Αμαρτωλό Πάθος (Sinful Passion)

11. Μπερδέματα

Ελένης POV

Με το που έφυγαν, ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από επάνω μου, αλλά και ζήλια. Πολύ ζήλια. Για το τι θα κάνουν. Βέβαια ξέρω περίπου που θα βρισκόντουσαν. Στην παραλία έχει πάρα πολλά μέρη για να συχνάσεις πρωί και νύχτα. Το πρωί είναι όλα καφετέριες και τη νύχτα... κλαμπ. Χαμός γίνεται τη νύχτα. Και επειδή εδώ ο Πλαταμώνας είναι πάρα πολύ τουριστική περιοχή, έρχονται από άλλες χώρες πολλοί τουρίστες και γεμίζει ακόμη πιο πολύ. Ακόμη και εσωτερικοί τουρίστες έρχονται. Το μόνο που σκέφτομαι είναι να γνωρίσει καμιά άλλη ο Αλέξης... Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω. Αλλά δεν πρέπει να με νοιάζει. Όχι! Δε με νοιάζει! Να, θα περάσω πολύ ωραία μόνη μου στο σπίτι. Όπως πάντα δηλαδή, δε μου είναι κάτι καινούριο, εκτός από τον τελευταίο μήνα, που μας κουβαλήθηκε ο ξένος. Τέλος Πάντων! Θα κάτσω εδώ πέρα, να απολαύσω το σπίτι μου, να ακούσω μουσικούλα, να δω καμιά ταινία, να διαβάσω κάνα βιβλίο, να ρίξω και κάνα υπνάκο αν χρειαστεί.

Ή... Να πάρω τηλέφωνο τον Μιχάλη να μου κάνει παρέα. Ναι! Μάλλον αυτό θα κάνω. Ίσως με σκυλοβρίσει που τόσο καιρό δεν έχουμε μιλήσει. Θα έχει και δίκιο, αλλά αυτό ο Αλέξης θέλει να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο! Αμάν! Ότι σκέφτομαι, κατευθείαν αυτός στο μυαλό μου. Να δεις που μάγια μου έκανε. Σε καμιά σκοτεινή οργάνωση θα είναι και δε μας το λέει.

Το μόνο που μέλει είναι να τηλεφωνήσω τον Μιχάλη. Υποθέτω. Πάλι καλά δεν μου πήρε τελικά το κινητό ο Αλέξης! Άντε πάλι! Βγες από το μυαλό μου!

Πήρα το κινητό στα χέρια μου, δεν ήξερα τελικά αν ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο. Το χέρι μου έτρεμε και δεν βρίσκω το λόγο. Μετά πάλι στο μυαλό μου ήρθε ο Αλέξης! Άι σιχτίρ! Θα τον πάρω τηλέφωνο. Χτυπάει κανονικά.

"Παρακαλώ."

"Ναι Μιχάλη, εγώ είμαι."

"Το ξέρω. Δε διέγραψα το κινητό σου."

"Αυτό έλειπε." είπα γελώντας.

"Ναι." πιο ξερό 'ναι' δεν έχω ξανακούσει.

"Τι έχεις;"

"Ξέρεις, δεν είναι και το καλύτερο να αποφεύγουν τα τηλεφωνήματά σου ή να σου κλείνουν την κλήση στην μούρη." είχε δίκιο.

"Κανείς δε σου έκλεισε το κινητό στη μούρη."

"Αν σε ξανά έπαιρνα ακόμη μια φορά τηλέφωνο, είμαι σίγουρος ότι θα το έκανες και αυτό."

δεν απάντησα.

"Μπορούσες πολύ απλά να το σηκώσεις και να μου πεις 'Ξέρεις κάτι; Δε θέλω να μιλήσουμε άλλο', αλλά που να το κάνεις αυτό; Με απογοήτευσες. Ξενέρωσα." συνέχισε.