Ακατανίκητες Πλευρές 1

κεφάλαιο 22

Ψυχαλιζει . Θα γινω σκατα .. σκεφτομαι . Τι να θελει αραγε αυτη η γυναικα πανω απο τον ταφο της Ραφαελας .. 

Πλησιαζω κοντα . Κοιταω . 

-Γιωργο ? μουρμουρισε  το κεφαλι της ειναι σκυμμενο κοιταει τον ταφο . 

-Ναι ? λεω αυθορμητα 

Εκεινη σηκωνει το προσωπο της και την κοιταω . 

Αυτο το προσωπο .. αυτο το προσωπο το ξερω καλα . Αυτα τα ματια , αυτες τις αποχρωσεις που βρισκονται μεσα σε αυτα τα ματια .. Το κοιταγμα αυτο .. το ξερω καλα  .Αυτα τα κοκκινα χειλη .Ομως βλεπω κατι αλλο .. λιγες μικρες διακριτικες ρυτιδες.. θα ηταν αδυνατο να μην μεγαλωνε.. ομως η ομορφια της δεν εχει αλιωθει .. 

Πριν  17 χρονια 

Ετοιμαζω τα εργα μου . Εχω εκθεση . 

Ναι ... για αλλη μια φορα ειμαι τσακωμενος με την Ραφαελα . Μου σπαει τα νευρα τελευταια . Το ιδιο και εγω . Εγω δικαιολογουμαι .. μπορω να τις σπαω τα νευρα οσο θελω .. δεν την ενοχλει .. αλλα και αν την ενοχλουσε να σηκωνοταν να φυγει .. δεν την εχω αναγκη .. ή μαλλον την εχω και δεν το παραδεχομαι ? 

-Γιωργο στηνεις ? με ρωταει ο Γιαννης

-Γιαννη στηνεσαι ? τον ρωταω και εκεινος μου κανει μια χαρακτιριστικη χειρονομια . 

-Θα ερθει η κοπελα σου ? τον ρωταω 

-Ναι θα ερθει η μανα σου .. λεει ειρωνικα και γελαει 

-Μαλακα τι λες ? ελα σοβαρα μιλαμε τωρα ... λεω με σοβαρο υφος 

-Χωρισα.. 

Αφηνω το σφυρι και τα καρφια στο τραπεζι και καθομαι πιο διπλα . 

-Γιατι ? ρωταω με ενδιαφερον 

-Γιατι μου αρεσει αλλη ... 

-Ποια ρε? την ξερω ? ρωταω 

-Ναι .. την ξερεις .. και πολυ καλα μαλιστα .. 

-Αντε ρε ? την Αλεξανδρα ? 

-Οχι .. οχι την Αλεξανδρα.. 

-Δεν πιστευω να λες για καμια απο τις αδερφες μου .. οχι οτι με νοιαζει κιολας .. στα αρχιδια μου να σου πω την αληθεια .. 

-Οχι ρε μαλακα .. αφου δεν μου τις εχεις γνωρισει .. 

-Αντε λεγε ποια γουσταρεις να σου κανω κονε ! 

-Δεν γινεται ... δεν ειναι σωστο ..

-Καλα ρε οπως θες.. λεω