ATALANTE | [TAMAMLANDI]

Bölüm 46

Medya Şaya.

.....

Görüntüm değişirken başka bir olayda buldum kendimi. Mathilda Adonia'nın yanında uzanıyordu. Huzur bulmak için gelmiş gibiydi. Yardımcıları ortalıkta görünmüyordu.

"Fiona bunu öğrendiğinde delirecek Mathilda."

Mathilda yattığı yerden kahkaha atarak konuştu.

"Pek umrumda değil açıkcası. Ben Leon'u seviyorum. O da beni seviyor. Fiona aptal olmasaydı bunu fark ederdi ve Leonu bırakırdı."

Adonia biraz sessiz kaldıktan sonra konuştu.

"Yine de Leon Fiona'nın sevgilisi. Bu pek hoş bir durum değil."

Mathilda kızgınlıkla başını kaldırdı ve 'buraya huzurlanmaya geldim ama huzurumu bozuyorsun' dedi. Adonia gülümsedikten sonra 'gerçekler huzur bozabilir' dedi. Mathilda sinirle ayağı kalktı ve 'gidiyorum' dedikten sonra ortamı terk etti. Adonia düşünceli şekilde Mathilda'nın arkasından baktı. Bakışlarında bir sinsilik seziyordum.

Tekrar görüntü değişirken bu sefer Fiona buradaydı. Adonia'nın yanında oturuyordu ve kahkahalarla gülüyordu. Adonia şu an gerçekten de iyilik perisi gibiydi lakin bunun artık rol olduğunu görebiliyordum.

Adonia gülümsemesini soldurduktan sonra 'sana bir şey söylemeliyim Fiona' dedi. Fiona Adoniaya baktıktan sonra gülümsemeyi kesti.

"Dinliyorum."

"Mathildayı sevdiğini biliyorum."

Fiona gülümseyerek başını salladı.

"Elbette o benim dostum."

Adonia başını iki yana salladıktan sonra 'ikiniz de Leon ile birlikteyken nasıl dost kalabilirsiniz' dedi. Fiona'nın yüzü soldu ve şaşkına döndü.

"Bu ne demek Adonia?!"

"Mathilda Leon ile birlikte. Seni ayakta uyutuyorlar beraberce. Bugün Leon ile buluşacaksın değil mi? Ayrıldığınızda bir yere saklan ve sadece bekle. Göreceksin."

Fiona hem üzgün hem öfkeli hem şaşkın bir şekilde ayaklandı.

"Bu doğru olamaz."

Adonia da ayaklandığında Fionayı omuzlarından tuttu.

"Bu gerçek dostum. Seni uyarmak zorundaydım."

Fiona arkasını döndü ve koşarak gitti. O sırada Adonia'nın yüzünde kötü bir sırıtış oluştu. Adonia'nın özelliği buydu. İyi görünerek herkesle birdi. Ama özellerin açıklarını bularak onları birbirlerine düşürüyordu. Stratejisi buydu. Böyle son döneme kalmış olmalıydı. Ben ise şuan onun gerçek yüzünü görebiliyordum. Adonia'nın maskesini düşürecektim.

Uyandığımda Azrail yanımdaydı.

"Haklıymışsın. Adonia göründüğü gibi biri değil."

"Evet Atalante. Öyle biri olabilme ihtimali yoktu zaten. Bunu şimdilik sakla. Özeller göründüğü kadarıyla onu seviyor. Elinde bir kanıt olmadan bundan kimseye bahsetme."

Bahsetmeyecektim. Ben bir şey yapmayacaktım. Onun gerçek yüzü ortaya çıkacaktı zaten. Yataktan çıktıktan sonra kısa bir duş alarak üzerimi giyindim.

Azraili bugün kisor ve sayn ırklarının liderleriyle görüşmeye gönderecektim. Alt kata beraber indikten sonra Azrail evden ayrıldı. Ne kadar özellerle meşgul olsam da halkı unutmamalıydım. Eksik olan ne varsa tamamlamalıydık.