Kiddnapped by One Direction

Chapter 20.

*Eline's POV*

Mijn slaapkamerdeur word hard opengegooid. Uit reflectie slaak ik en gil vouw me op al een bolletje en begin te trillen. "Wow sorry mop. Dat was niet de bedoeling." Hoor ik Fieke zacht zeggen en ze loopt naar me toe. "Ik was blij omdat Louis alles weer weet." Zegt Fieke en ik glimlach. "Dat is fijn." Zeg ik en ik glimlach. "Voel je je wel oké? Je doet zo raar afgelopen dagen sinds Zayn ineens weg is." Zegt Fieke en ik knik en vecht tegen mijn tranen. "El, je kan alles vertellen. Kom hier." Zegt Fieke en ze trekt me dicht tegen haar aan. "Z-Zayn heeft me... me... Verkracht. En ik ben nogal geschrokken en schuw vooral vanwege mijn verleden waar jij niks van weet. Mijn ouders hebben me vreselijke dingen aan gedaan. Door jou ben ik er overheen gegroeid maar nu ik hier ben en weer geslagen word en door Zayn verkracht word val ik weer terug naar toen." Gooi ik alles er uit zonder erbij na te denken. Ik hoor Fieke geschrokken naar adem happen. "Jeetje, El. Dat wist ik niet. Heeft Zayn je echt..." Ik hoor Fieke zacht brommen en ze staat op en loopt weg. Fijn dit. Ik sta op en pak Liam zijn hoopje kleding. Ik heb ondertussen mijn eigen pyjama aangedaan. Fieke zei dat Louis hem had uitgekozen en hij zit perfect en is super leuk. Ik ben er ook echt oprecht blij mee. Ik heb heel veel pyjama's gehad in mijn leven maar dit is toch echt de lekkerste. "Liam, ik doe je kleding wel in de was." Zeg ik tegen Liam die ook in zijn kamer zit. "Oh kom maar dat doe ik zo wel. Dan zet ik hem gelijk aan." Zegt Liam lief en ik knik. Ik geef hem zijn kleding terug en glimlach. "Bedankt voor het lenen, Li." Zeg ik zacht en Liam glimlacht. "Liam?" Vraag ik zacht en Liam kijkt op. Ik ga op zijn bed zitten en kijk naar mijn handen. "Ik heb net per ongeluk alles eruit gegooid tegen Fieke. Over Zayn en mijn ouders." Zeg ik zacht. "Hey, hoezo per ongeluk? Dat is toch goed? Nu weet Fieke het ook en snapt ze het als je iets anders reageert op dingen omdat dat gebeurd is met Zayn." Zegt Liam en ik zucht. "Ik weet het niet..." Zeg ik zacht.

*Fieke's p.o.v.*

Louis wist weer wie ik was, eigenlijk wist hij alles weer. Ik rende naar boven om het aan Eline te vertellen, maar toen ik de deur open gooide zag ik haar op haar bed opgevouwen te zitten trillen. Ik liep naar haar toe en bood me excuses aan en vertelde dat Louis alles weer wist. "Dat is fijn.", zei ze lachend als een boer met kiespijn. Er was iets met haar en toen ik vroeg wat, kreeg ik het heftigste antwoord dat ik kon bedenken. Ik rende naar beneden. Mijn ogen schoten vuur zo woedend was ik op hem. "Wie weet waar die eikel is?!", riep ik. De anderen schrokken van mijn plotselinge en felle binnenkomst. "Wie?", vroeg Niall kalm "Ja, Zayn wie anders! Ik ga hem vermoorden, hoe durft hij?!" riep ik. Louis liep op me af en wou me knuffelen om me rustig te maken. "Niet nu Louis, wat die eikel Eline heeft aangedaan, komt hem zwaar te staan, want hij heeft haar er niet alleen mee, maar ook iedereen die om haar geeft! Als ik hem ooit nog eens tegen kom, dan...", verder kwam in niet. Louis knuffelde me toch tegen mijn wil in en fluisterde dat ik rustig moest worden. Ook al wou ik het niet, zijn stem maakte me rustig. Toen Louis me los liet, liet ik me op mijn knieën vallen, lege mijn hoofd in mijn handen en begon te huilen. " Het was mijn schuld ik moest Eline beter beschermen.", snikte ik. Harry kwam naast me zitten. "Het is niet jou schuld.", zei hij. "Jawel, ik had haar nooit alleen mogen laten zijn met die griezel. Ik ben de slechtste, beste vriendin ooit, de slechte zus ooit. Ik heb alles verknald en nu is El weer net zo schuw als ze was toen ik haar leerde kennen. Ik had haar uit die schuwheid gesleurd en nu zit ze d'r weer in doordat ik haar om liet gaan met die griezel.", zei ik nog steeds huilend. "Het is echt niet jou schuld. Ik vertrouwde hem, dat was mijn fout. Niet die van jou. Jij kon ook niet weten dat hij zoiets zou doen.", Eline stond in de deuropening. "Wat als ik het wel kon weten. Wat als ik wist hoe hij was, hoe hij echt was, maar het niet zei om jou gelukkig te zien.", zei ik en sloeg meteen mijn hand voor me mond. Nu zou ik dus alles uit moeten leggen, dat is misschien maar goed ook. Vroeg of laat moest het er toch uit. Ik durfde niet op te kijken, omdat ik iedereen naar me voelde staren, maar ik begon te vertellen...

---

Made by: Eline aka SleepyTommo

                               &

Made by: Fieke aka Not-perfect-just-me