We Fell in Love Twice

Chapter 16

Mike's POV

"can I guard you again whenever you want to sleep outside?"

aissshhh!!!! ba't ba yun ang lumabas sa bibig ko.! pwede namang magpaalam lang ako.

Pero, Ang saya ko talaga. Atleast nakausap ko ulit sya.

Nong nakaraang buwan ko sya unang  nakita at nakausap. At hindi yun naging maganda.

Simula nun, palagi ko nalang syang pinagmamasdan. I know, I sound creepy, pero di ko mapigilan.

I find her interesting and special.

Sa pagsunod-sunod ko sa kanya, nakita ko syang umiiyak sa park.
Seeing her cry breaks my heart. Gusto ko syang lapitan at damayan.

When I got the guts to go near her, I only handed her my handkerchief, which I think is pointless.

Pagkatapos nun, araw-araw ko na syang binabantayan. Sinusundan ko pa nga sya sa bahay ng boyfriend nya. At kada labas nya ng bahay na yun, ay ang pag-agos ng kanyang mga luha. Napag-alaman kung nagka Amnesia ang boyfriend nyA, pero sh*t! di nya dapat pinapaiyak si Cici.

hayyy. Ano ba tong iniisip ko. Tsk.

Nakalimutan kong sabihin, magkapitbahay pala kami ni Cici. Ok yun lang.

Dahan-dahan kong binuksan ang gate ng bahay namin. pheeeeeeewww!!

Dahil madaling araw na, at takot ko lang na magising si ate, dahan dahan din akong naglakad papuntang pinto at binuksan ito.

Saktong pagsara ko ay ang pagbukas ng ilaw sa sala.

Patay!!!

"Where have you been little brother?"

"ahhhhh. ehhhh... Jogging?"

O_o?

"sa dis oras pa talaga ng gabi ka nagJogging?"

hayyyy. grabe mang-usisa si ate.

"ok2x fine, Binantayan ko sya." sabi ko at lumiwanag ang kanyang mukha.

"Really?" excited nyang tanong.

I nodded.

"Did you talk?"

"yes"

"woooooohhhhhhhhヽ(^。^)ノ finally bunso!"

"shhhhhhhht, lower you voice."

"so anong sabi?"

"nairita sakin."

"What?! mygash, palpak ka talaga as usual."

Hahaha. natawa nalang ako sa reaction sya. Kinwento ko na sa kanya ang nangyari. Panay batok at tawa lang sya sakin.

"Don't worry bunso, there's still next time." sabi nya saka umakyat sa kwarto.

At sa next time na yun, I'm gonna make it right.