Αμαρτωλό Πάθος (Sinful Passion)

1. Πρόλογος

Ελένη POV

Σήμερα είναι ένα Αυγουστιάτικο καλοκαιρινό πρωινό. Μα δεν είναι όπως όλα τα άλλα. Είναι λίγο διαφορετικό, καθώς απολαμβάνεις και τη δροσιά του καλοκαιριού αλλά και τον καύσωνα του Ιουλίου. Τρελό ε; Κι όμως έτσι αισθάνομαι. Διχασμένη. Αλλά να ήταν και μόνο αυτό. Σήμερα το απόγευμα θα έρθει στο σπίτι μας ο καινούριος σύντροφος της μητέρας μου. Δε γνωρίζω σχεδόν τίποτα γι'αυτόν. Όσες φορές ρωτάω τη μαμά κάτι για εκείνον, συνήθως το αποφεύγει με συναρπαστικές ιδέες που υποτίθεται ότι θα με κάνουν να ξεχάσω ότι ρώτησα κάτι για εκείνον. Μία φορά όμως μου απάντησε, πράγμα πολύ παράξενο, καθώς από τότε που πέθανε ο πατέρας μου σε τροχαίο πριν πέντε χρόνια, την έκανε να κλειστεί στον εαυτό της και να μην επιτρέπει καμία ανδρική παρουσία να μπει ανάμεσά μας. Για κάποια περίοδο είμασταν πολύ δεμένες, συζητούσαμε τα πάντα εις βάθος μέχρι τη μέρα που γνώρισε εκείνον. Δε μου έλεγε ότι διατηρούσε δεσμό, αλλά εγώ είχα καταλάβει κάτι. Τριαντάφυλλα ερχόντουσαν στο σπίτι, από έναν "κρυφό" θαυμαστή, όταν έπεφτα για ύπνο άκουγα τη μητέρα μου να παίρνει κατευθείαν τηλέφωνο κάπου, και να μιλάει σιγανά, απαλά θα μπορούσα να πω. Η μητέρα μου μου αποκάλυψε ότι διατηρεί δεσμό με κάποιον μετά από ένα μήνα "κρυφής" σχέσης, εφόσον είχε διαπιστώσει ότι το κατάλαβα. Μου είπε ότι ονομάζεται Αλέξης, είναι 28 ετών, πολύ καλός και τρυφερός άνθρωπος, στο επάγγελμα είναι γιατρός και είναι σοβαρός. Τα μόνα πράγματα που μου είχε αποκαλύψει για αυτόν τον μυστήριο άνδρα. Τον αποκαλώ μυστήριο καθώς ούτε φωτογραφίες του δεν είχε στο κινητό της. Το ξέρω καλά αυτό, καθώς μια μέρα έκανε μπάνιο και είχε ξεχάσει το κινητό της στη κουζίνα, πράγμα παράξενο, καθώς από τότε που ξεκίνησε η περιπετειούλα τους το κινητό το είχε πάντα μαζί της και μακριά από εμένα. Δεν άντεξα και πήρα το τηλέφωνό της και διαπίστωσα ότι είχε κωδικό, κατευθείαν σκέφτηκα να βάλω την ημερομηνία γάμου του πατέρα μου και της μητέρας μου, ξεκλειδώνοντάς το. Μπήκα στο φωτογραφικό της άλμπουμ και το έψαχνα εξονυχιστικά, αλλά μάταιο. Φωτογραφίες δεν είχε καθόλου. Καμία. Θυμάμαι ότι είχε με τον πατέρα μου δύο ή τρεις δικές τους φωτογραφίες, αλλά πλέον δεν υπήρχαν. Αμέσως μετά έλεγξα τις επαφές και δε βρήκα κανένα "παράξενο" όνομα. Βρήκα όμως έναν αριθμό χωρίς όνομα και φαντάστηκα ότι ίσως είναι του συντρόφου της. Το έγραψα γρήγορα σε ένα χαρτάκι, κλείδωσα το τηλέφωνο της μητέρας μου και έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιό μου για να κάνω αυτό που έπρεπε με απόλυτη ησυχία. Κοίταξα το χαρτάκι και κάλεσα τον αριθμό με απόκρυψη, από περιέργεια και μόνο. Μόλις άκουσα ότι χτυπούσε κανονικά, χτυπούσε και η καρδιά μου μαζί, μόνο που η καρδιά μου ήταν πιο γρήγορη. Σήκωσε το τηλέφωνο και είπε: