Kalbim Ölüyor

Bölüm 4

Ben gülerken, keremde dayanamadı gülmeye başladı. Sonra birden içeriye biri daldı. Ve şöyle dedi " oğlum eve yinemi kız attın, yeter artık ama bir gün babana yakalanıcaksın". Bu keremin annesiydi.

Yaren: beni kimse ev-

"Beni kimse eve atmadı" diyemeden kadın odadan sinirli bir şekilde çıktı.

Yaren: kerem kalk annene söyle öle bişey olmadığı. Allahın belası bilerekmi çağırdın beni eve sabahın köründen. Kalk ya kalk.

Kerem: ben nerden bilim kızım annemin yanlış anlicanı. Yalanmı girdin koynuma hahah....

Yaren: kes dalga geçmeyi. Yeter ama ben gidiyorum.

Ketem: tamam tamam gel. Sinirlenme yine, şimdi söylerim.

Keremle ilk defa kavga etmeden dersimizi sonunda bitire bildik ve öretmene vermeye hazırız.

~ Pazartesi ~

Bugün Kerem ile hocaya Projeyi bitmiş bir şekilde teslim ettik.

Kerem: sonunda kurtuluyorum senden.

Yaren: evet sonunda senin o sevimsiz suratını her hafta görmek zorunda kalmicam.

Kerem: hadi eyvallah. Okulda olabildince karşıma çıkmamaya çalış.

Yaren: yohhh yaaaa. Başka ne emrederdin. Asıl sen benim karşıma çıkma.

-----
Karşıma çıkma demişken buaralar cananla hiç karşılaşamıyoruz. Okula hep beraber gider gelirdik artık beni beklemeden gidip geliyor okulda benden kaçıyor. Bir derdi var ama benden gizliyor, nezaman benden bir şey gizlemeye çalışsa hep kaçardı benden. Ne oldu bu kıza? Her günümüz beraber geçerdi, özledim onu galiba.

----
~1 hafta sonra~

Okuldan eve geldim, annemin suratı üzgün babamınki baya sinirli duruyordu. Babam çok sert ve kısknaç bir insan.
Kesin yine birşey olmuş. Ben tam odama giderken babam bana seslendi "buraya gel çabuk!" dedi ve bende korkarak yanına gittim. Ne olup bittiğini gerçek ten anlamadım. " efendim baba" diyemeden sol yanağıma taşla vurulmuş gibi bir tokat yedim. Hemen yanağımı tuttum ve gözlerimde yaşlar akmaya başladı.

Babam: bu ne terbiyesizlik ne ahlaksızlıktır. Biz seni okula okumaya gönderiyoruz sen fingirdeşmeyemi gidiyorsun. Napim ben seni şimdi. Kaybol gözümün önünden.
Bundan sonra okuldan eve evden okula. Arkadaşlarınla ders çalışma felan filan bitti. Arabanın anahtarını da bırak masanın üstüne. Belamı bu bizim başımıza. Lanet.

Ne olduğunu anlamadan. Odama gittim. Kızkardeşim de evde değildi, onada soramadım ne olup bittiğini. Bıktım artık babamın bana üvey çocukmuş gibi davranmasından. Neden benden bu kadar nefret ediyor? Kız kardeşimede böyle davransa tamam ama derdi sadece benimle neden? Bu hep böyleydi 7 yaşındada böyleydi 20 yaşındada böyle.

Göz yaşları içerisinde yatağıma attım kendimi ve yanağımın acısıyla ağladım.

Sonra annem odama geldi.

Annem: kızım madem sevdiğin biri var neden söylemedin bana.

Yaren: ne diyorsun anne ne sevmesi. Kimi seviyormuşum ben. Babam bana neden vurdu.

Annem: bu resimler ne kızım. Kim bu resimdeki çocuk. Kaldım babanla senin aranda. Hanginize kızayım şimdi sen söyle

Yaren: anne bunlarda nerden çıktı. Ama bunlar.... kim çekmişki bunları. Allah kahretsin budamı şaka kerem budamı? Siz olayı yanlış anlamışsınız. Anne yemin ederim bu çocukla aramda hiç bir şey yok. Hem ben sarılmadım bak o'nun kolları benim üzerimde o bana sarıldı.