Skinny Love [N.H]

48

"Zayn" λέω καθώς απομακρύνω το πρόσωπο μου από το πρόσωπο του.

"Τι;" λέει ενοχλημένος που τον διέκοψα.

"Να, έμ τίποτα απλά ξέρεις είναι τόσος κόσμος...Δεν νιώθω ωραία, όλοι κοιτάνε" λέω προσπαθωντας να κλέψω χρόνο ώστε να καταλάβω ποιος μας κοιτά τόσο επίμονα.

Κοιτώ πίσω από τον ώμο του Zayn.
Όχι, δεν μπορεί να είναι... Σε καμιά περίπτωση. Δεν νοιάζεται πλέον.

"Ωω εμ εντάξει τότε" λέει ξύνοντας τον σβέρκο του με ανασφάλεια.

"Έμ πρέπει να πάω στην τουαλέτα" λέω και καλά αδιάφορα

"Εντάξει αλλά μην αργήσεις πολύ, σε λίγο πρέπει να επιβιβαστεις"
Λέει ο Zayn σχετικά δυνατά καθώς ήδη έχω απομακρυνθει.

"Niall έλα μαζί μου" λέω καθώς τον κοιτάω με την άκρη του ματιού μου, αποφεύγοντας να στραφω να τον αντικρισω για να μην καταλάβει κάτι ο Zayn.

Ο Niall με κοιτά με περιέργεια αλλά τελικα με ακολουθεί. Δεν φαίνεται θυμωμενος ή κατι γι αυτό που μόλις είδε.

Φτάνουμε κάπου απομακρυσμένα από τον πολύ κόσμο, φυσικά κάπου που και ο Zayn δεν μπορεί να μας δει. Βασικά δεν θα με πείραζε να με δει να μιλάω με τον Niall. Καταλαβαίνει, πιστεύω. Αλλά μπορεί να στεναχωρηθεί και δεν το θέλω αυτό. Δεν με αντέχω πλέον. Πρέπει να πω στον Zayn ότι δεν νιώθω το ίδιο για εκείνον που νιώθει για εμένα. Δεν έχω ξεπεράσει τον Niall. Προφανώς. Αλλά αν το πω στον Zayn ίσως να μην θέλει να είμαστε καν φίλοι πλέον. Τον έχω κουράσει αλλά δεν θέλω να φύγει από τη ζωή μου. Είναι τόσο σημαντικός. Πως τα έχω κάνει έτσι; Έδωσα ελπίδες στον Zayn χωρίς να πρέπει και έχω παρατήσει τον Niall παρόλο που εκείνον θέλω στην πραγματικότητα.

"Συγγνώμη"

"Για τι απο όλα; Τι ήταν αυτό τώρα; "
Ωω τελικά τον πείραξε! Ενδιαφέρεται τουλάχιστον... Και τώρα τι κάνουμε;

"Συγγνώμη για τα πράγματα που είπα εκείνη την ημέρα. Ήταν λάθος."

"Δεν πειράζει. Βασικά, εγώ φταίω. Εννοώ, ήταν υπερβολικό να θυμώσω τόσο πολύ και να μην σου μιλήσω ξανά. Και ήθελα εδώ και καιρό να σου ξαναμιλήσω απλά είμαι δειλός όπως πάντα και ναι... Τα κατάφερα την τελευταία στιγμή. Και άργησα. Φιλούσες τον Zayn. Προτιμάς τον Zayn πλέον και έχεις δίκιο. Έδειξε αλήθεια ότι νοιάζεται. Εγω δεν έκανα τίποτα"

"Όχι" λέω διστακτικά "Όχι δεν προτιμώ τον Zayn. Εκείνος με φίλησε και απλά... δεν ξέρω, σε χρειάζομαι, δεν σε ξεπέρασα και ίσως απλά χρειαζόμουν τον Zayn για συμπαράσταση και του έδωσα ελπίδες χωρίς να πρέπει. Χρειαζόμουν κάποιον για συμπαράσταση και προέκυψε αυτό και τώρα δεν ξέρω πως να πω στον Zayn ότι θέλω απλά να είμαστε φίλοι. Έκανα λάθος, αυτό είναι όλο. Πάντα κάνω λάθη. Συνεχώς και αδιάκοπα. Λες και δεν μπορω να κάνω τίποτε άλλο."

"Οπότε δεν με μισείς;"

"Όχι... Εσύ με μισείς;"

"Όχι, για κανέναν λόγο"

"Μπορώ να σε αγκαλιάσω;"

"Ναι, παρακαλώ"

"Μου έλειψες" είπα καθώς χώθηκα στην αγκαλιά του για άλλη μια φορά.

"Κι εμένα"

"Αλήθεια;"

"Ναι"

Οι επιβάτες της πτήσης Δ38 για Λονδίνο παρακαλούνται να επιβιβαστούν.

"Πρέπει να φύγω τώρα Niall. Αλλιώς θα χάσω την πτήση μου."

"Λοιπόν, ελπίζω να περάσεις καλά. Όσο καλά μπορείς, τουλάχιστον. Θα τα πούμε σύντομα, υπόσχομαι"

"Εντάξει, αντίο"

"Αντίο"

...

"Niall"

"Τι;"

"Σ αγαπάω"

"Κι εγώ"

Πάντα αυτό λέει. Ελπίζω να το εννοεί.

😒🎉
Θέλετε να την συνεχίσω; Καταντάει βαρετή, δεν έχει καθόλου δράση και εγώ προφανώς δεν έχω φαντασία. Δεν έχω ιδέα αν αρέσει στον οποιονδήποτε γιατί ποτέ κανείς δεν σχολιάζει και απλά θέλω να τη διαγράψω. Αλλά δεν θέλω. Αλλά θέλω. Βοηθήστε λίγο. Πείτε κάτι. Και ψηφίστε καμιά φορά αν σας αρέσει το κεφάλαιο, δεν κάνει κακό. Βέβαια μπορεί απλά να μην σας αρέσει το κεφάλαιο. Λογικό ακούγεται. Δεν ξέρω, απλά πείτε μου τι να κάνω.
Please
...