Kalbim Ölüyor

Bölüm 28

Bugün gerçekten güzel bir gündü önce iyilik yaptım benim için bir mutluluk nedeni sonrada canım arkadaşım 'berna' ile buluştum. Akşam karanlık olana kadar berna ile beraberdim güzel vakit geçirdik bana sorunlarımı unutturuyor, beni güldürüyor morel veriyor yani tek destekcim. Son zamanlarda annem bile benimle bukadar ilgilenmiyor.

Sırf babamdan korktuğu için beni arayıp sormuyor, o kocasıysa bende evladıyım. Annemi çok özledim ona çok ihtiyacım var. Hayatın dediği gibi "kimsesizlik çok zor, çok kötü birşey" ben kendimi çok yalnız hissediyorum. Annem ve babam bana sırt çevirince kendimi kimsesiz hissettim, kız kardeşim 'irem'de arayıp sormuyor. Acaba söylesemmi herkese doğumda ölme ihtimalimin yüksek olduğunu? Böylece beni yalnız bırakmazlar belki. Ama söylersem bana acırlar, ben acınmak istemiyorum sevilmek istiyorum. Benim aslında sadece babamın sevgisine ihtiyacım var ama görmedim göstermiyor. Neden? Bu soruyu kendime çok sordum, babamada sordum ama bir nedeni yok işte.

Akşam bernanın yanından ayrıldıktan sonra bir taksiye bindim ve eve gittim. Oturma odasında kayın validem ile kayın pederim film izliyorlardı. Emine hanım kafasını kayın pederimin göğsüne yaslamıştı. Bu tabloyu bozmamak için arkalarından sessizce yukarı çıkmaya çalıştım çünkü çok tatlı gözüküyorlardı ama beceremedim ekrem bey ayak seslerimi duydu ve bana selam verdi. Zaten bu karnımla dikkat çekmemem imkansızdı. Sonra sormadığım halde keremin odasında olduğunu ve çok yorgun olduğu için erken yattığını söyledi. Ekrem beyin selamına karşılık verdikten sonra yavaş yavaş merdivenlerden yukarı çıktım ve sessizce yatak odama girdim. Etrafı göre bilmek için gece lambasını açtım. Kerem yataktaydı uyuyordu, yüz üstü yatmış, üzeri açıktı ve kafasıda yastıkta değildi. Kereme doğru sessizceyaklaştım ve kafasını yavaşta yastığın üzerine koydum bir ara uyanır gibi oldu ama uyanmadı Allahtan.
Üzerimi değiştirip pijamalarımı giydikten sonra kendime yatıcak yer aradım. Misafir odasınamı gitseydim? Ama orası şimdi toz içindedir ve çarşafların değişmesi lazım, yatak odamdaki tekli koltuktada yatamazdım bu kocaman karnımla. Biraz kereme baktım sonra yavaşça yanına yattım. Sabah ne derse desin ne yaparsa yapsın bu 'göt' herifi hala seviyoru, bari (belki) son aylarımı onun dibinde geçireyim. Yaptıklarını unuttummu? Hayır asla unutmam ama seviyorum. Kim demiş aşkın ömrü 3 yıl diye, neredeyse 4 yıl oldu ben hala bu herifi unutamadım yaptıklarına rağmen. Salakmıyım ben? Safmıyım? Yoksa çaresizmi? Yokmu kalbimddn atmanın bir yolu?

Ertesi gün sabah

Gözlerime vuran güneş ışığı erkenden uyanmama sebep oldu. Gözlerimi açtığımda keremin göğsünün kıyısında yatıyordum onu uyandırmadan yavaşça yataktan kalktım, aşşağıya indim baktım kimse uyanmamış sonra saate baktim 5:13, karnım çok acıkmıştı mutfağa gittim biraz karnımı doyurdum ve geri yukarıya yatak odasına çıktım. Baktım kerem hala uyuyor şalozinleri yavaşça aşşağıya indirdim güneş ışığı rahatsız etmesin diye sonra yine keremin yanına sokuldum, keremin sırtına yavaşça sarıldım aylar sonra ve uykuya daldım.

Uykum çok derinleşmişti yani tam tatlı uykuya dalıyordum, rüya ile gerçeklerin arasındaydım. Sanki keremin sesini duyuyordum. Sonra sallandığımı hissettim ve keremin sesi gittikçe netleşiyordu, gözlerimi açtım ve sabah kalınlaşmış sesiyle kerem bana "yaren kalksana" diye sesleniyordu.

Yaren:(uykulu gözlerle) ne oluyor ya?

Kerem: kalksana bilerekmi sarıldın bana?

Yaren: evet (soğuk bir ses tonu ile)