Ah Bu Ben

Beklenmedik Misafir

Karşımda duran İnci abla ve Rana teyzeye bakarken, annemin gergin nefesini işitiyorum. Geri gelişimin ardından bir gün geçmiş olsa da, başta annem olmak üzere herkes bana psikolojik baskı yapmaya yeminli adeta... Gelmiş geçmiş en kötü kahvaltım bu sanırım.

Haluk kişisi - Ali'ye yaptıklarını öğrendiğimden beri ona böyle diyorum - yemeğine dokunmayan anneme bakıyor. Ortamın kasvetinden daralıyorum. Çatalımı kenara bırakıyorum.
"Size afiyet olsun.."

Ali, mavi gözlerini kaldırıp bana bakıyor. 

"Kahvaltını bitir Selin."

Otoriter Güneş Hanım geri dönüyor.

"Doydum ben.."

Masada tartışma çıkarmamak için annemin sessiz kaldığını biliyorum. Ama diğer tüm yaptıklarım gibi bunun da cezası bana kesilecek. Onlara başıma gelen her şeyi anlatmadığım gibi, şımarık kızlar gibi çekip gittiğimi söyledim. Kızmakta elbette haklılar.. Boşu boşuna onları telaşa sürükledim sanıyorlar. Ama gerçeği bilmiyorlar. Yani, henüz.

Masadan kalkıyorum ve diğerlerini ardımda bırakarak havuzun yanındaki beyaz koltuğa oturuyorum. Telefon ısrarla çalıyor.

Emre arıyor.

Yüzümü buruşturuyorum. Tabii ya, tamamen unutmuşum. Telefonu açıyorum.

"Alo?"

"Selin sen nerdesin Allah aşkına? Bunu bana bilerek mi yapıyorsun, meraktan öldüm burada."

"Tamam Emre.. Sakin ol. Zaten daha iyileşmedin."

"Seni görene kadar sakin olamam. Evde misin? Yanına geliyorum."

"Hayır, hayır.. Annem zaten bozuk atıyor. Ben senin yanına gelirim."

Emre'nin derin bir nefes aldığını duyuyorum.

"Pekala, aşkım. Çok özledim seni, beni fazla bekletme."

"Tamam.." diyorum sakince. Telefonu kapatıyorum.
Daha önceden atılmış olan mesajı farkediyorum. Etrafıma bakınıyorum, kimsenin olmadığını görünce onu arıyorum. İlk çalışımda açıyor.
"Evet? Hallettin mi?"

Ses tonu sinirlerimi bozuyor.

"Hayır tabii ki, bu kadar erken yapmamı bekleyemezsin herhalde! Bana bir hafta ver demiştim."

"İstediğin bir hafta olsun.. Ben beklerim. Çok uzun zamandır bekliyorum."

Yutkunuyorum. İstemsizce gözlerim doluyor.

"Sana istediğini verince.. Her şey geride kalacak mı? Bana bunun sözünü verebilir misin? Ali'nin hiçbir şeyden haberi olmayacak."
Melisa bir süre duraksıyor.

"Ali'ye bu kadar aşık olman beni şaşırttı doğrusu. Seni de diğerleri gibi bir para avcısı sanıyordum."

Sözleri beni sinirlendiriyor.

"Soruma cevap ver!"

"Tamam dedim ya. Sen bana istediğim şeyi ver, sana bir zarar gelmeyecek. Ali'nin de olanlardan haberi olmayacak."

Bana duymak istediklerimi söylüyor. Sessiz kalıyorum. Ali'nin bana doğru geldiğini görünce panikliyorum.

"Şimdi kapatıyorum, ben aramadan beni arama."

Telefonu kapatıyorum. Ali gülümseyerek yanıma geliyor.

"Evdekileri kafana takma, düzelirler.."

"Takmıyorum zaten.."
Karşımdaki tekli koltuğa oturuyor.

"Kimle konuşuyordun?"

Birkaç saniye sersemliyorum. Gözlerimi kırpıştırıyorum.