Η Αγάπη Μοιάζει Ψέμα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 37

*Πλευρά Μαρίας *

Πήγαμε να ανοίξουμε την πόρτα όμως αυτό που είδαμε δεν το περιμέναμε ποτέ. Ήταν ο... Ένας...ένας μεθυσμένος Κώστας... Πήγα να κλείσω την πόρτα αλλά αυτός ήταν πιο δυνατός και κατάφερε να την ανοίξει ακόμα πιο πολύ... Η Σωτηρία ήρθε κοντά μου και το ίδιο και ο Κώστας. Έχω αρχίσει να φοβάμαι. Το μάτι του γυαλίζει και φαίνεται να έχει κακές σκέψεις στο μυαλό του. Μπορεί να είναι όμορφο αγόρι, αλλά η συμπεριφορά του είναι τόσο μα τόσο αντιπςθητικη. Με πλησιάζει ακόμα πιο πολύ και η Σωτηρία έχει παγώσει στη θέση της. Πάει τότε και την βαράει με δύναμη στην κοιλιά και εκείνη διπλωνει από τον πόνο ανηκανη να κάνει τίποτα. Την κλοτσάει στο καλάμι με αποτέλεσμα να την ακιμητοποιήσει πλήρως. Με πλησιάζει και εγώ κάνω βήματα πίσω ώσπου νιώθω να χτύπαω σε κάτι δυνατό. Κοιτάω λίγο πίσω μου και βλέπω τον τοίχο. Ο Κώστας με κολλάει με δύναμη στον τοίχο και νιώθω την ανάσα του να με καίει. Βρωμάει ουίσκι...
Κ- Δεν κρά...τη...τη...σες την υπό...πο...πο...σχεση σου Μα...μα... Μαρία. Λέει ενώ κουνάει το δάχτυλο του μπροστά μου. Ούτε να μιλήσει δεν μπορεί από το μεθύσι.
Μ- Κώστα άσε με!! Λέω και τον σπρωχνω όμως είναι τόσο δυνατός. Μα πως γίνεται; Αφού είναι μεθυσμένος και ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει μπορεί, πως μπορεί να έχει τόση δύναμη; Τότε νιώθω ένα ζευγάρι χείλια πάνω μου. Έχουν γεύση ουίσκι και με αηδιάοζουν. Ο Κώστας με φυλάει. Παναγία μου! Ο Κώστας με φυλάει... Προσπαθώ να τον σπρωξω αλλά δεν μπορώ... Αρχίζω μα κλαίω και αυτός αρχίζει να τριβει το μπούτι μου... Φοβάμαι για το τι θα μου κάνει. Με φυλάει στον λαιμό και με δαγκώνει. Ξαφνικά ακούω την φωνή του Μανώλη. Επιτέλους ήρθαν. Ήταν ανοιχτή η πόρτα οπότε ευτυχώς.
Μανώλης - Σωτηρίααααα!!!
Νικ - Μαρίααααα!! Νιώθω τον Κώστα να απομακρύνεται από κοντά μου και βλέπω το Νικ να είναι από πάνω του και να τον βαράει.
Νικ- Μαλάκα!! Μπάσταρδε!! Έχεις το θράσος να έρχεσαι εδώ μετά από όλα αυτά ρε καθικι;;; Ζωοοο!! Ηλήθιε!
Ο Κώστας είναι πεσμένος στο πάτωμα και τα μάτια του σιγά σιγά κλείνουν, ώσπου ξαφνικά τα βλεφαρά του κλείνουν τελείως. Λυποθίμισε...
Ο Νικ έρχεται και με χώνει στην ζέστη αγκαλιά του για να με ηρεμισει.
Νικ- Σσς καρδιά μου είμαι εγώ εδώ τώρα.
Τον σφίγκω πιο πολύ κοντά μου και αρχίζω να κλαίω. Με απομακρύνει από την αγκαλιά του και σκουπιζει τα δάκρυα μου με τους αντιχειρες του και έπειτα με φυλάει γλυκά.
Νικ - ήρεμα τώρα.
Μαρία - Νικ σε αγαπώ. Λέω κοιτάζοντας τον στα μάτια.

Ναι είμαι σίγουρη ότι τον αγαπώ. Έχουν γίνει πολλά μεταξύ μας και τώρα είμαι σίγουρη για αυτό... Τον αγαπάω πολύ. Έχουνε πει ξανά το σε αγαπάω, αλλά νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που το νιώθω πραγματικά.
Νικ - Και εγώ ψυχή μου! Και εγώ!
Μαρία - Θεέ μου η Σωτηρία!!!
Τότε με πλησιάζει και γελάει.
Σωτηρία - Ευχαριστώ μωρή! Νωρίς με θυμήθηκες.
Μαρία - Σωτηρία είσαι καλά.
Λέω και τρέχω και την αγκαλιαζω.
Μαρία - Δόξα τον Θεό είσαι καλά!!
Πάω και κλείνω την πόρτα που τόση ώρα ήταν ανοιχτή.
Μανώλης - Κορίτσια Σορυ που σας χαλάω την στιγμή αλλά με αυτό τι θα κάνουμε; Λέει και δείχνει τον Κώστα ο οποίος είναι λυπόθιμος στο πάτωμα. Ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια του. Όχι γαμωτο ξυπνάει.
Νικ- Κορίτσια πηγαίνεται γρήγορα στο δωμάτιο.
Μαρία και Σωτηρία - Μα...
Μανώλης - ΤΩΡΑ!!!
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο και καλέσαμε την αστυνομία. Ήταν το μόνο πολύ καταφέραμε να κάνουμε.