Μέχρι το τέλος...

Κεφαλαιο 11

Λευτερης POV*

Ανοίγω την πόρτα και βλεπω τη Λιζα! Όχι ρε γ@μωτο! Γιατί ήρθε;

- Λιζα! Τι κάνεις εδώ; τη ρωταω με απορία και τρομερό άγχος. Φαίνεται αφηρημένη. Τρομάζει στο άκουσμα της φωνής μου και σηκώνει απότομα το κεφάλι της προς το μερος μου.

Παγώνει στην εικόνα μου. Τι έχω; Κοιτιεμαι και παρατηρώ ότι φοραω μόνο το παντελόνι μου! Φτου σου κέρατο!

- Ηρθα να μιλήσουμε! Θέλω εξηγήσεις Λευτερη. Το ότι δεν μπορείς δεν είναι εξήγηση και...

- Λιζα σε παρακαλώ! τη διακόπτω με αγενεια, ενώ  ανυσηχος βάζω το κεφάλι μου μέσα από τη μισανοιχτη πόρτα του σπιτιού.

- Τι κοιτάς; με ρωτάει με περιέργεια. Ταραζομαι στην ερώτηση της, αλλά προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμος.

- Τίποτα! Λοιπόν. Δεν μπορούμε να τα πούμε εδώ. Κάποια άλλα στιγμη, έρχεται η απάντηση κάπως απότομα.

- Γιατί όχι; Εγώ τώρα θέλω εξηγησεις. Τι είναι όλα αυτά που έγιναν Λευτερη; Αφού μ' αγαπάς γιατί φεύγεις μακριά μου; Τι σου... πήγε να πει, όταν τη διέκοψε η Ειρήνη.

(Ειρήνη)- Μωρό μου! Έλα μέσα! Με έχεις αφήσει μόνη μου τόση ώρα. Θέλω αγκαλιτσα, είπε βγαίνοντας και με αγκάλιασε, φιλώντας μου το λαιμό. Δεν το πιστεύω ότι είναι τόσο χαζή που βγήκε έξω ΜΟΝΟ με το πουκάμισο μου! Η Λιζα την κοιτάζει αφωνη. Το βλέμμα της έχει αγριεψει. Στο βάθος όμως μπορώ να διακρίνω τη θλίψη της. Στέκεται για λίγο να κοιτάει την Ειρήνη ανεκφραστη, μέχρι που τα μάτια της βουρκωνουν.

Την πλήγωσες ηλ*θιε! μου λέει μία επιβλητικη φωνή μέσα στο κεφάλι μου.

Θέλω τόσο να την πάρω στην αγκαλιά μου. Όμως δεν μπορώ. Έχω μείνει ακίνητος! Η δυνατότητα να κινούμαι και να μιλάω με έχει εγκαταλείψει. Γυρίζει το κεφάλι της προς το μέρος μου.

- Έτσι αγαπάς εσύ; μου λέει με ένταση και πλεον ακούγεται στη φωνουλα της πως θα βάλει τα κλάματα από λεπτό σε λεπτό.

Όχι μωρακι μου! Μην κλαις! Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι...

Η Ειρήνη που τόση ώρα παρακολουθούσε το σκηνικο, κοιτάει τη Λιζα από πάνω μέχρι κάτω. Η Λιζα φανερά εκνευρισμένη και πληγωμένη της λέει:

- Συγγνώμη για την ενόχληση, κι αρχίζει να φεύγει με γρήγορο βημα. Την ακούω να κλαίει. Βγαίνει στον δρόμο. Το αμάξι! Έρχεται αμάξι!

- Λιζαα!!! της φωνάζω αλλά δεν γυρίζει να με κοιτάξει.

Πάω να φύγω, όμως η φωνή της Ειρήνη με σταματα!