Αμαρτωλό Πάθος (Sinful Passion)

14. Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Ελένης POV

Ο Αλέξης δεν είναι καλά! Χθες με κόλλησε στον τοίχο με φιλούσε και έπειτα μου έκανε στοματικό έρωτα! Μπορεί να ακούγεται ωραιο, αλλά είδε ότι ήθελα παραπάνω. Πραγματικά ένιωσα έτοιμη! Και σηκώθηκε και έφυγε! Δεν το πιστεύω! Από τη μια καλύτερα γιατί είναι με τη μητέρα μου (λέμε τωρα)...

Χθες με τον Μιχάλη περάσαμε πολύ καλά και δεν προέκυψε τίποτα ερωτικό μεταξύ μας. Παράξενο, γιατί συνήθως τα ξεκινάει κάτι τέτοια, αλλά από το τελευταίο φιλί και μετά μου φέρεται τελείως διαφορετικά. Σαν να με βλέπει μόνο σαν φίλη. Τι; δε φιλάω μήπως καλά; δεν ξέρω... Ίσως και να πιστεύει ότι θέλω μόνο τον Αλέξη. Αλλά του είπα πως είμαι μπερδεμενη! Άλλο το ένα και άλλο το άλλο! Αν τον δω με άλλη κοπέλα σίγουρα θα ζηλεψω! Τελικά θέλω το Μιχάλη ή τον Αλέξη; Εγώ δεν ξέρω, αν ξέρει κάποιος άλλος να μου πει.

Κατεβαίνει ο Αλέξης με τη μητέρα μου! Μαζί! Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό!

"Καλημέρα!" Λέω

Ούτε που με κοίταξαν! Φιλιοντουσαν τα πιτσουνακια! Αποφάσισαν να γυρίσουν μετά.

"Α Καλημέρα Ελένη, δε σε είδαμε." Λέει ο Αλέξης με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Δεν απάντησα. Έκανα λες και δεν άκουσα.

"Ελένηηη; ακούς;" μου λέει πάλι ο Αλέξης.

"Α σε μένα μιλάτε; νόμιζα ότι ήμουν αόρατη."

"Σε σένα μιλάμε." Λέει η μαμά.

"Κάντε πως δεν υπαρχω. Δε θα σας είναι και δύσκολο άλλωστε. Συνεχίστε τη δουλειά σας, μη σας ενοχλώ..." είπα χωρίς να μου φύγει το χαμόγελο από τα χείλη. Το ειρωνικό χαμόγελο.

Μόλις το είπα αυτό έκανα να ανέβω πάνω στο δωμάτιο μου και με την άκρη του ματιού μου είδα πως συνέχισαν! Δεν το πιστεύω! Εγώ δεν το είπα για να συνεχίσετε! Από ειρωνεία ξέρετε; γιατί από σεξ κατάλαβα με όλοι ότι έχετε το πρωτάθλημα! Ο Αλέξης παίζει παιχνιδια! Αλλά τους κανόνες θα τους βάλω εγώ!

Πήρα το κινητό μου, τηλεφώνησα στον Μιχάλη! Του είπα να βγούμε. Θα του πω ότι εγινε, γιατί είμαστε κολληταρια Τώρα και χρειάζομαι ώριμη, αντρική σκέψη.

Ντύνομαι πάλι με φόρεμα, κλασσικά. Κατεβαίνω κάτω και βλέπω ακόμη πιτσουνιζουν τα κωλοπιτσουνα!

"Που πας;" πετάγεται ο Αλέξης.

Δεν απάντησα.

"Εεε σου μιλάω!"

"Α εδώ είστε; δε σας πρόσεξα." Η ειρωνεία ξεχειλίζει.

"Εδώ είμαστε από την ώρα που ανέβηκες πανω."

"Α μπα; το προσέξατε;"

"Ναι και δε φύγαμε από εδώ. Στο ίδιο μέρος είμαστε."

"Ωραία. Εσείς μείνετε στο ίδιο μερος, Εγώ για την ώρα φεύγω."

"Που πας;"

"Βόλτα."

"Μόνη;"

"Ανάκριση θα μου κάνεις;"

"Μονη; λεω."

"Με το Μιχάλη!"

"Όχι!"

"Τι όχι;"

"Όχι λέω."

"Και εγώ λέω ΑΕΡΑ!" Είπα και βγήκα. Το πήρε το μήνυμα, την πήρα τη ζήλια του.

Ο Μιχάλης με περίμενε έξω από το σπίτι με το αυτοκίνητο του. Το καινούριο. Είναι ένα τέλειο AUDI.

"Τι κάνεις;" του λέω ενώ φιλιομαστε σταυρωτά.

"Όλα καλά, εσύ μικρή;"

"Χρειάζομαι βοήθεια."

"Άντε παλι. Λεγε."

"Σχετικά με..."

"Τον λεγαμενο;"

"Ναι."

"Ριχτο."

"Ξέρεις νομίζω παίζει παιχνίδια."

"Πως το συμπαιρενεις αυτό;"

"Να... χθες όταν γύρισα σπιτι, μου έκανε πράγματα ωραία και..."

"Τι ωραία πράγματα;" ρώτησε γελώντας.

"Ωραία πράγματα. Και όταν είδε ότι θέλω κι άλλο, σηκώθηκε και έφυγε. Σήμερα τον είδα να πιτσουνιζει μπει στα μου με τη μάνα μου."

"Ααααα... αυτά όλα μετά τη βόλτα μας στη θάλασσα;"

"Ναι και χρειάζομαι την άποψη σου."

"Ζηλεύει."

"Αυτό όλο;"

"Θέλει να σε κάνει να ζηλέψεις και απο τι κατάλαβα παίζει και με τη μάνα σου, προφανώς επειδή την είδε να τον απαντάει και με εσένα είναι θυμωμένος εξαιτίας μου. Μην υποκυψεις. Θα το αλλάξουμε εμείς το παιχνίδι και θα πέσει στην παγίδα του."

"Ώπα! Μου έκαψες τον εγκέφαλο! Τα πιστεύεις αυτά που λες;"

"Είμαι σίγουρος. Είμαι άντρας. Έχω πτυχία ψυχολογίας."

"Α Ναι. Σωστά. Και τι θα κάνουμε τελικά;"

"Θα δεις." Είπε ενώ γκαζωσε το αμάξι, αφήνοντας με στις σκέψεις μου.

Τι ήθελε να πει ο ποιητής;

***

Σας παρακαλώ ψηφίστε την ιστορία, για να με βοηθήσετε να ανεβάζω κάθε εβδομάδα.