Kalbim Ölüyor

Bölüm 3

Bir hafta sonra...

~Salı~

Bugün saat ikide yine Keremle buluşucaz dersimizi devam yapa bilmek için. Projeyi bitirmemize son iki hafta kaldı ama biz daha yarılayamadık bile. Çok az zamanımız kaldı.

Saat 13:55

Kerem: yaren geldinmi. Seni kaç kere aradım neden bakmadın telefonlarıma. Tamam kızmakta haklısın okadar ileri gitmemem gerekirdi ama işte.

Keremin gözünden:

Bana cevap vermedi, öyle gözlerime uzun uzun bakti suratında sert bir ifade vardı ama gözleri çok masum bakıyordu. Çok tuhaf bir kız çözemedim.

Yaren: hadi kerem bırak şimdi geçen haftayı felan, dersimize bakalım son iki haftamız kaldı biz daha yarılayamadık bile ne yapıcaz onu düşün.

Kerem: daha fazla çalışmamız lazım haftada iki gün yetmez. Bundan sonra her gün iki saat buluşalım eğer sanada uyarsa.

Yaren: tamam ozaman her gün ikiden dört'e kadar anlaştık.

Kerem: anlaştık.

Projeyi Hocaya teslim etmeye son üç gün kaldı.

Telefon konuşması:

Yaren: Alo kerem, seni 2 saat arayla 4 defa aradım neden açmıyosun olum.

Kerem: ayyy pordonnnn tühhh napdım ben. ALLAH ALLAH. Benim işim gücüm senmisin kızım, işim vardı demekki.

Yaren: ay ne komik ne komik. Pazar olum bugün ne işin vardı?

Kerem: kendine gel. Sanane benim işlerimden nezamandır hesap vermeye başladım sana?

Yaren: hesapmi ver dedim. Ne alakası var. Salı günü projeyi vermemiz lazım biliyosun dimi. Cuma günüde ekdin beni zaten. Insan olsan bir mesaj atar gelemiyorum derdin.

Kerem: insanlığı sendenmi öğrencem . Canım istemedi geldim.
Yarın sabah 6:30 da bizim eve gel. Eğer 6:30 dan sonra gelirsen seni beklemem evden çıkarım.

Yaren: oha! Yok artık, insanım lan ben o saatte. Hayatta olmaz.

Kerem: sen bilirsin. Ozaman yarım kalır ders.

Yaren: tamam be. ( iç ses: allah belanı versin göt)

~ Pazartesi~

Keremin bana gönderdiği adres'e gittim. Beyaz duvarlı kocaman bir Villaydı, kapıyı 16-18 yaşlarında bir genç kız açtı ve bana "buyrun kime bakmıştız" dedi. Bende: "Kerem Güneş burdamı oturuyor acaba?" diye sordum. " evet abim odasında, çağırayımmı". Bende gerek olmadığın sadece ders yapıcamızın ve geldiğimin haber vermesini istedim. Sonra kız beni Keremin odasının önüne kadar götürdü "benim çıkmam lazım, güle güle" diyerek çıktı.

Odanın kapısına dört beş defa tıkladım ama açan olmadı, enson içeri girdim.

Yaren: oha kerem oha. Hayvan herif beni sabahın 6:30' unda buraya dikiyosun ve kendin hala uyyomusun. Kalk ulan kalk.

Kerem: yaren kes sesini başım ağırıyo.
Dün gece çok içtim. Ne olur sus otur şurada bir yerde.

Yaren: derdin neydi okadar içtin. Beni neden ozman buraya kadar sürükledin. Kalk ulan kalk başlarım başına şimdi.

Keremin kocaman yatağının kıyısına oturdum ve onu kaldırmaya çalıştım. Kalkmadı ama, öküz. Kafamı bir iki dakikalığına keremin yanınındaki boş yastığa koydum, çünkü Mr. Hayvan yüzünden sabahı 5:00 'in de kalktım.

Keremin gözünden:

Yatağın sol tarafına döndüğümde hafiften gözüm aralandı, yaren yatağın ucunda ikinci yastığımda uyuya kalmış. çok masum duruyor uyurken. Yarenin bukadar sevimli olduğu daha önce hic dikkatimi çekmemişti. Makyaj yapmamış, saçları baya dağınıktı ama çok doğal ve güzel.

Onu sakin ve sessiz bir şekilde yatagın ucundan kendime doğru çektim kolumu kafanın altına koydum. Uyurken biraz izledim. Ve uykuya daldım.

Yarenin gözünden:
~ saat 7:50~

Güneş ışığı gözüme gözüme vurdu. Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Birde ne göreyim, keremin kolları arasında uyuya kalmışım. Allah kahretsin. Ben ne ara girdim bunun kollarının arasına, okadar sıkı sarılmışki çıkamadım. Baktım çıkamıyorum saçlarımı keremin burnuna sürterek gıdıklamaya çalıştım. Kolunu kaldıp burnunu kaşıdı o arada bende çıkmaya çalıştım. Tam çıkıyordumki.

Kerem: hayırdır yolculuk nereye?

Yarem: hani uyoyodun sen. Çek kolların çıkamıyorum.

Kerem: onu koynuma girmeden önce düsünecektin.

Yaren: saçmalama ya, dalmışım işte. Madem bırakmıyosun...

Bırakmayınca bende bütün gücümle kolunu ısırdım. Mr. Öküzün bana tepkisi ne olur?

Kerem: aaaaaaaaa. aaaa. Kuduz, kuduz. Aşın varmı senin. Gitti kolum, gitti.

Beni isteksizce bir kahkaha tuttu. Okadar güldümki karnıma ağrılar girdi.