We Fell in Love Twice

Chapter 21

Matapos nung nangyari kay Jin. Ibinalita agad sakin ni JC na nakauwi sila agad at ok na sya.

Nakahinga ako ng maayos matapos ibalita yun ni JC. Kaya heto, napagdesisyunan kong pumunta sa bahay nila Jin.

Nandito nako sa harap ng gate nila. Hindi naman ito ang unang beses kong pumunta dito pero kinakabahan ako. Kaya ko to. Fighting!!!!!

Ding dong (door bell)

"oh mam, andito po pala kayo, pasok po." pagpapatuloy sakin ni manang.

"ahm, manang nandyan po ba si Jin?"

"ahh OO. nasa taas."

"ahh sige ho, ok lang po bang puntahan ko sya?"

"oo naman. Para ka namang di ka kilala mam."

Nginitian ko lang si manang saka umakyat.

Kakatok palang ako ng bumukas ang pinto.

0_0

"kyaaaaaahhhhhhhhhh!" sigaw ko.

"WTF!!!!! " sabi nya sabay sara ng pinto.

What was that?!!!! Bumungad lang naman sakin ang lalaking topless. Hindi porket boyfriend ko yun eh sanay nakong makita yun, aba! may delikadesa rin akong tao.

Ok2x Inhale, Exhale.

Tok tok tok

"what??? anong ginagawa mo dito?" inis nyang tanong.

"ahh gus-----------" naputol ang pagsasalita ko ng may narinig akong boses ng babae.

"Yah!! Jin!! sinong nandyan? "

"it's nothing. Maligo ka na nga."

"Okeyyyyyyy"

Napako ako. Hindi ko alam kong anong gagawin ko.

"umalis ka na pwede?" sabi nya.

"sino sya?" tanong ko. Oo nagtitimpi lang ako. Kahit may amnesia sya, boyfriend ko pa rin sya.

"why do you care?"

"WHY DO I CARE?? FOR PETE'S SAKE JIN!! AKO LANG NAMAN ANG GIRLFRIEND MO!!" oo, sinigawan ko talaga sya. takte!! ang sakit sa lalamunan. Pinipigilan ko ang nagbabadyang luha kaya napakagat labi ako.

"Ha! Girlfriend?? ikaw? " sarkastiko nyang sabi.

"OO GIRLFRIEND!!"

"I don't have a girlfriend sweety."

"Bingi ka ba o nagbibingihan lang? Nagka-amnesia ka lang Jin. Hindi porket nawala ang alaala mo eh mawawala na din ako sa buhay mo." naiiyak na talaga ako.

"Just so you know Cici, Wala nakong Amnesia. And yes, naaalala na kita."

That shocked me. Hindi ko alam kong matutuwa ba ko o magagalit.

"at para malaman mo, Hindi na kita girlfriend."

"wha----at d---o you me----an?"

"Hindi pa ba obvious? I want you out of my life. Kung hindi mo maintindihan, Umalis ka na sa buhay ko."

"You can't do that Jin."

"I just did Cici. Kaya kung pwede lang, wag kanang pupunta pa rito. Magtira ka naman ng kahihiyan dyan sa sarili mo."

Pak!!!!!!!!!

Pagkasabi nya nun, sinampal ko sya. Nakangisi lang sya habang hawak nya ang pisngi nya.

"Do you think this is funny huh? Well, it's not. Kung magjojoke ka ayosin mo Jin. Kasi hindi nakakatawa."

"Do you think I'm playing around? Don't you get it? I just broke up with you."

Hindi ko napigilang umiyak sa mga pinagsasabi nya. Ang sakit ng salitang break.Hindi ko kayang mawala sya sa buhay ko.

"pleassseeee Jin, I'm begging you , don't do this to me." pagmamakaawa ko. Wala nakong pakealam kung magmukha man akong ewan sa harap nya.

"Umalis ka na't wag nang magpapakita." sabi nya sabay sara ng pinto .

Naiwan akong nakatayo sa harap ng kwarto nya.

Ba't ang dali dali lang sa kanyang sabihin ang mga salitang yun.? akala ko ba he will never let go of me? ba't nya ko binitawan. Ano bang kulang sakin? Nakaalala na sya di ba? ba't ganon? Naalala lang ba nya ko at hindi ang nararamdaman nya para sakin?

Umuwi nako samin. Ako lang mag-isa, dahil nagsiuwian sa kani-kanilang bahay ang mga barkada ko. Bakasyon na kasi.

Mabuti na rin, para di nila ko makitang ganito.

Pagkapasok ko sa bahay, Saka nawalan ng lakas ang mga tuhod ko, dahilan ng pag-upo ko sa sahig. Hindi mapapantayan ang sakit nato, ang sakit na naidulot ni Jin.

"Bakit Jin?! Minahal naman kita ah. Ano bang kulang? Matagal ka na bang nagsawa sakin? " tanong ko sa sarili.

"Gagawin ko ang lahat bumalik lang ang pagmamahal mo sakin Jin. Even if it takes for me to die, I will. Ganon kita kamahal. Kaya kong magpakatanga para sayo."
Saad ko saka ako nawalan ng malay.