Αμαρτωλό Πάθος (Sinful Passion)

3. Η βόλτα

Ελένη POV

Το επόμενο πρωί ξύπνησα...Ξύπνησα; Μάλλον σηκώθηκα απ'το κρεβάτι, καθώς δεν με πήρε ο ύπνος...Δεν ξέρω πραγματικά γιατί. Ίσως έφταιγε ο τσακωμός μου με τη μητέρα μου; Ίσως με επηρέασε η χθεσινή Πανσέληνος; Ίσως ο Αλέξης και το φιλί του; Δεν πιστεύω το τελευταίο. Τώρα που το σκέφτομαι με καθαρό μυαλό, αναγνωρίζω ότι ήταν ένα αθώο φιλί στο μάγουλο, τίποτα περισσότερο.

Αφήνω τις σκέψεις μου για λίγο και πηγαίνω κάτω στην κουζίνα να ετοιμάσω πρωινό, όπως κάθε μέρα, αλλά αυτή τη φορά και για ένα τρίτο άτομο. Όπως κατευθύνομαι προς την κουζίνα βλέπω τον Αλέξη να φτιάχνει καφέ και να ετοιμάζει το πρωινό. Τρελαίνομαι μόλις τον βλέπω. Είναι χωρίς μπλούζα και διαγράφονται οι καλοσχηματισμένοι κοιλιακοί του, δεν είναι υπερβολικά γυμνασμένος. Ίσως έχει το τέλειο σώμα. Από κάτω φοράει το μποξεράκι του και με αναστατώνει ακόμα περισσότερο, αλλά αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα. Γυρνάει με κοιτάζει, εγώ αναψοκοκκινίζω, διότι με έπιασε να τον κοιτάζω παράξενα και ούτε καλημέρα δεν του είπα.

"Καλημέρα μικρούλα" είπε γεμάτος κέφι.

"Εεε καλημέρα" είπα τραυλίζοντας.

"Τι κάνεις εδώ κάτω;" ρώτησε

"Καθημερινά κατεβαίνω νωρίς, για να ετοιμάσω πρωινό. Δεν περίμενα να σε δω εδώ κάτω" απάντησα με ειλικρίνεια.

"Και αυτό εσύ το κάνεις;" ρώτησε απογοητευμένος. Σκέφτομαι τώρα τι άραγε θα του έχει πει η μητέρα μου, για εμένα και την ίδια. Πόσα ψέματα...

"Ναι. Εμ, η μαμά γιατί δεν ξύπνησε; πρέπει να ετοιμαστεί για να πάει στη δουλειά." ρώτησα

"Δε θα πάει στη δουλειά σήμερα. Πήρε άδεια." είπε. Κατευθείαν κατάλαβα ότι πήρε την άδεια, για να είναι μαζί με τον Αλέξη. Για εμένα ποτέ δεν το έκανε αυτό.

"Αα μάλιστα. Πήγαινε εσύ στο δωμάτιο, θα ετοιμάσω εγώ το πρωινό" του λέω.

"Όχι κοριτσάκι μου" πλαντάζω ελαφρά. "Θα ετοιμάσω εγώ το πρωινό, κάτι που δεν ξέρεις ακόμη για εμένα είναι ότι λατρεύω να μαγειρεύω" εντυπωσιάζομαι, αλλά δεν το δείχνω.

"Πολύ ωραία" λέω σχεδόν μέσα από τα δόντια μου.

"Αλέξη, μωρό μου, καλημέρα" λέει η μητέρα μου ενώ τεντώνεται. Εμένα ούτε καν με πρόσεξε.

"Καλημέρα" λέει απλώς ο Αλέξης. Σε εμένα το είπε με ζωντάνια, με πάθος θα μπορούσα να πω, καθώς διαθέτει αυτήν την χαρακτηριστική αισθησιακή φωνή, που ό,τι και να λέει σε κάνει να θες να τον ακούς για ώρες.