Kiddnapped by One Direction

chapter 31

*Louis' p.o.v.*

We waren al een half uur op zoek naar Eline en Liam werd geërgerd."ELINE WAAR THE FUCK BEN JE?", riep hij. Fieke kwam aangelopen vanuit de badkamer. Zo te zien had ze gedouched. "Oh god ze is weer eens ongesteld is het niet?", zuchtte ze. Ik sloeg mijn armen om haar heen. Niall bevestigde Fieke's opmerking. Gelukkig wist Fieke haar en Niall's koekjes zo te vinden.

Nadat Eline en Liam een potje fifa hadden gespeeld was het tijd voor een film. Na veel te lang zoeken, zocht Eline uiteindelijk rapunzel uit. Harry pakte de film aan en doet hem in de DVD-speler. "Unzel!", riep Fieke en zij en Eline lagen in een deuk. De anderen en ik snapten er geen snars van, maar lieten het erbij. 

Een half uur later kwam de pizza. Fieke stond op en liep naar de deur. Ik pakte mijn portemonnee en sprintte haar achterna. "Ik betaal wel.", zei ik. "Denk maar niet dat ik wou betalen.", zei ze lachend met een knipoog. Ik sloeg mijn arm om haar nek en opende de deur. Fieke pakte de pizza's aan en ik betaalde en deed de deur weer dicht. "Eten!", riep Fieke toen we de woonkamer in kwamen en legde de dozen op tafel. Iedereen pakte zijn of haar pizza en begon met eten. 

"Wat doen we ermee?", fluisterde Fieke na de film. Ik keek haar verward aan. Haar hoofd lag op mijn schouder, maar toch keek ze me aan. Ik trok haar dichter tegen me aan en vroeg wat ze bedoelde. Fieke keek naar beneden en legde haar hand op haar buik, daarna keek ze weer naar mij. Ik snapte wat ze bedoelde, maar ik had er eigenlijk nog niet over nagedacht. Ik wil het eigenlijk het liefst houden, maar aan de andere kant zijn we er misschien een beetje te jong voor. Ik zuchtte en haalde mijn schouders op. "Daar hebben we het nog over, okey babe?", vroeg ik. Ze knikte en keek verder naar de film.

*Fieke's p.o.v.*

Ik liep de keuken in en vond Eline die een reep chocolade naar binnen zat te werken. "Lukt het?", vroeg ik giechelend. Haar halve gezicht zat onder. Ze knikte. "Krampen weg eten.", zei ze met een glimlach. "Ik weet het.", zei ik zacht en ging naast haar zitten. Het was midden in de nacht, maar we waren beide klaar wakker. "Is er iets?", vroeg Eline. "Nee... Misschien.... Jah.", mompelde ik. "Je kunt het me vertellen.", zei Eline. Ik zuchtte en knikte. "Weet ik." "Nou? Wat is er?", dringt Eline aan. Ik zucht nogmaals en begin te vertellen: "Ik weet niet wat ik moet doen! Ik wil de kleine heel graag houden, want uiteindelijk groeit het toch in me, maar ik denk dat Louis dat niet wil, omdat we te jong zijn en..." Ik gooi in een keer al mijn zorgen eruit. Eline luistert aandachtig. "Komt wel goed.", zegt ze uiteindelijk kalm. "Hoe weet jij dat nou weer?!", roep ik helemaal van streek en loop de kamer uit. Wacht wat?! Waarom viel ik tegen Eline uit? Ze wou me helpen. Argg ik heb af en toe zo'n hekel aan mezelf. Chagrijnig liep ik naar boven en kroop bij Louis in bed. Hij sliep al. Ik zuchtte, draaide mijn rug naar hem toe en staarde voor me uit. Ik kon toch niet slapen, dus dit zou een enorm lange nacht worden voor mij.

---

Made by Fieke aka: Im_Nobody_Too