ATALANTE | [TAMAMLANDI]

Bölüm 51

Medya Atalante için.
....

Yatakta doğrulurken sinirle yatağa vurdum.

"En önemli yerini göremedim."

Azrail yine yanımda bekliyordu. Sinirle yatağa vururken elimi tuttu.

"Sakin ol. Brenda yalan söylüyor da olabilir."

"Ama söylemiyor da olabilir. Bu yine biri tarafından ihanete uğrayacağım anlamına gelir."

Azrail sakinleşmem için daha sessiz bir tonda konuştu.

"Kim tarafından ihanete uğrayacağın önemli değil. İhanetin bedelini öder."

Ellerimle yüzümü ovuştururken derince bir nefes verdim. Biraz daha kalabilseydim Brenda'nın söyleyeceği kişiyi duyabilirdim. Sadece biraz daha!

"Bu arada Regina dirilmiş. Sen uyurken Lohgadan haber geldi."

"Aman ne iyi! Düşmanlarımız çoğalıyor."

Yataktan doğrulduktan sonra ayaklanarak lavaboya ilerledim. Bacağım gittikçe iyileşiyordu. Yara kapanmaya başlamıştı bile. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra odaya geri döndüm. Odanın dışından sesler geliyordu. Herkes uyanmış olmalıydı. Ne kadar uyumuş olsam bile uykumu alamamış gibiydim. En son ne zaman dinlenmiş bir şekilde uyandığımı hatırlayamıyordum.

"Bugün Corentin olayı ile ilgilenmeliyim artık. Gerekirse bizzat kendim gideceğim."

Azrail ayaklandıktan sonra kapıya doğru ilerledi ve 'iyi olana kadar tehlikeye girmeyeceksin' dedi.

"İyiyim ben. Corentini aldığımızda çok daha iyi olacağım."

Azrail uzun bir müddet çatılı kaşlarıyla gözlerime baktı. Bir şey söyleyecek gibi olsa da demedi ve kapıya yöneldi. Ardından arkasını dönerek konuştu.

"Önce kahvaltını yap sonra günün planını kurarız. "

Başımı 'tamam' anlamında salladıktan sonra kapıya yöneldim. Azrail ile birlikte alt kata indiğimizde herkes oradaydı. Menos ve Hermia da gelmişti. Ecterine bizi gördüğünde 'aydınlık sabahlar' dedi. Ardından herkesin bakışları bize döndü. Hermia ayaklanarak yanıma geldiğinde 'bugün daha iyi misin' diye sordu.

"Evet daha iyiyim. Yürürken zorlanmıyorum en azından."

Hepsine sırayla göz gezdirdiğimde içimde tuhaf bir his vardı. Onlara güveniyor muydum gerçekten? Neden onlara güvenmeme rağmen şu an içimde bir şüphe filizleniyordu? Hepsinin gözlerine sırayla bakarken neden güven duygusunu tam olarak yaşayamıyordum artık? Halbuki bu noktaya onlar sayesinde gelmiştim. Savunmasız bir haldeyken beni savunmuşlardı. Korumuşlardı. Onlara minnettardım. Rüya kesitlerinden çok çabuk etkileniyordum.

Kahvaltı masası çoktan kurulmuştu. Hep beraber masaya oturduğumuzda çok uzun aradan sonra ilk defa birlikteydik. Ama Corentin'in eksikliği kendini çok net gösteriyordu.

Gülüşmelerle geçen kahvaltı dakikaları sonunda benim suratımın asılması ve konuşmam ile sonlandı.

"Corentin uzun zamandır yok."

Masa sessizleşirken Adrasa da olaylar anlatılmış olmalı ki konuya girdi.

"Yerinin belirlendiği söylendi. Yemin büyüsü yaptırdığı kişinin yeri de belli. O çocuk daha fazla orada kalmamalı."

Başımı aşağı yukarı sallayarak 'evet' dedim.

"Daha fazla beklemek istemiyorum. Bugün Corentini alacağız."