Kopmuş kolundan yere kanlar boşanırken acıyla geri çekilen Tobirama karşısındaki adama bakıyordu.
"Sen. Bunu nasıl becerdin?" diye sordu. Zira onun bedenini tekrar ölümlü haline döndürmüştü. Bugüne kadar hiç görmediği bir güçtü bu.
"Sakra'nın pek çok gücünden sadece birisi, çok kafanı yorma," diyen hasmının vücudu, alevler gibi titreşen karanlık bir çakrayla kaplıydı.
Tobirama'nın üstüne yürümeye başladı yavaşça. Her adım attığında, bastığı yerdeki beton tozlara ayrışıyordu.
"Buradan sağ çıkabilme şansım yok, elimdeki bilgiyi ulaştırmanın tek yolu var..." diye düşünen Tobirama derin bir nefes alırken kalp atışını yavaşlattı bilinçli olarak ve kolundan akan kanlar azaldı. Kılıcını tek elinde tutarak pozisyonunu aldı.
"Final Hiraishin!"
Vücudu ve kılıcı titreşmeye başlarken çakrasının hemen tükenmeye başladığını farketti. Aynı zamanda inanılmaz bir enerji ve serbestlik içini kaplamıştı.
Yürümeyi bırakan hasmı, ona bakarak "gel" dercesine eliyle işaret etti. Tobirama bir adım atarken bir anda ortadan kayboldu ve aynı anda yedi yandan düşmanını sardı.
"Kopya değiller. Çok hızlı bir forma geçmiş olmalı. Hangisi gerçek ayırd edemiyorum," diye düşündü, etrafı sarılan karanlık adam.
"Yakusa no Ikazuchi no Kami!"
Bir belirip bir kaybolan Tobiramalar, yedi yandan ona darbeler indirirken, kendini savunmaya yeltenen adam, vücudundan dalgalar halinde fışkıran bir çakra patlaması saldı. Ancak bunlar, titreşim halindeki Tobiramaların içinden geçti.
"Darbe almadım fakat onu yok edemedim de. Hala burada--" derken gözünün ucuyla bir şey farketti. Çatısı yıkılmaya başlayan apartman dairesinin bir köşesinde bir Tobirama daha vardı. Kalan tek elini yere koymuştu.
"Hiraishin no Jutsu!"
Önünde birisi belirdi, mavi zırhlı adamın. Tobirama, cebinden çıkardığı bir şeyi ona verdi.
"Bunu yapmana izin vereceğimi mi sanıyorsun!?" diye bağıran, etrafı mavi zırhlı kişiler tarafından çevrili adam ona atılmaya yeltenmişti ki koluna bir kılıç darbesi alarak geri çekildi.
"Otur oturduğun yerde. Şu an kullandığım şey mühürsüz Hiraishin ve vücudumun titreşmesi sayesinde sekiz yerde aynı anda bulunabiliyorum," diyen Tobirama, cebinden bir göz çıkarırken önünde boyut kapısı açıldı.
"Her şeyi sana emanet ediyorum," derken, Hiraishin ile çağırmış olduğu önündeki adam, onu başıyla onayladı.
"Öbür hayatta görüşürüz, Senju Tobirama. Yaptıkların unutulmayacak," dedikten sonra adımını portalın içine attı. Adam gittikten sonra, Tobirama elindeki gözü sıkarak patlattı. Bu sayede, izlenmeyeceğinden emin olmuştu.
Kan öksürerek yere düşerken, titreşimi kapandı ve kopyaları yok oldu. Artık serbest kalmış olan hasmı ona fırlayarak Tobirama'yı boğazından tuttu ve duvara yapıştırdı. Zaten savaştan dolayı zayıflamış olan duvar kırılıverdi. Bulundukları uzunca binanın altındaki şehirde gece hayatı sürerken, adamın mengene gibi eliyle tuttuğu Tobirama boşlukta sallanıyordu.
"Bunu yaptığına pişman olacaksın. Yıllar boyunca işkence edeceğim sana, ölmeyi dileyeceksin," diyen adamın sesi doğaüstü bir tınıyla kalınlaşmıştı.
"Boşuna... uğraşma. Final Hiraishin dememin... bir nedeni var," diyen Tobirama'nın vücudu parçalarına ayrılmaya ve kumdan yapılmış gibi dökülmeye başladı.
"Gerçi... yapmak istediğim son bir şey var," derken ciğerlerinden biri parçalanan Tobirama lafını devam ettiremedi. Adam ona hala öfkeyle bakıyordu.
Adamın yüzüne tüküren Tobirama, son isteğini de gerçekleştirmiş oldu. Onu aşağıya büyük bir güçle fırlattı o anda hasmı. Ancak varlığının son demlerini yaşayan Tobirama için zaman yavaşlamış gibiydi çünkü teknik, onun sadece yaşamına mal olmuyordu. Ruhunu da feda etmesi gerekiyordu.
Şehrin içinde düşerken, rengarenk panoları ve gökyüzünün karanlığını gördü. Şehrin ışıklarından hiç bir yıldız görünmüyordu. Yine de, hızla yere düşerken gülümsüyordu, görevini tamamlamıştı.
Gözleri kapanırken, gecenin içinde kayan bir yıldız gördü ve hayatı ile ruhunu boşluğa teslim etti. Tobirama Senju diye birisi artık yoktu, ne bu hayatta, ne de öbür hayatta.
