Kalbim Ölüyor

Bölüm 18 - olamaz

Elifin gözünden

Dün gece annem, yaren ablanın annesini arayıp sabah müsaitseler kahvaltıya geliceğimizi bildirdi ve yaren ablamın anneside onayladı.
Ertesi gün sabah
Biz kahvaltı için masaya oturmuştuk ama yaren abla yoktu. Annesi ekmek almaya gittiğini söylemişti. Yaren ablam kapıdan içeri girdiğinde bizi masada görünce çok şaşırmıştı, sonra abime baktı ve yüzü düştü. Masaya annesiyle geri geldiğinde başka boşyer olmadığından dolayı abimin yanına oturmak zorunda kaldı ama oturur oturmaz abim ona birşeyler söyledi ve yaren ablamı çok sinirlendirdi bunun üzerine yaren abla ayağa kalktı ve abime birşeyler söyledi ama lafını bitiremeden bayıldı. Yere düşerken galiba kafasını vurdu masaya yada sandalyeye çünkü 'güm' diye ses geldi, ben abimlerin karşısında oturduğumdan tam görememiştim.

Yere düştüğünde abim ilk bir kaç saniye aldırmadı, galiba bayıldığını anlamadı ama sonra hemen karısının yanına eğildi ve "yaren yaren" , diyerek karısın suratından saçlarını aldı ve hafifçe tokatlamaya başladı "yaren uyan, yaren hadi uyan hadi, yaren hadi uyan güzelim", abimin çok korktuğunu gözlerinden anlaşılıyordu. Madem bukadar çok seviyorsun, yaren için endişeleniyorsun neden kızın kalbini ikide bi kırıyorsun be abi, abim çok değişti. Karısının saçıtını teline zarar gelmesine dayanamayan adam kendi elleriyle öldürüyor kızın kalbini.

Yaren ablam uyanmayınca, babası abime doğru eğildi ve "ne dedin kızıma, neden bayıldı, ne dedin ona" diye sordu ama abim cevap vermedi abim o sıra yaren ablaya odaklanmış onu uyandırmaya çalışıyordu ama yaren abla uyanmadı sonra abim hemen "böyle olmayacak", dedi ve yaren ablamı kucakladı arabasına götürdü anneside arkadan "bekle olum ambulans çağıralım, ah kızım ne oldu kızıma, yediniz kızımı, erittiniz ah kızım", dedi ama abim aldırmadı. Abim arabasıyla hastahaneye doğru sürmeye başladı arkalarındanda benim annem babam ve yaren ablanın anne babası çıktılar, yaren ablanın kardeşleriyle bende gitmek istedik ama kalabalık olmayalım diye götürmediler.

Emine hanımın gözünden

Oğlumun ve gelinim başına gelenler hep benim yüzümden. Çok ağır vicdan azabı çekiyorum, şeytana uydum nankörlük yaptım. Hem oğluma hem gelinime ihanet ettim. Kimseye birşey itiraf edemem benden nefret ederler, beni asla affetmezler.

Sonradan çok pişman olsamda böylede olmuyor, belki oğlum sevgisine yeğnik düşer beni aldırmaz inanmaz, yada unutmuş gibi yapar evliliğini bitirmez dedim ama.... Aslında öylede oldu 3 yıldır evli, karısını çok seviyor ona bağırıyor çagırıyor hatta el bile kaldırdı ama ondan vazgeçemiyor. İki genç insanın hayatını kabusa çevirdim. Yapmamalıydım ama boşanmalarına izin vermicem hatta bu saatten sonra asla olmaz, yarenin babasıda izin vermez çünkü bize torun geliyor. Yaren hamileymiş bayılmasında onunda etkisi varmış. Doktor yarenin artık zayıflamaması gerektiğine, yiyip içtiğine dikkat etmesi gerektiğine ve stressden uzak durmasını söyledi, bebeğin düşme tehlikesi varmış. Bu bebek sayesinde keremle araları yeniden düzelir inşeallah.

Yarenin hamile olduğunu duyunca çok mutlu olduk yarenin aileside bizde ama bir kişi hariç, kerem pek mutlu olmadı. Oğlum çocukları çok sever hep kendisininde bir çocuğu olsun istemiştir ama bu sefer mutlu olmadı, dondu sanki hiç bir tepki vermedi, oğlumun bu hali beni çok üzüyor. Itiraf et emine itiraf et diyorum kendime ama son anda duruyorum yapamıyorum.
Doktor yarenin 10,15 dakikaya uyanıcağını söyledi, öylede oldu gözlerini açtığında direk kereme baktı ve sonra ne olup bittiğini anlamaya çalıştı ona hamile olduğunu söylediğimizde şaşırdı biraz bekledi sonra durdu durdu ve "benim karnımda bir bebekmi, yani bir canlı, yani ben annemi olucam?"dedi çok mutlu oldu anne olucağına, keremin gözlerine baktı ama keremden aynı tepkiyi göremeyince biraz üzülür gibi olsada pek takmadı keremi. Güzel gelinim sağlığımı ona borçluyum, aslı ve aylin fasa fiso asıl bakımı asıl ilgiyi yaren gösterdi bana. Bana eziyet etti demedi erinmedi ilgilendi benimle, onu öz kızım gibi seviyorum ama yaptıklarımı itiraf edemem cesaretim yok buna.