Αμαρτωλό Πάθος (Sinful Passion)

20. 'Ετοιμη;

Ελένης POV

Ξύπνησα μεσημέρι. Ή μάλλον δεν ξέρω αν ζω ή αν πέθανα. Καθημερινά κάτι συμβαίνει που με κάνει να αναρωτιέμαι για τη ζωή...
'Να ζει κανείς ή να μη ζει;'
Άρχισα τις φιλοσοφίες μου Περί ζωής και θανάτου. Είμαι ένα πολύ αισιόδοξο άτομο και δεν αλλάζει αυτό. Άλλωστε φαίνεται τον τελευταίο μήνα, που πάτησε το πόδι του στο σπίτι μου... Εεε που πάτησε το πόδι του στο σπίτι του ο Αλέξης!
Πάτησε το πόδι του στο σπίτι του... πολύ παράξενο μου ακούγεται.
Μας έσωσε... πραγματικά. Έχει μεγάλη καρδιά, αν και το κρύβει. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν έχει πει ποτέ στη ζωή του σ'αγαπώ. Σε εμένα έχει πει αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το πιστέψω. Στη μάνα μου πάλι όχι. Ή μάλλον δεν το έχω ακούσει εγώ. Μια φωνή μικρούλα μέσα μου, μου λέει πως δε θέλω να της έχει πει σ'αγαπώ, αλλά η φωνή της λογικής ουρλιάζει, λέγοντας μου 'δεν είναι δικός σου ο Αλέξης. Ανήκει στη μητέρα σου.' Και τότε μου έρχεται να φωνάξω και εγώ στη λογική και να της πω 'η μάνα μου Δεν ενδιαφέρεται για το αν ζω, αν πέθανα ή αν με έχουν απαγάγει εξωγήινοι. Απαταει τον Αλέξη γιατί μυριζεται λεφτά και προφανώς μένει μαζί του επειδή θέλει να έχει σίγουρη στέγη και δεν ξέρω εγώ για ποιον άλλον λόγο. Πραγματικά.' Όταν το λέω αυτό στη λογική το βουλώνει μετά. Δεν μπορεί να με ταπώσει γιατί ξέρει ότι έχω δίκιο! Αλλά η πονηρή μου το γυρνάει μετά και μου λέει 'ο Μιχάλης είναι καλό παιδί και νοιάζεται για εσένα. Γιατί του φέρεσαι έτσι;' Μετά δεν απαντάω. Ή μάλλον δεν ξέρω τι να απαντήσω. Για άλλη μια φορά η λογική κέρδισε τη μάχη και για άλλη μια φορά εγώ βρίσκομαι σε αδιέξοδο.

Με τις σκέψεις χτυπάει το τηλέφωνο. Χωρίς καν να δω την οθόνη του κινητού μου καταλαβαίνω ότι είναι ο Μιχάλης. Κλασσικά. Σιγά μη ξεχνούσε το σχέδιό μας. Ούτε εγώ το ξέχασα πάντως.

"Έλα Μιχάλη."

"Έλα μικρή. Σήμερα ξέρεις τι θα κάνουμε."

"Ξέρω ξέρω..."

"Σε ακούω κάπως. Το μετάνιωσες;"

"Εεε... όχι."

"Αν το μετάνιωσες έχεις χρόνο να το πεις. Δε θέλω να αισθάνεσαι πιεσμένη."

"Όχι εντάξει."

"Λοιπόν. Θα πάμε σε ένα μαγαζί με εσώρουχα. Δε θα σου βάλουμε και τα πιο προκλητικά. Θα βάλεις αυτά που σε βολεύουν."

"Τι εννοείς; Του δρόμου;"

"Όχι μικρή μου... Έχω μια καλύτερη ιδέα."

"Τι εννοείς;"

"Έκπληξη..."

"Πότε θα με πάρεις;"