Skinny Love [N.H]

✴31✴

Σήμερα είναι η γιορτή μου:) Ξέρω δεν σας νοιάζει. Οκ συνεχίζω. Γκουχ. Πάμε
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Melanie

Τελικά κλοτσαω δυνατά το πόδι του μεθυσμένου άντρα και φεύγω ακόμη πιο γρήγορα τρέχοντας. Φτάνω στο σπίτι μου. Οι πρώτες σταγώνες της βροχης έχουν αρχίσει να πέφτουν. Όμως και καταιγίδα να κάνει δεν πρόκειται οι σταγόνες της να ξεπεράσουν αυτες που πέφτουν από τα μάτια μου.

Zayn

"Melanie περίμενε!" φωνάζω καθώς σπρώχνω την ηλίθια Jennifer από πάνω μου. "Μωρό μου μη φεύγεις" λέει με νάζι και εύχομαι αν η προσοχή δεν ήταν στραμμένη πάνω μας να μπορούσα να τη μουτζώσω. Τρέχω πίσω από την Melanie. Βγαίνω από το σχολείο να δεν μπορώ να την βρω. Τρέχω στο δρόμο προς τη γειτονιά μας. Η βροχή με έχει κάνει μούσκεμα. Τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου σαν ποτάμι. Υποσχέθηκα στον πατέρα της να την προσέχω. Τι θα κάνω τώρα; Δεν έχω ιδέα αν είναι σπίτι. Και αν δεν είναι που θα την βρω; Χριστέ μου που είναι; Η ιδέα πως μπορεί να κινδυνεύει με τρομάζει τόσο πολύ.

Φτάνω στο σπίτι. Χτυπώ το κουδούνι πολλές φορές. Δεν μου ανοίγει. Χτυπώ και άλλα κουδούνια. Η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας τελικά μου ανοίγει. "Συγγνώμη, είναι επείγον" απολογούμαι και ανεβαίνω τις σκάλες της πολυκατοικίας. Φτάνω στον σωστό οροφο.Παρατηρώ πως η πόρτα είναι ανοιχτή. Ευτυχώς Θεέ μου είναι εδώ. Ξέχασε να την κλείσει ή ήταν πολύ λυπημένη για να ασχοληθεί μαζί της; Μπαίνω μέσα στο σπίτι κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Τρέχω στο δωμάτιο της. Ανοίγω την πόρτα. Η Melanie δεν με κοιτάει. Τα μάτια της είναι καρφωμένα στο πάτωμα. Τα δάκρυα της πλέον έχουν γεμίσει τη μπλούζα της. Είναι καθισμένη στο κρεβάτι. Θεέ μου τα σεντόνια είναι γεμάτα αίμα. Γιατί το έκανε αυτό στον εαυτό της. Στέκομαι στην πόρτα μη ξέροντας τι να κάνω.
"Melanie?" λέω τελικά αδύναμα. Τα δάκρυα μου καίνε. Φοβάμαι να την πλησιάσω. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Επιχειρώ να κάνω ένα βήμα. "Γιατί μου το έκανες αυτό;" ρώτα ψιθυριστά και εξακολουθεί να μην με κοιτάει. "Εγώ-" με διακόπτει πριν προλάβω να μιλήσω."ΓΙΑΤΙ; Νόμιζα ότι τραγούδησες για εμένα. Αλλά δεν με νοιάζει αυτό. Γιατί με άφησες να φύγω; Είπες ότι θα με προσέχεις. Γιατί δεν το έκανες; Είσαι υποκριτής όπως όλοι σωστά; Ξέρεις κάποιος με πλησίασε. Είχε πιει προφανώς, η ανάσα του μύριζε ποτό. Έτρεξε πίσω μου κι εγώ ξέφυγα. Αν δεν είχα ξεφύγει τι θα γινόταν" ξεκινά να κλαίει με λυγμούς. Τα μάτια της είναι κατακόκκινα. Κλαίω ακόμη περισσότερο μα προσπαθώ να ηρεμήσω. Δεν μπορω να την βλέπω έτσι. Έχει πάθει κρίση πανικού. Κλαίει τόσο πολύ δεν μπορεί να ηρεμήσει. Προσπαθώ να την πλησιάσω μα κλαίει περισσότερο. Ξεσφυγγει την παλάμη της και ένα κοφτερό αντικείμενο πεφτει στο πάτωμα. Με αυτό μάτωσε τα χέρια της. Έχει πληγωθεί πολύ. Η παλάμη της ειναι κι αυτή αιματοβαμμένη επειδή εσφιγγε αυτό το πράγμα στο χέρι της. "Σε παρακαλώ άσε με να σε βοηθήσω" λέω αδύναμα. "Όχι" φωνάζει υστερικά "Σε μισώ, φύγε"
Βγαίνω από το δωμάτιο και βγάζω το κινητό μου από την τσέπη.
-Νοσοκομειο Dublin. Πως μπορώ να σας βοηθήσω;
-Η Melanie. Θέλω, χρειάζεται ασθενοφόρο
-Ηρεμηστε κύριε. Πείτε μου το πρόβλημα του ασθενούς.
-Εχει πάθει κρίση. Κρίση πανικού. Είναι σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση. Τα χέρια της είναι πληγωμένα. Χάνει πολύ αίμα. Κάντε γρήγορα. Σας παρακαλώ. Δεν με αφήνει να την πλησιάσω.
-Ενταξει θα στείλω ασθενοφόρο αμέσως. Πείτε μου τη διεύθυνση.

Απαντώ και κλείνω το τηλέφωνο. Πλησιάζω ξανά το δωμάτιο. Η Melanie με κοιτάει.
"Τι μου έκανα;" ρωτάει κλαίγοντας "Γιατί το έκανα αυτό;"
Την πλησιάζω αργά και κάθομαι δίπλα της στο κρεβάτι "Ηρέμησε. Θα είσαι εντάξει. Υπόσχομαι. Υποσχέθηκα να σε προσέχω." λέω με έναν λυγμούς να βγαίνει στην τελευταία λέξη "Θα πάμε στο νοσοκομείο εντάξει; Θα είσαι καλά. Υποσχεσου το"

"Σταμάτα να κλαις γλυκέ μου. Εγώ φταίω γι αυτό όχι εσύ" κλαίει κοιτώντας τα μάτια μου
"Όχι εγώ φταίω. Σε άφησα μόνη σου. Εγώ φταίω. Σε αγαπάω,συγγνώμη, σε αγαπάω" λέω και πλέον κλαίω περισσότερο από εκείνη.
"Τι εννοείς με αγαπάς;"
"Αυτό που εννοώ Melanie είμαι ερωτευμένος δεν αντέχω άλλο να σε πληγώνω. Σε άφησα μόνη"
"Zayn" λέει κοιτώντας με στα μάτια καθώς ακούμε το ασθενοφόρο να καταφθάνει.
"Τι έγινε;"
"Να εγώ"
"Είναι εντάξει. Πρέπει να πας στο νοσοκομείο."
Την ανεβάζουν στο φορείο και κατεβαίνουμε με το ασανσέρ. Η Melanie μου κρατάει το χέρι. Μπαίνουμε στο ασθενοφόρο και πάμε στο νοσοκομείο.
Πριν την βάλουν στο δωμάτιο τη φιλω στο μέτωπο και ψιθυρίζω "Σε αγαπώ" χαμογελάει αδύναμα και την παίρνουν μακριά μου, μέσα στο δωμάτιο. Λένε ότι θέλει ξεκούραση. Τα μάτια μου καίνε καθώς μερικα δάκρυα τρέχουν ξανά από αυτά.