Μέχρι το τέλος...

Κεφαλαιο 13

Λιζας POV*

- ΟΧΙΙΙΙΙΙΙ!!!!! έλεγα, καθώς πεταγομουν όρθια από το κρεβάτι!

Ένα όνειρο ήταν Λιζα. Ηρέμησε.

Πως μπορώ να ηρέμησω; Πως; Πως θα εμπιστευτω ξανά αυτόν τον άνθρωπο; Θέλω τόσο να το κάνω, όμως κάτι με σταματα. Αυτο το όνειρο όμως, δεν ήρθε για καλό. Πρόσθεσε άλλη μία αμφιβολία εκεί που υπήρχαν τόσες!!

Κι αν ο Λευτερης με χρεισημοποιει; Αν δεν έχει ξεμπλέξει από όλα αυτά και στο τέλος καταλήξω κι εγω ναρκωμενη σε ένα αεροπλάνο με προορισμό τον αγοραστή μου;

Λιζα!! Δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο ο Λευτερης. Σ' αγαπάει. Στο έχει δείξει. Και στο κάτω κάτω, αν όντως ήθελε να σου κάνει κακο δεν θα σου έλεγε τιποτα! Συνελθε και σκεψου λογικά. Μην πανικοβαλλεσαι!

Ζήτησα τη γνώμη σου;; Γιατί ανακατευεσαι πάντα σε όλα;

Γιατί προσπαθώ να σε συνεφερω! Κανείς σαν ο Λευτερης να είναι ο χειρότερος δολοφόνος!

Μα είναι κάτι πολύ χειρότερο! Πουλάει τους ανθρώπους και ουσιαστικά τους σκοτώνει. Τι θα κάνει μία κοπέλα που την αγοράζουν για να την π*δανε; Που απαγαγεται από την εμπόρους λευκής σαρκος και βρισκεται φυλακισμένη σε ένα σπίτι στο οποίο όλη μέρα τη βιάζουν; Και δεν ένιωθε και τυψεις! Ήταν αναίσθητος! Δεν τον ένοιαζε η...

Όπως το είπε! Ήταν αναίσθητος! Δεν είναι πια! Οι άνθρωποι αλλάζουν Λιζα! Ωριμάζουν. Σου ειπε το παρελθόν του γιατί σε εμπιστευόταν. Γιατί ήθελε να ξέρεις με ποιον είσαι. Και δεν σε κρατάει με το ζόρι κοντά του. Θα μπορούσε να μην πει τίποτα και να μην το μαθαινες ποτέ! Αυτός ο άνθρωπος σε αγαπάει. Ο,τι και να ήταν στο παρελθόν, άλλαξε. Και έχει μετανιώσει...

Η εσωτερική μαχη συνεχιζόταν. Δεν ήξερα τι να πιστέψω. Παλευα μέσα μου και προσπαθούσα να βρω μία λύση. Ναι τον αγαπάω. Αυτό είναι σίγουρο. Όμως έχει χάσει την εμπιστοσύνη μου. Κι αυτό δεν είναι ο,τι καλύτερο...

Λευτερης POV*

- ΟΧΙΙΙΙΙ!!!!!

Σηκωνομαι από το κρεβάτι αναστατωμένος. Τι όνειρο ήταν αυτό; Δεν το πιστεύω! Λιζα μου! Πώς σου το έκανα εγώ αυτό; Όχι όχι! Ένα όνειρο ήταν! Που να είσαι τώρα; Θέλω τόσο μία αγκαλιά σου. Ένα φιλί σου...
Δεν θα σε πειραξω ποτέ! Ούτε μία τρίχα από τα μαλλιά σου. Θα σε προσέχω σαν τα μάτια μου. Ζωή μου...

Θα την πάρω τηλέφωνο. Πάει και τελείωσε! Τη θέλω...

"Ναι;" μου λέει μια γλυκιά φωνη.