Poprawił moją poduszkę.
- Jestem trochę słaba. - Powiedziałam spokojnie i powoli. Usłyszałam swój głos. Dźwięczny i drżący. To było takie dziwne uczucie. Nie umiem go opisać,
- Myślę, że twoi najbliżsi bardzo się ucieszą, że wstałaś. - Mężczyzna opuścił salę, a ja zostałam sama. Ja i moje pierwsze myśli. Co się ze mną działo i dlaczego tu jestem? A co najgorsze, dlaczego nic nie wiem i czuję się tak pusto?
CZYTASZ
Remain A Mystery
Mystery / ThrillerWiesz jak to jest kiedy przesypiasz parę lat, a później budzisz się i nic nie pamiętasz? Wiesz jak to jest kiedy widzisz obok siebie obcych ludzi, którzy płaczą na twój widok? Wiesz jak to jest zobaczyć świat którego nie pamiętasz? Wiesz jak to jest...
