Η Αγάπη Μοιάζει Ψέμα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 18

{από εδώ και πέρα θα γράφω σε πρώτο πρόσωπο και αυτή που θα μιλάει θα είναι η Μαρία, αλλά θα βάζω και Pov. Καλή ανάγνωση...}

Αχχ είναι γλυκας. Το διαβάζω συνέχεια και νιώθω τόσο υπέροχα με αυτό που είπε, αλλά έχω αγόρι... Αχχχ τα έχω χάσει τελείως, δεν ξέρω τι θέλω. Με τον Γιώργο γνωριζόμαστε από μωρά και από μικρή είμουν λίγο τσιμπημένη μαζί του. Από την άλλη όμως ο Νικ είναι σαν να με τραβάει σαν μαγνήτης πάνω του. Νιώθω μεγάλη έλξη όταν είμαι δίπλα του και ας τον ξέρω πολύ λίγο καιρό. Ώρες ώρες, όπως και όλα τα κορίτσια, αναρωτιέμαι γιατί ο Θεός έφτιαξε τα αγόρια, αφού το μόνο που κάνουν είναι να μας μπερδεύουν και να μας πληγώνουν. Πολλοί λένε ότι η ζωή είναι ωραία, όμως εγώ δεν βλέπω τίποτα τέτοιο. Είμαι 16 ετών και έχω χάσει τους γονείς μου. Ο Κώστας ο μόνος άνθρωπος που ήξερε το πάντα για μένα, ακόμα και πιο πολλά από τον Γιώργο, τι έκανε; Με πρόδωσε. Που βλέπετε το ωραίο εσείς; Ο Γιώργος εξακολουθεί να είναι μαζί μου, αλλά δεν ξέρω είναι σαν να μην μου αρκεί... Διαβάζω συνέχεια αυτό που μου έστειλε ο Νικ και έχω τον Κώστα δίπλα μου να προσπαθεί να το δει. Τότε ο καθηγητής μας πλησιάζει. Όχ την πατήσαμε

- Τι θα γίνει, θα παίζετε για πολλή ώρα ακόμα;
- Κύριε δεν παίζουμε, απλά... απλά..." Γαμωτο δεν μου έρχεται τίποτα
- Απλά;
- Να κύριε, ο Νικ έστηλε ένα χαρτάκι στην Μαρία και εγώ ήθελα μα το διαβάσω....
Τον κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμα. Τα μάτια μου έβγαζαν φλόγες. Γιατί είπε την αλήθεια; Τι θέλει τέλος πάντων από έμενα αυτό το παιδί;
- Που είναι το χαρτάκι;
- Το πέταξα. " είπα και ο Νικ με κοίταξε σαν σκυλάκι. Αχου μωρέ είναι γλύκας
- Οχι Μαρία δεν το έχεις πετάξει, στο χέρι σου το έχεις...
Τον κοίταξα για άλλη μια φορά με δολοφονικό βλέμμα. Μα ποιο είναι το πρόβλημα του τέλος πάντων; Ο κύριος παίρνει το χαρτί από τα χέρια μου και αρχίζει να το διαβάζει και το βλέμμα του σκληραίνει.

- Τα σαλαρίσματά σας αλλού! ΕΞΩ τώρα να κάνετε ότι βλακεια θέλετε!!!
- Μα κύριε... " λέει ο Νικ
- Έξω!!! Αυτή την φορά σας χαρίζω την ωριαία, αν όμως ξανασυμβει θα πάτε στο γραφείο.
Εντομεταξυ ο βλαμένος ο καθηγητής δεν έβγαλε τον Γιώργο, αλλά ήρεμα Μαρία ήρεμα!!!

Όταν βγήκαμε ο Νικ άρχισε να με κοιτάει. Αχχ αυτά τα πρασινογαλανά ματιά του είναι κόλαση. Για αυτά  τα μάτια σίγουρα κάποιος θα ήθελε να πεθάνει... Όχ θεέ μου τι σκεύτομαι; Είναι μαλάκας και έχω αγόρι. Θα πω πολλές φορές το όνομα του μπας και ξυπνήσω. Γιώργος... Γιώργος... Γιώργος... Νικ... Γιώργος.... Κάτσε τι είπα πριν λίγο; Όχι γαμωτη μου είπα Νικ. Τα νεύρα μου!!! Εαυτε μου συγκεντρώσου