Skinny Love [N.H]

✨36✨

Είναι πλέον 5 το απόγευμα. Μου έχουν φέρει μήλο για απογευματινό. Η Felicia μπαίνει στο δωμάτιο με μια μικρή βαλίτσα.

"Τι έγινε μετακομίζεις στο νοσοκομείο;" κοροϊδεύω

"Δουλειά σου. Φάε το μήλο σου εκεί πέρα" ειρωνεύτηκε

"ΠΩ ΒΛΑΚΑ" πετάγομαι μετά από λίγο

"Τι έγινε ρε; " ρωτάει τρομαγμένη

"Τι θα βάλω το βράδυ ΟΜΓ"

"Το φρόντισα αυτό" λεει και μου κλείνει το μάτι. Βγάζει μια στοίβα ρούχα από τη βαλίτσα. "Διάλεξε"

"Εισαι η καλύτερη" λέω καθώς κοιτώ όλα αυτά τα ρούχα μη ξέροντας τι να πρωτοδιαλεξω

Τελικά διαλέγω ένα λευκό κοντό φόρεμα.

"Καλή επιλογή" λέει η Felicia με ευχαρίστηση

"Ελπίζω να μου κάνει" λέω με χαμόγελο. Ξέρω ότι η Felicia είναι πιο ψηλή από εμένα αλλά το κύριο πρόβλημα είναι ότι είναι και πιο αδύνατη.

"Είναι ώρα να το διαπιστώσουμε αυτό" λέει δινοντας μου το χέρι της για να σηκωθώ. Παίρνω το φόρεμα και πάω στην τουαλετα για να αλλάξω. Βγαίνω έξω ύστερα από λίγο.

"Ουαου Melo σου πάει πολύ!" λέει με ενθουσιασμό

"Αλήθεια;" λέω πηγαίνοντας προς τον καθρέπτη "Έχεις δίκιο είναι τέλειο!" λέω χαρωπά. Αλλάζω ξανά και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα στη Felicia. Κοιτώ το μισοτελειωμένο μου μήλο. Πεινάω αλλά θα κρατήσω την όρεξη μου για αργότερα.

"Εσύ τι θα βάλεις;" ρωτώ με ενδιαφέρον

"Θα βάλω μια φλοραλ φούστα με μια λευκή αμάνικη μπλούζα!" απαντάει

"Ουυ τέλεια!"

"Αχαα! Λοιπόν έχω φέρει και μεικ απ και κάποια κοσμήματα αν θες"

"Ωω ναι, λατρεύω τα κοσμήματα" λέω χαρούμενα

"Λοιπόν ορίστε μερικά" Μου δίνει μια σακούλα με κοσμήματα. Βρίσκω ένα ωραίο κολιέ και κάποια βραχιόλια που ταιριάζουν με το φόρεμα μου.

"Θα ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε;" ρωτάω ύστερα από λίγο.

"Ότι θες" απαντάει με ένα πλατύ χαμόγελο.

Τελικά η Felicia πάει πρωτα να αλλάξει και ύστερα εγώ. Μετά μου ισιώνει τα μαλλιά. Βάφεται και ύστερα βάφομαι κι εγώ. Φορώ τα κοσμήματα και είμαι έτοιμη. Το ίδιο και η Felicia. Όλο αυτό μας παίρνει μόλις 2 ώρες. Τι; Τόσο παίρνει πάνω κάτω στις κοπέλες να ετοιμαστούν.
Η ώρα πλέον έχει πάει 7:30. Σε μισή ώρα πάμε για κρυφτό στην αποθήκη.

Η ώρα περνάει γρήγορα. Βγαίνουμε από το δωμάτιο και σιγουρευομαστε ότι κάνεις δεν είναι τριγύρω. Περπατάμε σιγά και χωρίς να κάνουμε θόρυβο. Μπαίνουμε στο ασανσέρ και φτάνουμε στο ισόγειο. Τρέχουμε στην αποθήκη πριν μας δει κανείς. Ανοίγουμε την πόρτα και ο Niall με τον Liam και τον Zayn είναι ήδη μέσα. Ο Niall με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και μένει με το στόμα ανοιχτό. Το ίδιο και ο Zayn. Αυτό είναι άβολο. Τους αγκαλιάζω και τους τρεις. "Είστε πανέμορφοι" λέω χαμογελώντας
"Κι εσύ" απαντούν οι δυο από αυτούς χαμογελαστά ενώ ο Niall πρωτοτυπεί λέγοντας "Εσύ είσαι κάτι παραπάνω από αυτό". Χαμογελάει και με αγκαλιάζει σφιχτά. Τι υπέροχος. Περιμένουμε τους υπόλοιπους. Ο μπαμπας με παίρνει τηλέφωνο και λέει πως έχει παραλάβει ήδη την τούρτα και την έχει βάλει στο ψυγείο στο γραφειο των γιατρών. Έρχονται ξαφνικά πέντε παιδιά ύστερα από λίγο και μας χαιρετούν με χαρά. Συστηνόμαστε ο ένας στον άλλον. Τα τρία αγόρια που ήταν μαζί μας από την αρχή πάνε να φέρουν sleeping bags. Ο φίλος του πατέρα μου φέρνει το λαπτοπ. Όλα είναι έτοιμα. Ο μόνος που λείπει είναι ο Ashton. Ο μπαμπας είναι ήδη στον δρόμο για το νοσοκομείο από το σπίτι μαζί του. Μετά από δέκα λεπτά ο μπαμπάς με παίρνει τηλέφωνο και λέει πως φτάνουν σε 5 λεπτά. Ο Ashton νομίζει πως απλα έρχεται να με δει όμως κάτι πολύ καλύτερο από αυτό πρόκειται να συμβεί. Η πόρτα χτυπα με το σύνθημα που έχουμε συνεννοηθεί με τον μπαμπά, τα φώτα σβήνουν και όλοι κρύβονται. Ο μπαμπας τελικά ανοίγει την πόρτα. Πατώ τον διακόπτη από πίσω μου και πετάγομαι όρθια μαζί με τα άλλα παιδιά και φωνάζουμε "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ASHTON! "