Indestructible Love [EDITING]

Chapter 42: London

Someone's POV

Isa isa kong sinara ang butones ng suot kong polo. Ibinaba ko ang sleeves nito para matakpan ang buo kong braso.

Isinuot ko sa kaliwang kong kamay ang isang glove para matakpan ang isang bagay na alam kong magpapakilala ng katauhan ko sa kanya.

At bago ko pa makalimutan, kinuha ko ang sumbrero ko upang matakpan ang mukha ko.

Mahalaga ang araw na ito, sigurado akong makikita ko kung paano siya magpapakabayani para sa babaeng iyon.

Lahat talaga.

Kung alam niya lang kung anong nangyari bago siya umalis, sigurado akong wala siya sa sitwasyong ito ngayon.

Kung sana pinakinggan niya ako, sana hindi nawala sa akin ang pinakamamahal ko!

Pinunasan ko ang luha na tumulo mula sa mata ko, hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

Sa huling pagkakataon tumingin ako sa salamin bago lumabas ng tuluyan.

Pagdating ko sa korte kaunti palang ang tao, pumwesto ako sa bandang dulo kung saan hindi ako maaaring mamukhaan ng kung sino man ang pupwesto sa ibaba.

Hindi rin nagtagal ay nagsimula na ang paghahatol sa isang akusado.

Akusado sa mga bagay na hindi naman niya ginawa pero siya ang nagdudusa, masaya hindi ba?

Nakatingin lang ako sa kanya habang tinatanong siya ng husgado at patuloy siyang sumasagot ng totoo.

Ang katotohanan na wala naman talaga siyang kinalaman sa mga inaakusa sa kanya.

Sayang lang at hindi ganun kalawak ang utak ng mga tao sa korteng ito para mabigyan siya ng hustisya.

Tatayo na sana ako palabas ng may biglang pumasok mula sa malaking pinto ng korte.

"I'll stand as witness on Mr. Robert James Reid's side!"

Tulad ng inaasahan ko.

Dahan dahan akong tumayo at naglakad patungo sa labasan habang pinapakinggan siyang magpaliwanag, kung paano niya aminin ang lahat ng ginawa niya, kung paano niya nililinis ang pangalan ng babaeng sinasabi niyang mahal niya.

Ng babaeng hindi lang siya ang sinira kung hindi pati ako!

"Therefore the accused is said and proven to be, not guilty!"

Narinig ko ang pagpalakpak ng mga tao sa loob.

Magsaya lang kayo, sana makapagsaya pa kayo, lalo na ikaw James kapag nalaman mo kung ano ang balak kong gawin sa mag-ina mo.

James' POV

I hugged Bret right after the hearing. Finally, I have proved not guilty against the accusations.

"Bro that's so gay."

Bret pushed me away a bit and we both laughed.

"I thought I would stay in that prison for ages!"

Bret tapped my back.

"Ofcourse not James, truth shall prevail and justice must be given to those who deserve it."

I acted like a was shocked about what he said and that made the two of us laugh.

Luckily I got a friend like him, so lucky of me.

"Wait, where is Nadine? I'd like to see her."

He turned his back on me and went straight to the front door.