0.4

1K 75 32
                                    

"Dün, kutumu çıkardı. Şimdi de maskemi çıkarmaya çalışıyor."

Hemen Jungkook'un üstüne çıktı.

"Jungkook, sen!" diye bağırıp yumruklamaya başladı. Herkes korkar gözlerle Taehyung'a bakıyordu. Hemen ardından Jungkook ayağa kalkıp onu yumruklamaya başladı.

Ayırmaya çalışıyordum ama ne kadar işe yaradığını ben bile bilmiyordum.

Müdürün sesiyle durmuşlardı.

"Durmanızı söylemiştim." çenemden kurtulabileceklerini sanıyorlarsa yanılıyorlardı.


Müdürün odasından çıkmış kapının önünde duruyorduk. Bunlar yüzünden azarı işitmiştim bir de, haksız yere. Telefonu elime aldım, bir bildirim gelmişti.

Park Ae Ra

Bir eşkiya ve başında kutuyla gezen yeni bir öğrenci.

Hemen ayağa kalktım ve,

"Bu yüzden sosyal hayattan nefret ediyorum!" diye bağırdım.

"Okula geldiğim ilk günden beri hayatımın içine ettiniz ve başıma bela açtınız. Neden hayatıma burnunuzu sokmanız gerekiyordu ki?"

"Ben sadece arkadaş olmak istediğimi söylemiştim. " dedi Taehyung.

"Arkadaş mı?" Jungkook dalga geçer gibi konuşmuştu. "Sesinin tonuna bakarsak, hiçte öyle görünmüyor."

"Bir köpeğin sana zarar vermeye çalıştığını görünce üzerinden almak istedim. Bunu anlamak o kadar da zor değil mi?" Yine mi kavga edeceklerdi? Daha yeni müdürün odasından çıkmıştık.

"Az önce bana köpek mi dedin?"

"Ne olmuş?"

"Kesin!" diye bağırdım. Bir daha hiçbir şeyle uğraşmak istemiyordum.

"Neden onunla uğraşıyorsun? Yoksa sende mi onun arkadaşı olmak istiyorsun?" Jungkook kaşlarını çattı.

"Hayır."

"Yoksa ondan hoşlanıyor musun? Kavga ederken çok hızlıydın. Neden cevap vermede bu kadar yavaşsın? Onu gördüğün ilk andan beri onunla uğraşıyorsun. Aptal bir korkaksın!" dedi bağırdı Taehyung, sıçramıştım. Jungkook eliyle beni gösterip, zamanın yavaşlamasını sağlayacak cümle kurmuştu.

"Onun yüzünü hiç gördün mü? Çirkin ve korkunç yüzüyle kim ona aşık olur?"

Bir dakika içimde tüm dünyam simsiyah oldu. Nefes alabiliyordum ama nefesimi duyamıyordum. Zaman durmuş, ışıklar yoktu. Sadece ölüm kadar sonsuz karanlık vardı. Dengemi kaybedip zemine düştüm. Şükür ki bilincimi kaybetmiştim.

Hayat çirkinler için gerçekten de çok çirkin.

ugly duckling don't | jungkookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin