Merhaba canlar... Mirza❤Vildan çiftini son kez yayımlıyorum. Bundan sonra bu çifte özel bölüm olmayacak......
Multimedia=Fahriye Evcen&Burak Özçivit =Hasretinle yandı gönlüm. Dediğim yerde açarsınız yine canlarım
Bu bölüm =_mavimsiyah_ AysemGoren fatiross12 maviikupakizii parsevan robward37 SlaKarakas @inciseyma @YaseminDagli @betulsrgnc arkadaşlarıma gelsin sizi çook seviyorum canlarım.
_hayal_01 dusomm -esaretim- zumruthareli1i yaralikelebek sizin yerinizde ap ayrı değerlilerim :)
Keyifli okumalar okurcanlarım :)
Vildan'dan
Derste dalgın bir şekilde önümde açık kitaba bakarken aklım fikrim Mirza'daydı. O son görüntüsü geldi aklıma. Gözlerim dolarken başımı sınıfa çevirip "çocuklar ben birazdan gelirim. Ses yapmayın lütfen" diyerek çantamıda alıp zor attım kendimi uzun koridora. Sınıftan çıkmam ile gözlerimin yaşlarını akıtması bir olmuştu. Ben hangi ara dere bu kadar tutulmuştum bu adama. Aklım son söylediklerinde takılı kalmışken sessiz ağlamalarım hıçkırıklara bıraktı yerini.
"Keşke, keşke en başından söyleseydin. Belki o zaman bu kadar yanmazdı yüreğim."
Kulaklarım yüreğini sevdiğim adamın sesiyle uğuldarken tuvaletin yolunu tuttum. "Ahh öyle bir durum olsaydı en başta söylemez miydim? Seni üzer miydim böyle?" Aynada kendi yansımama söylediklerimle daha çok ağladım. Şuan sadece ağlamak daha çok ve çok daha çok ağlamak istiyordum. Ben yok desem bile farkına varmadan alışmıştım O'nun varlığına. Gözlerim yüzünü, kulaklarım sesini arıyordu. İlk günden özler olmuştum. Buradan çıkınca beni bekleyen bir Mirza olmadığını bilmek daha şimdiden yüreğime yumru gibi oturuyordu.
Son bitiş zilide çalarken elimi yüzümü yıkayıp tuvaletten çıktım. Öğretmenler odasına giderken hem ev arkadaşım hemde meslektaşım Melisa "Vildan nerey- Vildan iyi misin sen, ne bu halin?" telaşla sormasına elimi kaldırıp "iyiyim Melisa yok birşeyim" diyerek cevap verdim. Koluna girip "odadan almam gerekenler var alalım da gidelim biran önce." Başını sallayarak koluna girmeme izin veren Melisa'dan destek alarak öğretmenler odasına alt kata indim. Dolabımdan bir iki kitabı alıp beraber çıktık okuldan. Bahçe kapısından çıkarken Mirza'nın her zaman beni beklediği köşeye takıldı gözlerim 'bomboştu'. Daha ilk günden gözlerim O'nu arar olmuştu, bugünden sonra nasıl dayanacaktım peki. Durduğum için durmak zorunda kalan Melisa baktığım yere doğru bakıp "O manyak birşey yapmadı değil mi? Vallahi ağa mağa dinlemem gider kapısına dayanırım bilmiş ol" diyerek sinirle soludu. İçimden "Keşke.... ama O bana değil ben O'na yaptım" derken Melisa'ya dönüp "Yok canım. Kimsenin birşey yaptığı yok" diyerek arkama baka baka okulun hemen iki apartman arkasında olan evimin yolunu tuttum.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Eve geldiğim gibi üzerimi değiştirip yatağa attım kendimi. Ne yemek görüyordu gözlerim nede başka birşey. Melisa'ya biraz uyuyacağımı söyleyip yatağın içinde oturmuş ağlıyordum. "Salaksın kızım sen. Sanki sevgilindi. Adamla doğru dürüst konuşmuyordun bile. Şimdi neden sevdiği halde kocasından ayrılmak zorunda kalmış kadınlar gibi ağlıyorsun?" Kendi kendime söylenmelerime bir tanesini daha eklerken Mirza'nın bana verdiğinde almayıp yere attığım ve O gittikten sonra alıp kuruttuğum kırmızı güle baktım bir kez daha.
