ATALANTE | [TAMAMLANDI]

Bölüm 11

....

Adam hala karşımda dikilirken ne diyeceğimi bilemedim. Hermia hem şaşırmış hem de tam çözemediğim bir duygu yoğunluğu içerisinde bakışlarını üzerime dikmişti.

"Hermia her şeyi anlatacağım ama şu an değil."

"Yani sen.. sen gerçekten insansın?"

Hermia şaşkınlığını atamadığı haliyle konuşmuştu. Karşımdaki cin daha doğrusu dünyadayken sevdiğim çocuğun tipine bürünmüş olan cin yüzüme bakıyordu. Hareketlerimi ölçüyor ne tepkiler verdiğimi takip ediyordu sanki.

"Sana iletilmesi gereken bir mesaj var insan oğlu. Buraya gelmen bir tesadüf değil bir başlangıçtır."

Ne demeye çalıştığını anlamaya çalışırken göz kapayıncaya kadar ortadan kayboldu. Herkes biraz ürkmüş ve şaşırmıştı. Hermia tekrardan 'anlatmayacak mısın?' diye sorduğunda bir yerde oturmayı teklif ettim. Hava kararmaya başlamıştı ve bizim ormandan çıkmamız gerekiyordu. Adonis açık havada oturmayı teklif edince akşamları oturabileceğimiz bir bölgeye geldik. Yolda kimse sesini çıkarmamış herkes üzerindeki şoku atlatmaya çalışıyordu. Cin neden böyle söylemişti? Neyin başlangıcıydı? Aklımda bin bir soru vardı ve ben bunların cevaplarını alamayacaktım. Herkes yuvarlak oluşturarak oturduğunda Hermia 'dinliyorum' diyerek artık konuşmam gerektiğini ima ediyordu.

"Ben bir insanım."

"Bunu söylemiştin. Her şeyi en başından anlatmanı istiyorum. Lütfen."

Diğerlerine sırayla baktığımda hepsi anlat der gibi bakıyordu. Erastustan pek emin değildim ama ben de anlatmak istiyordum. Ki zaten Hermia öğrenmişti artık.

"Dünyadayken okula gidiyordum. Okul bitiminde eve geldim. Yorgundum ve uyumak için uzandım. Uykuya daldığımda gözlerimi ormanda açtım. İlk önce bunun bir şaka olduğunu düşündüm ama Adonis çok telaşlıydı, beni uyandırmaya çalışıyordu ve beni kaldırarak koşmaya başladı. Bir mağaraya saklandığımızda dışarıdaki gece bekçilerin sesini duydum o an. Şaka değildi olanlar."

Adonis'e kısa bir bakış attığımda konuşmaya devam ettim.

"Adonis artık bana yardım edemeyeceğini bunun cezasının ölüm olduğunu söyledi. Sabah olduğunda dışarı çıktım. Nehrin karşısında Adonis'i gördüğümde beni bir yere götüreceğini söyledi. En başında ona hiç güvenmiyordum ama yapacak başka bir şey yoktu."

Adonis 'güvenmiyordum' kelimesinden sonra gözlerini açarak kaşlarını çatmıştı. Bende ona 'ne var' derecesinde bakıyordum. Hermia daha fazla meraklandığında anlatmaya devam ettim.

"Beni Kisor büyücüsünün yanına götürdüğünde bana Kisorlular gibi görünebileceğim bir iksir hazırladı büyücü. Görünüm tamamdı. Artık enerjim bir insan gibi değil kisorlular gibi yayılıyordu. Tek sorun yetenek. Yeteneğim ortaya çıkana kadar tehlikedeyim ve bir de arama yapılacak."

Erastus ve Menos da bütün olayı bilmiyordu. Onlarda dinlerken biraz şaşırmışa benziyordu.

'Ayrıca burada bulunduğun zamanlarda aptal gibi davrandığını da eklemek istiyorum.' dedi Erastus bana bakarak. Espiri yapıyordu ve herkesi güldürmeyi başarmıştı.