Kiddnapped by One Direction

chapter 25

*Fieke's p.o.v.*
Me moeder deed weer eens moeilijk, natuurlijk het is me moeder ik verwachtte niet anders. Ik wist dat het een probleem zou worden dat ik met Louis door de stad lopend op tv kwam, alleen werd het een probleem op een andere manier dan ik dacht. Ik zat op de grond en Eline was inmiddels naar beneden gegaan. Heel voorzichtig zag ik de deur van mijn en Eline's kamer open gaan. Louis kwam naar buiten. "W-wie had je aan de telefoon?", vroeg hij voorzichtig. Ik zag tranen over zijn wangen lopen. "Lou het is niet wat je denkt, het was mijn moeder en...", begon ik. "Okey je wil dus niet dat je moeder weet dat wij samen zijn! Misschien moeten we dan ook niet samen zijn, dan heb je in ieder geval niet gelogen.", zei Louis mij onderbrekend. "Louis wacht!", probeerde ik tevergeefs. Louis liep naar beneden en liet mij alleen achter. Daar zat ik dan, alleen op de overloop, mijn hoofd in mijn knieën en huilend. Tot op een gegeven moment Eline naar boven gestampt kwam. Ik schrok op en veegde mijn tranen weg. "Wat is er El?", vroeg ik. Eline vertelde dat ze ziek was. "Okey, ga in je bed liggen ik kom er zo aan.", zei ik. Eline liep naar onze kamer en ik liep naar beneden en zocht in het medicijn kastje. F*ck ze hadden niet wat ik nodig had. "Wat zoek je?", hoorde ik vanaf achter me. Ik draaide me om. "Owhh gewoon een medicijn dat Eline sneller beter maakt dan alle andere medicijnen.", zei ik toen ik Niall zag staan. "De apotheek is nog net open, tot negen uur.", zei hij. Ik keek op mijn horloge, chips het was al half negen. Niall zag mijn gestreste gezicht en zei: "Geen zorgen ik rij wel in onze auto, dan zijn we er zo." Ik lachte en bedankte hem. We liepen samen de woonkamer in. Niall riep dat we weg waren, maar ik was nog niet helemaal klaar. "Li, kun jij bij haar blijven? Gewoon voor de zekerheid.", vroeg ik. Liam knikte, stond op en liep naar boven. Ik volgde Niall en stapte in de auto. Hij reed zo snel hij kon naar de apotheek. Gelukkig was hij nog open. Ik kocht het medicijn dat ik altijd aan Eline geef als ze ziek is en we reden weer snel terug naar huis. Eenmaal thuis, pakte ik een glas water en liep met het glas en het medicijn naar boven. Eline lag in bed en Liam zat erbij. "Dat duurde lang.", lachte El. "Alsof je dat erg vind.", plaagde ik. Ze schudde haar hoofd. "Okey neem dit in. Is je vaste medicijn voor als je ziek bent.", zei ik. Eline pakte het aan en neemt het medicijn in. Ze lachte als een boer met kiespijn en gaf me het glas terug. Ik seinde naar Liam dat hij mee moest komen en liep naar beneden. Ik liep nog een keer naar boven terug met een bakje voor als Eline nog een keer alles eruit moet gooien. Ik wenste haar nog een keer beterschap en liep weer naar beneden. Ik plofte tussen Liam en Niall neer op de bank, wat verbazing wekte bij Liam, Harry en Niall. "Wat gaan we kijken?", vroeg Harry uiteindelijke en liep naar de kast vol dvd's. Tot ieders grote verbazing *kuch kuch* riep Liam heel hard: "Toy story!" Harry pakte de dvd en zette hem op en ging weer naast Louis zitten. Ik was op mijn beurt verbaasd dat hij heel de tijd naar me keek. Zou hij me dan toch nog leuk vinden? Ik ontweek zijn blik, omdat ik bang was dat ik anders in huilen zou uitbarsten. Na een tijdje verlieten Louis en Niall de kamer en na een tijdje, toen ze terug kwamen, wisselden ze van plekken. Louis kwam dus naast mij zitten. Ik wou eigenlijk weer meteen helemaal tegen hem aan liggen, maar wist niet of ik dat wel kon maken. Toen Louis zijn arm om me heen sloeg en me naar hem toe trok, wist ik zeker dat ik het kon maken en ging tegen hem aan liggen. Zo keken we een tijdje de film tot we Eline hoorde schreeuwen vanaf boven. We zetten de film op pauze en rennen mijn zijn allen naar boven. 

---

Made by: Fieke aka Im_Nobody_Too