Ακατανίκητες Πλευρές 1

κεφάλαιο 33

Φαινεται υπερπολυτελεσταστο .. το κοιταω .. εχει ωραια αρχιτεκτονικη . Ειναι συγχρονο .. εντυπωση μου κανει που στην Ζυριχη εχει και τετοιου ειδους κτηρια.. 

Μπαινω μεσα και υπαρχει ενας θυρωρος .. 

Ποσο καιρο εχω να δω κατι τετοιο . 

-Παρακαλω 

-Εχω ερθει για την Μιραντα .. 

-Μαλιστα πρεπει να ειστε ο Γιωρκος 

-Γιωργος .. τον διορθωνω .. σε ποιον οροφο ? λεω ψυχρα

-Τον τελευταιο .. 

Μπαινω στο ασανσερ με τις γρυσα βαμμενα σιδερα . Πολυ πολυτελεια.. δεν της το χα της Ραφαελας.. Αυτα παλια δεν την ευχαριστουσαν .. της αρεσε το σπιτι που μου νοικιαζανε τοτε.. και ας ηταν σαν τρυπα .. 

-Ραφαελα? λεω καθως μπαινω μεσα στο σπιτι αφου η πορτα ηταν ορθανοιχτη 

-Μισο λεπτο .. ακουω την φωτη της 

κοιταω το σπιτι . 

Εχει ψυχρα χρωματα .. βασικα δεν ειναι χρωματα ! 

Ειναι ομως καλλιτεχνικο και ομορφο .. οπως το θελει εκεινη .. 

-Κατσε ! ερχομαι σε ενα λεπτο ! ακουω την φωνη της και κοιταω γυρω γυρω το σπιτι . 

Καθομαι στον γκρι καναπε . Εχει ενα ομορφο απαλο υφασμα . Χαλαρωνω λιγο .. ειναι πολυ μαλακος καναπες . 

Ακουω τα βηματα της Ραφαελας

-Μωρο μου ! λεει ενθουσιασμενη . 

Σηκωνομαι απο τον καναπε και την παιρνω αγκαλια κανοντας την γυρω γυρω οπως τοτε που ημασταν νεοι . 

-Πολυ ωραιο το σπιτι σου ! μουρμουραω 

-Το ηξερα οτι θα σου αρεσε .. το σπιτι μας ! λεει τονιζοντας το μας.. 

Αχ.. ηθελα τοσο να ακουσω αυτο το μας.. μετα απο τοσα χρονια εγωισμου και σαπιλας !

Το σπιτι ειχε ανοιχτα παραθυρα και εβλεπες ολη την πολη .