Bölüm 34- Yalnız doğum

81 5 0
                                    

Bu sabah yataktan hiç kalkasım yoktu sonra kerem girdi odaya "kalk ne yatıyorsun hala, kahvaltı hazır." Evet beni kahvaltıya çağırdı şu son günlerde bana iyi davranmaya başladı, daha nazik ve kibar. Nedenini bende bilmiyorum ama hoşuma gidiyor.

Keremden...

Bu yarenin son iyi günleri ona hayatı zindan edicem. Istediği zaman hayatıma girip, hayatımı mahvetmek beni aldatmak neymiş görücek. Doğum yaptıktan sonra testleri yaptırıp  herkese beni aldattığını özelliklede babama isbat edip onu ortada bırakıcam. Şimdi gülüyor, gülsün bakalım. Gül bakalım yaren hanım son gülen iyi gülermiş.  Aşkın kiine dönüştüğü dönemdeyim. Ama bu kin hiç geçmeyecek.

Ben sevdim çok sevdim ama o bana acımadı. Bundan sonra bende asla acımicam. Ben istemezmiydim onunla çok mutlu olmayı gözlerinin içinde kaybolmayı. Ama o herşeyi mahvetti. Affedemiyorum bir türlü o görüntüleri yaptıklarını aklımdan çıkaramıyorum.  Onun kollarında huzur buluyordum şimdi aynı odada kalmaya tehammülüm yok. Karnının gözümün önünde büyümesine katlanamıyorum. Benimde canım yanıyor. Aptal yerine koyulmak canımı sıkıyor.

Yarenin babasını iyi damat rolleriyle doldurdum yareni birdaha eve almasın diye. Arkadaşı berna kocasıyla almanyaya taşındı. Akrabaları kocasını aldatan bir kadını eve kabul edeceklerini sanmıyorum. Ve son olarak babamada isbat edince kimsesiz ortada kalacak. Nasıl olsa musası da kabul etmiyor. Güvenini kazanarak banka kartını alıp bankadaki bütün parayı çektim bankadan. Şuan elinde ne parası var ne evi nede ailesi. Oda acı çeksin.  Bana bir cd bırakmış orada herşeyi itiraf etmiş. Bunu da dedikten sonra tamamen emin oldum. Cd yi henüz izledemedim ama eminim itiraf etti beni aldattiğini itiraf etti.

Acımak yok, yaren bunları hak etti.

Ertesi gün
Yarenden....

Son 3 gün bugün okadar çok ağrım varki kahvaltı bile yapamadan kalktım ve odama gittim yatağa uzandım gerçi ağrıdan da uyuyamıyorum. Çok halsizim ve çok sancım var.
Biraz gözlerimi yumdum o ara dalmışım gözlerimi açtığımda akşam olmuştu. Kasıklarımın sancısıyla uyandım ve yavaşca aşşağıya indim. Herkes çeketini giyiniyordu.

Yaren: nereye gidiyorsunuz?

emine hanım: ekremin amcası kaza yapmış kızım izmire gidiyoruz. Biz yarın sabaha burda oluruz.

Yaren: ben tekmi kalıcam?

Emine hanım: hayır kızım kerem seninle kalıcak.

Yaren: tamam Allah yolunuzu açık etsin.

Emine hanım ve elif kapıdan çıkıp arabaya doğru ilerlerken arkamdan keremin sesini duydum ve döndüm "bende geliyorum bekleyin", diyordu.
Bende "nereye gidiyorsun kerem, beni yalnız bırakamazsın" diyerek kaşlarımı çattım.

Kerem: ozaman kusura bakma! Bende gidiyorum.

Yaren: kerem beni yalnız bırakma. Bak çok sancım var nolur nolmaz.

Kerem: korkma kapıyı üzerine kilitliyorum kimse girip çıkamaz.

Yaren: kerem dur! Kilitleme dur nasıl çıkıcam ben. Birşey olur sancım var dur.

Ben bunları söylerken kerem kapıyı üzerime kilitledi ve gitti. Kapıyı neden kilitliyor?  Belki geri gelir sadece beni korkutmak istemiştir diye kapının önünde bekledim ama gelmedi.

Kalbim ÖlüyorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin