Ah Bu Ben

*Gelecek Bölümden*

Elimi yanağına yerleştiriyorum ve tenime değen sık nefesinin beni rahatlatmasını umuyorum.
"Hemen bitecek," diyorum zoraki bir şekilde yutkunurken.
Gözlerindeki maviliklerde endişeyi görünce içim titriyor. Ellerimden defalarca öpüyor.
"Ben buradayım. Seni bekliyorum."
Başımı yavaşça sallıyorum.
Gözlerim doluyor ve bu onun canını daha çok sıkıyor.
Hemşireler beni ameliyathaneye götürecek sedyenin başında bekliyorlar.
Ali dışında yanımda kimsenin olmayışı beni mutsuz etmiyor. O zaten benim her şeyim, herkesim.
Rahatlatıcı bir şey duymak için doktora bakıyor.
Yıldız Hanım, elindeki dosyanın kenarlarına işkence ediyor.
"Ameliyat çok uzun sürmez," diyor daha sonra.
Ali'ye bakıp yeniden gülümsüyorum.
İçi gidiyor beni bıracak diye. Ona bakarken nedensiz bir ağrı çöküyor içime.
"Şimdi gitmemiz lazım.."
Ali, ellerimi bırakmadan alnıma öpücük konduruyor.
"Ben burada olacağım hep," diyor güven verici sesiyle.
"Sonra görüşürüz."
Gülümsememe karşılık tebessüm ediyor fakat yine yüzündeki endişeli ifade gitmiyor.
Sedyeye uzanıyorum. Ali'nin parmakları yavaşça parmaklarımdan kopuyor.
Beyaz koridorda ilerliyorum.
Kapı kapanmadan hemen önce, onun ciddi bir ifadeyle bana el salladığını görüyorum. Elimi kaldırdığım zaman kapı çoktan kapanmış oluyor.
Soğuk ameliyathaneye girdiğim zaman korkum artıyor.
Sessizce etrafı inceliyorum.
Hemen yanımda duran araç gereçleri görünce gözlerimi kırpıştırıyorum.
Bir korku filmi sahnesi gibi geliyor her şey.
"Selin," diyor Yıldız Hanım baş ucuma gelerek.
Onun çoktan ameliyat için hazırlandığını görüyorum.
"Her şey çok hızlı olup bitecek. Rahatla."
Derin bir nefes alıyorum.
Herkes bir yerlere geçip ameliyat için hazırlanıyor. Bilincimin eskisi kadar berrak olmadığını fark ediyorum.
"Rahatla."
Doktorun beni yeniden uyarması ile kendimi karanlığa teslim ediyorum.
Sonra bir gürültü kopuyor.