dear madelyn//hemmings

19*last letter

Yaş: 17

Sevgili Madelyn;

Sanırım sonunda senden karşılık gördüm. Bu, sana yazacağım son mektup olacak. Beni reddetsen bile hiçbir şekilde yazmaya devam etmeyeceğim. Çünkü dün gece Ashton'la konuştum ve bunu sana vermemin zamanı geldiğini daha fazla bu şekilde devam etmenin anlamı olmadığını söyledi. Ve işte buradayız. Bu benim sana son mektubum.

Seni seviyorum Madelyn. Benimle çıkar mısın?

Luke

Luke son mektubu da kutuya koydu ve Madelyn'in evine gitti. Evde kimse olmadığını gördüğünde Madelyn'i aradı.

"Selam, neredesin."

"Havaalanındayım, yaz tatili için Londra'ya teyzemin yanına gidiyorum."

"Bütün yaz yok musun?"

"Muhtemelen."

"Tamam, yanına geliyorum, haberin olsun."

"Uçağım birazdan kalkacak ama."

"Merak etme yetişirim. Bekle sadece."

"Tamam, bekliyorum." dedi ve telefonu kapattılar. Luke, hızla havaalanına sürdü. Güvenlik kontrolünden geçtikten sonra bekleme alanında oturan Madelyn'i gördü. Uçağı için son çağrı yapılıyordu. Michael da yanındaydı ve artık gitmesi gerektiğini söylüyordu. Luke koşarak Madelyn'e ilerlediğinde o da ayağa kalktı. Luke Madelyn'e sımsıkı sarıldı. Bir süre sarılı kaldıktan sonra Madelyn Luke'un yanağını öptü. Tam gidecekken Luke onu durdurdu.

"Sana bunu vermem gerek." dedi ve kutuyu eline tutuşturdu. "Ayrıca bunu da." dedi ve aldığı günden beri çıkarmadığı kolyesini çıkarıp Madelyn'in boynundan geçirdi. Tekrar sarıldıklarında Luke dudakları Madelyn'in kulağına değecek şekilde fısıltıyla konuştu.

"Seni seviyorum." Madelyn ayrıldı. Luke'a baktı. Bunun öylesine bir "seni seviyorum" olmadığını anlamıştı. Konuşmak için ağzını araladığında Michael ona gitmesi gerektiğini söyledi. Kapının kapanmak üzere olduğu anonsunu duyunca Madelyn, koşarak kapıdan geçti. Luke ise hayatında ilk defa cesur olmuştu. Şu an her şeyi yapabilirdi. Michael'ı bile öpebilirdi. Madelyn 3 ay yoktu belki ama söylemişti işte. 10 yıllık yük gitmişti.

Ve Luke umutluydu. Hayatında ilk defa Madelyn'in onu "o" anlamda sevebileceğine inanmıştı.