Lyrical Paradox | ✔

❝Bulag❞

Malalim na ang gabi,

kasinlalim ng aking iniisip.

Ngunit mas malalim pa rin ang nararamdaman

Ng pusong ang tibok ay para sa 'yo nakalaan.

Sa umaga, ang bawat umagang hinaharap ko

Kasabay ng pangarap na hinahangad ko nang husto.

Sa pagmulat ng aking mga mata ay isang hiling,

Isang hiling na sana balang araw ikaw ay masilayan,

Hindi lamang ang marinig kundi ang mahagkan

At masabi sa 'yo ang lahat kong nararamdaman.

Ngunit, subalit, sapagkat, datapwat,

Napakaraming hadlang sa munti kong hiling

Para nitong paulit-ulit sa akin ay sinasabi

Na kahit kailan ay hindi kita makakapiling.

Mali ba ang umasa? Mali ba ang maghangad?

Mali ba ang magmahal ang isang tulad kong

pinagkaitan ng kakayahan?

Kakayahang masilayan ang mukha ng aking minamahal,

At masabi ng mata sa mata kung gaano ko siya kamahal.

Masakit, napakasakit

Dahan-dahan ako nitong pinapatay

Sa bawat gabi 'y mas tumitindi, mas lumalim ang sugat

Ng katotohan sa dibdib, walang makaaawat.

Hindi ako 'yong tipo na bulag sa pagmamahal

Dahil ako 'y bulag, bulag na literal

Hindi ka man makita ng aking mga mata

Ang puso kong ito 'y ikaw lamang ang dala

Maghihintay ako na dumating ang panahon,

Ang panahon na ako lamang ang iyong makikita

at hindi na mahalaga ang ibang mga bagay,

Gaya ng ikaw lamang ang mahalaga sa 'king buhay.

[ Sa katunayan, habang isinusulat ko 'to, lalaki ang nagsasalita sa isip ko. ]