ATALANTE | [TAMAMLANDI]

Bölüm 30

İyi okumalar!

Medyada Fiona var! 🖤

.......

Azrail Corentin ile beni doğanın çok hakim olmadığı toprağın yumuşak kaldığı bir bölgeye getirdiğinde Fiona çıplak bedeninde kalan toprakları temizliyordu. Corentin ne yapacağını şaşırmış bir şekilde gözlerini kaçırmaya çalışsa da bakıyordu. O sırada ise Fiona bizi farketti. Fionayı rahatsız etmek isteyeceğim en son şey olurdu. Hızla Corentinin gözlerini kapamış ve 'arkanı dön' diye tembihlemiştim. Corentin panikle arkasını dönmüş ve ne yapacağını bilmez bir şekilde yerinde kıpırdanmıştı. Fiona ise çatık kaşlarıyla savunmaya geçmiş, sert bir tonda sormuştu.

"Siz kimsiniz?"

Kendimi sürekli bu zamanda ne demeliyim sorusuna hazırlarken şu an ne diyeceğimi bilmiyor bir vaziyetteydim. Fionayı bekletmemeliydim.

"Merhaba Fiona! Ben Atalante. Özelleri diriltecek olan ilk özel. Beni tanımıyorsun ama tanışmayı çok isterim."

Fiona tedbirliydi. Deneyimli biriydi, bu yüzden mesafeli davranması normaldi. 'Bu arada' dedim çantadaki eşyaları çıkartıp Fionaya uzatırken.

"Hava soğuk. Bunları giy."

Fionayı biraz da olsa şaşırtmıştım. Yerinde kıpırdamadan sadece ellerini uzattı ve kıyafetleri aldı. Fiona giyinene kadar onu bekledim. Giyindiğinde ise gözü Azraildeydi.

"Ah tanıtmayı unuttum! Kendisi benim yardımcım Azrail. "

Fiona'nın yüzünde korku belirtilerine rastlamamıştım. Oysaki Azraili gören herkeste biraz bile olsa korku vardı. Fiona güçlü bir kadındı. Azrail benim eşliğimde söze girdi.

"Merhaba Fiona."

Fiona Azrailin selamına karşılık başını sallamış ve 'Merhaba' demişti. Corentin Fiona'nın giyindiğini düşünerekten arkasını dönmüştü. Corentin heyecanlanmış mıydı?

Fiona tek kaşı havada bir şekilde söze girdi.

"Bu arada ben de tanışmayı isterim."

Fiona'nın bu ılımlı yaklaşımı beni çok mutlu etmişti. Düşündüğümden daha kolay ilerliyordu olaylar. Bu biraz da olsa rahatlamamı sağlamıştı.

"Kabul edersen benim evime gidelim. Temizlenir ve karnını doyurursun. Sonrasında ise biraz konuşuruz. Gece dinlendikten sonra ise seni evine bırakırım. Ne dersin?"

Fiona bir süre tepkisiz kaldıktan sonra başını 'hayır' anlamında salladı. Bu afallamama neden olmuştu.

"Hayır! Bu gece gideceğim. Konuşma faslını sonra yapacağız."

Şaşkınlığımı üzerimden atarak konuşmaya girdim. Erken sevinmiş olmalıydım.

"Sana yardım etmeye çalışıyorum. İlk gününü güvende geçirdikten sonra istediğin yere gidebilirsin."

Fiona ileri doğru bir adım attı ve biraz öne eğildi.

"Beni zorlayacak mısın?"

Beni deniyor olmalıydı. Lohga fevri çıkışları olabileceğini söylemişti. Alttan almam gerekiyordu.

"Hayır tabii ki Fiona. İstediğin yere gitmekte özgürsün. Ben sadece ilk geceni dinlenerek güvende geçirmeni istedim."

"Güvende olacağım zaten. Neden tereddüt ediyorsun? Yoksa Mathilda kaltağı benden önce mi dirildi?"