Ακατανίκητες Πλευρές 1

κεφάλαιο 18

αφιερωμενο σε οσους μας υποσχεθηκαν αγαπη αλλα δεν μας την εδωσαν ποτε και τωρα το μετανιωνουν . 

Μια μερα πριν τον θανατο της Ραφαελας . 

Τρεχω να την βρω . Εχει εκθεση με τους Ρωσους εκπροσωπους της μοντερνας πρωτοπορειας. Ηταν η μονη ευκαιρια για να της ζητησω συγγνωμη που  ημουν εγωιστης .. που την αφησα ετσι !

Φοραω ενα σμοκιν κοστουμι . Θα με αναγνωρισουν . Ειμαι γνωστος στους εικαστικους κυκλους . Το πρβλημα ειναι οτι θα ειναι ολοι οι γνωστοι της Ραφαελας. Δεν θα δεχτω την καλυτερη συμπεριφορα. Την θελω πισω .. αλλα τα εχω κανει σκατα . Ειμαι πανυρεμενος και η γυναικα μου περιμενει 2 παιδια . Μπαινω μεσα στην αιθουσα . Ολοι ειναι μαζεμενοι γυρω απο πινακες και μιλανε . Εγω ειμαι μονος αναμεσα σε τοσους αγνωστους . Δεν την βλεπω . Αυτο με φοβιζει . 

Πλησιαζω και κοιταω τους πινακες . Δεν ηταν οπως παλια . Εβγαζαν ασχημα συναισθηματα . Χαθηκε ο ερωτας , η αγαπη και το παθος . Ηταν ολα μαυρα. Μαυρα .. τοσο μαυρα που εγω φταιω για ολα.  Τωρα ομως δεν μπορω να κανω πολλα . Το να με βρισει θα ειναι το λιγοτερο που θα μπορουσε να κανει μετα απο οσα εγιναν .

 Βλεπω τον Αργυρη . Ειναι ντυμενος οπως ντυνοταν και στην σχολη . Δεν εχει αλλαξει καθολου . Εχει ακομα το κοκκινοπο μουσι  και τα μαλλια με τις ανακατες μπουκλες . 

-Μαλακα τι κανεις εδω ? μου λεει 

-Ηρθα να βρω την Ραφαελα . 

-Γιωργο .. καλυτερα να φυγεις .. δεν θα ειναι καλο αυτο που θα δεις .. 

-Τι συμβαινει ? 

-Η Ραφαελα χθες αραβωνιαστηκε με τον Βαιο .. τον γκαλεριστα . 

-Σοβαρα? 

Εχω μεινει ενεος ! Η Καργια ! πηγε σε αλλον κατευθιαν ! 

-Δεν γινεται .. λεω δυσπιστος 

-Και ομως .. ειναι εκει μαζι .. 

-Η Ραφαελα δεν θα με παρατουσε τοσο ευκολα .. 

-Το ιδιο πιστευα και εγω για σενα .. 

-Τι εννοεις ? 

-Δεν περιμενα οτι θα ησουν τοσο εγωιστης και κακος που θα παρατουσες την μονη γυναικα που σε αγαπησε. 

-Αργυρη μην μου την σπας.. λεω 

-Τι μη σου την σπαω .. ετσι δεν εγινε ? 

-Ναι ! ετσι εγινε .. τα εχω κανει σκατα το ξερω .. 

-Καλυτερα να μιλησετε εξω .. σιγουρα εξω θα ναι μονη .. ειδα πριν τον Βαιο .. εδω γυρω . 

-Και τι να πουμε ρε ? Οτι γκαστρωσα την γυναικα μου ή οτι την θελω πισω σαν μαλακας? 

-Να την παρεις και αν φυγετε .. να τα ξεχασετε ολα ! Αυτο να κανεις ! 

-Τι λες ρε? 

-Καλα μαλακα .. κατσε καντα παλι σκατα .. εγω σου ειπα την λυση .. 

Οταν ο κοσμος αρεωναι αποφασισα να βγω εξω στο κρυο . Χιονιζε . Ομως η Ραφαελα εκατσε εξω . Συνηθως στις εκθεσεις της ηταν με φιλους επιναν και γελουσαν .Τωρα ειναι μονη .. οπως ελεγε οτι δεν ηθελε να ειναι . 

Βγαινω εξω . Την βλεπω μονη . Καπνιζει . Η Ραφαελα δεν καπνιζε ποτε . Η Ραφαελα δεν πηγαινε ποτε τους Ρωσους .. ουτε την πρωτοπορια ουτε την βοτκα . Και ομως .. ειναι εδω μπροστα μου . Ειναι τυλιγμενη με κατι σαν γουνα , δεν μπορω να διακρινω καλα . Ειναι σκοτεινα και λιγο φως βγαινει απο τα παραθυρα . Κοιτα τον Βολγα . Ειναι αμιλητη . Καπνιζει σιωπιλη . 

-Ραφαελα? λεω 

Γυρναει και με κοιταει . 

-Γνωριζομαστε ? ρωταει . 

-Ο Γιωργος ειμαι .. 

Εκεινη φυσαει τον καπνο μακρια μου . 

-Τι θες εδω Γιωργο ? 

-Γιατι δεν μου πες οτι αραβωνιαζεσαι ? 

-Ηθελες να σε καλεσω στους αραβωνες? 

-Ραφαελα δεν τον αγαπας αυτον τον αντρα .. 

-Τουλαχιστον αυτος με αγαπαει .. λεει ψυχραιμα και ξεφυσαει . 

-Οχι .. 

-Ναι .. εσυ αν με αγαπουσες θα δεχοσουν την προταση γαμου που σου ειχα κανει .. ομως σε χαλασε που δεν ειχα λεφτα και που οι γονεις μου ειναι απαισιοι .. σε χαλασε που ειχα καταθληψη .. δεν ηθελες γαμους λεει 

-Ραφαελα .. η γυναικα μου ειναι εγκυος για αυτο παντρεφτηκαμε .. 

-Τι μαλακιες ειναι αυτες που μου λες ? 

-Δεν ειναι μαλακιες . 

-Γιωργο .. τελειωσε.. λυπαμαι .. λεει και φευγει .. 

Καθομαι εξω . Η χιονοθιελα αυξανεται . Το κρυο πλεον ειχε αρχισει να αγκιζει την ψυχη μου .