Skinny Love [N.H]

✴22✴

Felicia Collins

"Ashton είναι αργά. Δεν θα έπρεπε να πάμε σπίτι;"

"Μην ανησυχείς. Κάτσε λίγο ακόμη και μετά θα σε πάω εγώ στο σπίτι"

"Εντάξει. Θες να περπατήσουμε στην παραλία ή κάτι;"

"Ναι φυσικά" λέει καθώς σηκώνεται. Μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ. Σηκώνομαι και τον αγκαλιάζω. Ακόμα δεν ξέρω γιατί φέρομαι έτσι. Ο Ashton δεν φαίνεται να ενοχλείται. Καθόμαστε για αρκετή ώρα έτσι. Δεν καταλαβαίνω με ποιον ακριβώς τρόπο αυτό δεν είναι περίεργο. Εγώ και ο Ashton δεν μιλάγαμε πολύ και τώρα είναι σαν να τα έχουμε. Λογικηη. Θα μπορούσαμε όμως να τα έχουμε;

Τώρα περπατάμε στην παραλία. Ίσως έχουμε περπατήσει και χιλιόμετρα ολόκληρα. Δεν μιλάμε. Σε κάποιες στιγμές γυρνάει και με κοιτάει στα μάτια. Τότε νιώθω κάτι μέσα μου που δε το είχα ξανανιώσει ποτέ. Είναι όμορφο αίσθημα παντως. Όμορφο όπως εκείνος.

"Felicia?" διακόπτει ύστερα από λίγο τη σκέψη μου

"Ναι"

"Εμ..δεν ξέρω πως να το πω αυτό αλλά..."

"Σου αρέσω;" Χριστέ μου ας με μαζέψει κάποιος! Τι στο καλό κάνεις Felicia; Θέλω να χαστουκίσω τον εαυτό μου τώρα.

"Έμ ναι...βασικα αυτό ήθελα να πω αλλά νόμιζα ότι θα με παρεξήγησεις. Εννοώ δεν μιλάμε ποτέ και θα με περνούσες για πεφτουλα ή κάτι" λέει και γελάει με ανασφάλεια

"Ο.. Όχι εγώ απλά.. Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και συμπεριφέρομαι έτσι σήμερα...Τελος πάντων, το θέμα είναι ότι κι εσύ μου αρέσει Ashton. Εδώ και αρκετό καιρό. Δεν σου το είπα ποτέ γιατί.. Έμ ξέρεις πίστευα ότι εσύ απλά δεν θα γύρναγες ποτέ να..ξέρεις... Να με κοιτάξεις" λέω δειλά

"Κι εσύ μου αρέσεις εδώ και πολύ καιρό. Ίσως από την πρώτη μέρα που σε είδα μαζί με τη Melanie... Απλα δεν είχα τρόπο να σε πλησιάσω"

"Πιστεύω λοιπόν πως αυτή η τυχαία μας συνάντηση στην παραλία σήμερα ήταν πολύ καλή ευκαιρια για να... ξέρεις..."

"Ξέρω. Συμφωνώ. Λοιπόν τι λες θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου;"
Οmg είναι τοσο ντροπαλός και υπέροχος και μόλις με ρώτησε κάτι που ήθελα να με ρωτήσει εδώ και 100 χρόνια
Περίμενε
Ο Ashton Irwin μόλις μου ζήτησε να γίνω το κορίτσι του
Αλήθεια;
Σίγουρα από εμένα το ζήτησε;
"Λοιπόν;" λέει και χαμογελάει
"Σε εμένα μιλάς;"
"Ναι Felicia"
"Είσαι αληθινός;" τσιμπιέμαι "Άουτς!"

"Ναι όπως κατάλαβες είμαι αληθινός.Απαντησε μου"

Δεν απαντάω. Τον αγκαλιάζω. Φαίνεται ξαφνιασμενος. Πρέπει να με συνηθίσει.

"Άρα υποθέτω ότι αυτό είναι ναι;"

"Σ αγαπάω Ashton"

"Σ αγαπάω Felicia"

Τώρα κάθομαι εκεί κλεισμένη στην αγκαλιά του. Δεν θέλω να τον αφήσω. Ποτέ. Πρέπει όμως να πάω σπίτι.

"Ash?"

"Ναι"

"Θα με πας σπίτι; Δεν θέλω να φύγω αλλά νυσταζω πολύ και οι γονείς μου μάλλον είναι ακόμη θυμωμένοι μαζί μου"

"Είναι εντάξει. Θα σε παω."

"Ευχαριστώ" λέω

Ξεκινάμε να περπατάμε τον δρόμο προς το σπίτι μου αργά αργά. Όταν φτάνουμε με φίλα ξανά στο μέτωπο. Το βρίσκω υπέροχο αυτό. Μου δίχνει ότι είναι ώριμος και ότι με σέβεται. Δεν προσπαθεί να με φιλήσει στο στόμα. Είναι τόσο γλυκός και πραγματικά φαίνεται πως ξέρει πως να φέρεται σε μία κοπέλα. Μπορώ να τον εμπιστευτώ υποθέτω. Μόνο ο χρόνος θα μου πει
αν αυτό ισχύει ή όχι. Για την ώρα σκοπεύω να τον απολαύσω γιατί ειναι ένας άγγελος. Η αλήθεια είναι πως η Melanie ποτέ δεν έχει πει πως ο αδελφός της ειναι ενοχλητικός ή κάτι τέτοιο. Πάντα λέει πως τον αγαπάει και ότι είναι μάλλον ο πιο γλυκός άνθρωπος που θα μπορούσε κάποια κοπέλα να έχει για μεγάλο αδελφό. Έχω ένα προαίσθημα πως έχει απόλυτο δίκιο. Ο Ashton είναι σαν να τα απέδειξε όλα αυτά σε μερικές μόνο ώρες που ήμασταν μαζί. Ο τρόπος που με κοιτούσε καθώς του εξηγούσα τον λόγο που έκλαιγα μου έδειχνε συμπαράσταση και φαινόταν πως πραγματικά άκουγε αυτά που έλεγα. Ήταν σαν να μιλούσα κατευθείαν στην καρδια του. Σαν να έχει ζήσει όλα αυτά που του εξηγώ. Ίσως γι αυτό να τον ερωτεύτηκα.

"Καληνύχτα πρίγκιπα" λέω με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

"Καληνύχτα πριγκίπισσα" λέει και ανταποδίδει το χαμόγελο περιμένοντας να μπω στο σπίτι μου.

"Σ αγαπαω" ψιθυρίζω

Μου στέλνει ένα φιλί καθώς γυρνά την πλάτη πριν να φύγει.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Τώρα εγώ και ο Ashton είμαστε μαζί εδώ και 2 χρόνια. Τα λόγια της αδελφής του αποδείχτηκαν αληθινά. Είναι πραγματικά υπέροχος. Δεν θα ήθελα να τον χάσω ποτέ. Είναι μοναδικός αλήθεια. Οι ψυχές μας είναι πλέον μια. Δεν μπορω να τον αποχωριστώ.
Τώρα περιμένουμε το καλοκαίρι με μανία. Συναντιόμαστε συχνά μα περιμένουμε με ανυπομονησία να επιστρέψουμε στο Mullingar εκεί που όλα άρχισαν.