Marrying My Boss [Completed]

Chapter 23: At the Mall...

Dedicated to: celinebalina

Guys! Thank u very much sa mga greetings niyo at thank u din dun sa mga nagtetext sakin although hnd ako nakakareply sa iba. And also thank u dun sa tumawag sa akin from australia. As in nagulat tlga ako. May nagcall sakin tpos iba yung number niya, pang ibang bansa so nag assume ako na papa ko iyon kc sa abroad xa nagwowork but it turned out na reader ko pala. Nauutal ako nung kausap niya ako, kasi na shock tlga ako...pro salamat ah!

THANK U TLGA SA INYO!!!! Sorry kung mahaba itong author's note ko...Ang dami kong gustong pasalamatan! *sniff* *punas luha* hihihihi.

CHAPTER 23: At the Mall...

EUPHY'S POV

Ano kayang meron dun sa Korean food na kinain namin kanina at parang nalason yung devil. Alam niyo na, si Charles ang tinutukoy kong devil.

Kasi bakit bigla siyang nag change mood? Kaninang umaga, ayos naman yung pakikitungo niya sa akin tapos paglabas namin ng restaurant, parang naging cold siya. Ganun niya ba kamahal ang aso niya at hanggang ngayon ay hindi pa siya makamove on sa pagkamatay nito?

Sa tuwing naiisip ko iyon, pfffffffft. Hahahahaha. Natatawa ako.

Nandito kami ngayon sa bus at papunta ito sa last destination ng tour. Ang tahimik naming dalawa. Parang umiba yung atmosphere namin.

Pupunta kami sa isang mall. One of the famous shopping mall here in Seoul. Para ngang ayoko pumunta. Syempre, maraming mga paninda dun at baka ma temp akong bumili ng gamit. Wala pa naman akong pera.

Nakakahiya naman kung uutang ulit ako ng pera sa asawa ko.

Hanggang sa makarating kami ng mall, hindi ako pinapansin ni devil. Tapos mukhang ang lalim pa nung iniisip niya. Halatang hindi pa makamove on sa pagkawala ni Danica.

Ang dami ko pa palang walang alam sa kanya. Imagine, ang napakasungit kong Boss, mahal na mahal ang alaga niya.

Pagpasok namin sa loob, sinusundan ko na lang siya kung saan siya pupunta. Hindi naman kasi ako familiar sa place at isa pa ayokong tumingin ng mga paninda.

After how many minutes, nainis na ako. Lakad lang siya ng lakas samantalang sunod naman ako ng sunod. Saan ba ito pupunta?

"Hoy! Kanina pa tayo palakad lakad. Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya. Mukha kasing wala siya sa sarili niya.

"Ewan" He just shrugged his shoulders at lumakad palayo sa akin. What the?!

"Hoy! Huwag mo kong iwan!" Tumakbo na ako para maabutan ko siya.

Pumasok siya sa isang botique na puro panlalaki ang paninda kaya pumasok na rin ako sa loob.